ناقه حضرت امام زین‏العابدین

 

مسعودی در کتاب اثبات الوصیه می‏نگارد وقتی که حضرت زین‏العابدین علیه‏السلام از دنیا رفت، ناقه‏ی آن بزرگوار به جانب بقیع خارج شد، گردن خود را بر قبر آن حضرت می‏زد و اشک از چشمانش جاری بود. حضرت امام باقر علیه‏السلام شخصی را فرستاد تا آن ناقه را به جای خود برگردانید. آن حیوان برای دومین بار به طرف بقیع رفت. این عمل سه مرتبه انجام گرفت، بالاخره بالای قبر حضرت علی بن الحسین علیه‏السلام توقف کرد تا از دنیا رفت. امام باقر علیه‏السلام دستور داد تا گودالی کندند و آن ناقه را دفن نمودند. محدث قمی می‏نویسد: حضرت امام زین‏العابدین علیه‏السلام بیست و دو مرتبه بر آن ناقه سوار شد و به حج رفت بدون اینکه یک تازیانه به آن حیوان بزند.