جابر جعفی گوید: امام باقر (ع) به من فرمود:
ای جابر! من در غم و اندوهم و قلبم نگران و پریشان است! عرض کردم: اندوه و نگرانیتان برای چیست؟ امام فرمود: ای جابر! کسی که دین خالص و ناب الهی در قلبش راه یافته باشد از غیر خدا روی تافته و قلبش تنها متوجه خداوند است. (یعنی غم من، غم دنیا نیست). مگر دنیا چیست و چه میتواند باشد! آیا دنیا جز همین مرکبی است که بر آن سوار میشوی، یا لباسی است که میپوشی و یا همسری است که به او رسیدهای! ای جابر! مؤمنان دل به بقای دنیا نبستهاند و خود را از قرار گرفتن در آستانهی آخرت، ایمن نمیپندارند. فتنهها و نیرنگهای دنیا، گوششان را از شنیدن ذکر خدا کر نکرده، و جلوههای زندگی دنیا، چشمشان را از دیدن نور الهی، کور نساخته است. از اینرو، پاداش نیکان را دریافت کرده و به رستگاری رسیدهاند. همانا تقوا پیشگان، از همهی مردم دنیا کم خرجترند و در خدمت به دیگران از همه پیشتازتر و کوشاتر. اگر ارزشهای الهی را از یاد ببری، آنان تو را به یاد میآورند، و اگر به یاد خدا باشی تو را در این راستا، یاری میدهند، زبانشان هماره گویای حقوق الهی است و تمامی وجودشان، برپا دارندهی فرمانهای خدا است. با محبت حق، از هر محبتی چشم پوشیدهاند و با قلبشان به خدا و محبت او چشم دوختهاند. در راستای اطاعت فرمانروای هستی، با دنیا بیگانهاند. (و برای دنیا به مخالفت با مالک و فرمانروای جهان بر نمیخیزند). میدانند که زندگی دنیا، یکی از مراحل حیات مستمر آنان است، بدین جهت دنیا را چونان منزلی در گذرگاه میبینند که لختی بر آن فرود آمده و ناگزیر باید از آن خارج شوند. اهل تقوا، دنیا را همانند ثروتی میدانند که در خواب به چنگ آمده است، و به گاه بیداری، از آن ثروت، هیچ اثری نباشد! پس بکوش! تا قوانین و ارزشهایی که خداوند در پرتو دین در اختیارت نهاده، نگهبان باشی! [1] .
پی نوشت ها:
[1] عن جابر - یعنی الجعفی - قال: قال لی محمد بن علی: یا جابر! انی لمحزن و انی لمشتغل القلب. قلت: ولم حزنک و شغل قلبک؟ قال: یا جابر! انه من دخل قلبه صافی خالص دین الله شغله عما سواه. یا جابر! ما الدنیا و ما عسی ان تکون، هل هو الا مرکب رکبته او ثوب لبسته او امرئة اصبتها، یا جابر! ان المؤمنین لم یطمئنوا الی الدنیا لبقاء فیها، و لم یأمنوا قدوم الاخرة علیهم، و لم یصمهم عن ذکر الله ما سمعوا بآذانهم من الفتنة، و لم یعمهم عن نور الله ما رأوا بأعینهم من الزینة، ففازوا بثوب الأبرار. ان أهل التقوی ایسر اهل الدنیا مؤونة و اکثرهم لک معونة. ان نسیت ذکروک، و ان ذکرت اعانوک، قوالین بحق الله، قوامین بأمر الله، قطعوا محبتهم بمحبة الله عزوجل؛ و نظروا الی الله عزوجل و الی محبته بقلوبهم، و توحشوا من الدنیا لطاعة ملیکهم، و علموا ان ذلک منظور الیهم من شأنهم، فانزل الدنیا بمنزل نزلت به و ارتحلت عنه، او کمال اصبته فی منامک، فاستیقظت و لیس معک منه شیء، و احفظ الله تعالی ما استرعاک من دینه و حکمته. حلیة الاولیاء 3 / 182؛ مطالب السؤول 80؛ احقاق الحق 12 / 172.
