امام زین العابدین علیه السلام آنچنانکه از بعضی از روایات و اسناد تاریخی به دست میآید، برای نماز خواندن در بعضی از مکانها، ارزش خاصی قائل بودند. حتی حاضر بودند مسافت بسیار طولانی را طی نموده و خود را به آن مکان برسانند و در آنجا «نماز» خوانده و بلافاصله مراجعت بفرمایند.
یکی از این مکانها «مسجد کوفه» است و دیگری «مسجدالحرام» بخصوص «حجر اسماعیل» در زیر ناودان خانه خدا میباشد که بشدت مورد علاقه حضرت بوده است.
1- «ابوحمزه ثمالی» نقل میکند که «حضرت علی بن الحسین علیهالسلام از «مدینه» صرفا به قصد «مسجد کوفه» حرکت کرده و یکسره به آنجا آمدند و چهار رکعت در آن مکان نماز خواندند و سپس برگشته و یکسره به سراغ مرکب خود رفتند و بر آن سوار شده و راه را گرفته و به سمت «مدینه» برگشتند.» [1] . در رابطه با نماز خواندن و مناجات حضرت سجاد علیهالسلام در «مسجد کوفه» نیز خاطرهای وجود دارد که قابل توجه است.
2- «طاووس» میگوید: «مردی را در «مسجد الحرام» در زیر ناودان «کعبه» دیدم که «نماز» میخواند و «دعا» میکرد و در «دعا» گریه میکرد. پس وقتی که از «نماز» فارغ شد به سراغ او آمدم و معلوم شد که حضرت علی بن الحسین -علیهالسلام- است. به ایشان عرض کردم: «یا ابنرسول الله؛ شما را بر چنین حالی دیدم در حالی که شما سه ویژگی دارید که امیدوارم شما را از خوف ایمن سازد. اول: اینکه شما فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هستید. دوم شفاعت جدتان هست و سوم: رحمت الهی.» حضرت فرمود: «ای طاوس اما اینکه من فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هستم پس این مرا ایمن نمیسازد چرا که از خدا شنیدم که میفرمود: «فلا انساب بینهم یومئذ و لا یتسائلون» [2] یعنی: «در روز قیامت نسبتها از بین میرود و سؤال نمیشوند.»
اما شفاعت جدم، آن نیز من را ایمن نمیسازد چونکه خداوند میفرماید: «و لا یشفعون الا لمن ارتضی» [3] یعنی: «شفاعت نمیکنند مگر برای کسی که او را بپسندند واز او راضی باشند.»
و اما رحمت الهی؛ پس بدرستی که خداوند میفرماید: «انها لقریبة من المحسنین» [4] (البته آیه این چنین است: «ان رحمة الله قریب من المحسنین» و اگر نقل راوی صحیح باشد، حضرت نقل به معنی فرمودهاند) یعنی: «هر آینه رحمت خداوند به نیکوکاران نزدیک میباشد.» و من نمیدانم که محسن و نیکوکار هستم یا نه». [5] .
3- باز جناب «طاوس» نقل میکند که شبی داخل «حجر اسماعیل» شدم، در این حال حضرت علی بن الحسین علیهالسلام نیز وارد شده و مشغول نماز خواندن شدند، پس ماشاء الله نماز خواند و سپس سجده کرد، من گفتم: ایشان مردی صالح از اهل بیتی شایسته است، باید به دعای او گوش کنم، پس شنیدم که در سجدهاش میگفت: «عبیدک بفنائک، مسکینک بفنائک، سائلک بفنائک، فقیرک بفنائک...» [6] .
4- «محمد بن ابیحمزه» از پدرش نقل میکند که حضرت علی بن الحسین علیهالسلام را در مقابل آستانه «کعبه» شریف در دل شب دیدم در حالی که نماز میخواند پس قیام را بسیار طول داد تا اینکه یک مرتبه بر پای راست خود تکیه میداد و یک بار بر پای چپ، و بعد هم شنیدم که میفرمود، در حالی که گریان بود: «ای سید و مولای من! آیا مرا عذاب میکنی در حالی که حب تو در دل من میباشد؟!!! آری قسم به عزت تو که اگر چنین کنی بین من و گروهی که برای مدت طولانی آنها را برای تو دشمن میداشتم، جمع فرمودهای.» [7] .
در این زمینه نیز «خاطرهای بسیار جالب از یک نماز حضرت در بین راه «مدینه» و «مکه» وجود دارد» که حاوی بعضی از کرامات و معجزات حضتر نیز هست و جدا قابل توجه می باشد.
و مطلب دیگر «هماهنگی عالم تکوین با تسبیح حضرت در حال «نماز» است که این نیز از امور خارق العاده و بسیار مهم میباشد.
پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 46، ص 64 و 65، ح 24 (به نقل از تهذیب الاحکام).
[2] بخشی از آیه 101، از سوره 23: المؤمنون.
[3] بخشی از آیه 28، از سوره 21: الانبیاء.
[4] بخشی از آیه 56، از سوره 7: الاعراف.
[5] بحارالانوار، ج 46، ص 101، ح 89 (به نقل از کشف الغمه).
[6] بحارالانوار، ج 46، ص 75 و 76، ح 66 (به نقل از ارشاد).
[7] بحارالانوار، ج 46، ص 107، ح 100 (به نقل از اصول کافی).
