0

قتل نفس زکيه

 
haj114
haj114
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : آبان 1391 
تعداد پست ها : 3991

قتل نفس زکيه

 
«نفس زکيّه» يعني، فرد بي ‏گناه، پاک، کسي که قتلي انجام نداده است و جرمي ندارد. در داستان حضرت موسي‏ عليه السلام وقتي شخصي برخورد او را مي‏بيند در اعتراض به کار وي مي‏گويد: «اَقَتَلْتَ نَفْساً زَکيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ»؛ [1] «آيا جان پاکي را بي آن که قتلي انجام داده باشد، مي‏کشي؟».
گويا در آستانه ظهور حضرت مهدي‏عليه السلام درگير و دار مبارزات زمينه ساز انقلاب مهدي‏عليه السلام، فردي پاکباخته و مخلص، در راه امام‏عليه السلام مي‏کوشد و مظلومانه به قتل مي‏رسد.
اين رخداد عظيم، طبق بيان روايات بين رکن و مقام - در بهترين مکان‏هاي زمين - اتفاق مي‏افتد. [2] فرد ياد شده از اولاد امام حسن مجتبي‏عليه السلام است که در روايات، گاهي از او به عنوان «نفس زکيّه» و «سيد حسني» ياد شده است. [3] .
قتل نفس زکيّه، از نشانه‏هاي حتمي و متصل به ظهور است و هر چند در منابع اهل سنّت نامي از آن برده نشده، ولي در منابع شيعه، روايات آن فراوان و بلکه متواتر است. [4] از اين رو، در اصل تحقق چنين حادثه‏اي - به عنوان علامت ظهور - شکي نيست؛ هر چند اثبات جزئيات آن و نيز زمان و مکان تحقق آن و ويژگي‏هاي مقتول، مشکل است.
برخي احتمال داده‏اند: مراد از نفس زکيّه، محمدبن عبداللّه بن حسن، معروف به نفس زکيّه است که در زمان امام صادق‏عليه السلام در منطقه «احجار زيت» در نزديکي مدينه کشته شد. اين احتمال درست نيست، به چند دليل:
1 . لازمه‏اش اين است که پيش از تولد حضرت مهدي‏عليه السلام؛ بلکه پيش از آن که امامان از آن خبر دهند، اين نشانه رخ داده باشد.
2 . در روايات تصريح شده که «نفس زکيّه»، بين رکن و مقام کشته مي‏شود و حال آنکه محمدبن عبداللّه بن حسن در منطقه «احجار زيت» (در نزديکي مدينه) کشته شده است.
3 . همان گونه که در روايات اشاره شده قتل نفس زکيّه از نشانه‏هاي حتمي و متصل به ظهور است؛ حال آنکه محمدبن عبداللّه، سال‏ها پيش از تولد حضرت مهدي‏عليه السلام به قتل رسيده است.
امام باقرعليه السلام مي‏فرمايد: «لَيْسَ بَيْنَ قِيامِ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ وَبَيْنَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّکِيَّةِ اِلاّ خَمْسَ عَشَرَةَ لَيلَة»؛ [5] «بين ظهور مهدي‏عليه السلام و کشته شدن نفس زکيّه، بيش از پانزده شبانه روز فاصله نيست».
محمدبن عبداللّه بن حسن، معروف به نفس زکيّه، در زمان امام صادق‏عليه السلام و در سال 145 ه .ق به قتل رسيده و از آن هنگام تا به حال، بيش از ده قرن مي‏گذرد و نمي‏تواند علامت متصل به ظهور باشد.
به نظر مي‏رسد، اموري چون همنامي وي و پدرش با پيامبر اکرم‏صلي الله عليه وآله و پدر گرامي ايشان، شباهت ظاهري، بودن وي از خاندان شريف و بزرگوار امام حسن مجتبي‏عليه السلام وجود برخي نشانه‏ها (چون داشتن خالي سياه بر روي کتف راست)، قيام وي در شرايط سخت و در اوج خشونت بني‏اميه و از همه مهم‏تر، شيطنت‏ها و تحريف‏هاي بني عباس، سبب گشته بود که مردم به اشتباه بيفتند و گروهي او را مهدي تصور کنند!
علاوه بر اين، از بعضي قرينه‏ها استفاده مي‏شود که خود «نفس زکيّه» و پدرش عبداللّه محض، - که شيخ بني‏هاشم در آن عصر به شمار مي‏رفت - و نيز برادرش ابراهيم، به ايجاد و تقويت اين شبهه در بين مردم دامن مي‏زدند و چنين وانمود مي‏کردند، گويا مهدي ايشان، همان مهدي موعود است.
آنان مي‏خواستند از اين راه، در رسيدن به قدرت و پيروزي انقلاب خويش و در هم شکستن بني اميه کمک بگيرند. امام صادق‏عليه السلام در همان هنگام، آنان را از اين کار بازداشت. [6] .


پی نوشت ها: 
[1] کهف (18)، آيه 74. 
[2] کمال‏الدين، ج 1، ص 330، ح 16. 
[3] ر.ک: کتاب الغيبة، ص 445، ح 440. 
[4] الخصال، ج 1، ص 303، ح 82؛ کتاب الغيبة، ص 435، ح 425؛ الکافي، ج 8، ص 310، ح 483؛ منتخب الاثر، ص 459. 
[5] الارشاد، ج 2، ص 374؛ کتاب الغيبة، ص 445، کمال‏الدين، ج 2، ص 649. 
[6] بحارالانوار، ج 47، ص 131. 

 

سه شنبه 2 اردیبهشت 1393  5:23 PM
تشکرات از این پست
ahmadfarm
دسترسی سریع به انجمن ها