یکی از صنایع دستی کاربُردی ایران “سیاه چادر بافی” نام دارد. سیاه چادریکی از صنایع دستی عشایری و روستایی ایران است که کاملا سنتی و به طور عمده توسط عشایر چادر نشین و از موی بُز بافته می شود و برای سقف چادرها استفاده می گردد. روش تولید آن بدین صورت است که ابتدا تارهای چله را در روی زمین و در فضای باز دراز کرده و شروع به بافت می نمایند. تکنیک بافت سیاه چادر از نوع ساده ترین و ابتدایی ترین دست بافته ها می باشد، ولی به خاطر استفاده از موی بز به عنوان مواد اولیه، بالاترین کارآیی و کاربُرد برای چادر عشایر را دارد.سیاه چادر در ابتدا به طول حدود ۱۰ متر و عرض نیم متر بافته می شود و از به هم دوختن تعدادی از آن، سیاه چادر یا سقف چادر عشایر تهیه می گردد. موی بز در مقابل رطوبت باران وبرف بهم می چسبد و مانع نفوذ آب و سرما می شود، در گرما علاوه بر سایه غلیظی که دارد، الیاف از هم فاصله گرفته و راه ورود هوا را باز می گذارند، ضمن آن که موی بز مانـــع ورود حشــــرات گزنــده نیز می باشد. از انجا که سیاه چادر در موقع کوچ نیز به آسانی جمع شده و قابل حمل و نقل می باشد، بهترین پوشش برای چادر عشایر است. روش نگهداری آن حفاظت آتش، سفید کننده های شیمیایی و اشیا ی نوک تیز و بُرّنده می باشد و برای شستشوی آن می توان از آب ولرم و شوینده های معمولی استفاده نمود.
