آنکه در افسونگری کرد آن همه غوغا گريخت
آنکه درعاشق کشی کرد اين همه بيداد رفت
آن نهال نيک بختی ، آن درخت آرزو
آنکه بود در باغ رويا خوشتر از شمشاد رفت
آنکه عشقش در ازل با هستيم پيوند يافت
آنکه مهرش تا ابد در جان من افتاد رفت
گفتمش پس عشق من ؟
با خنده گفت ای وای مرد...!
گفتمش پس يار من ؟
با عشوه گفت ای داد رفت...!
