مجموعه اشعار اجرا شده توسط حاج عبدالرضا هلالي

براتم میدهی از غم نجاتم می دهی 
شاخ نباتم می دهی مولا امیرالمومنین 

افتاده در دام توام دیوانه ی نام توام 
مستانه از جام توام مولا امیرالمومنین 

ای نازنین ای دلبرم ای نام تو تاج سرم 
ناز تو را من می خرم مولا امبرالمومنین 

من مشکلم سهلم بکن خالی ز هر جهلم بکن 
هر جائی ام اهلم بکن مولا امیرالمومنین 

گل با تو زیبا می شود حق با تو پیدا می شود 
عشق با تو معنا می شود مولا امیر المومنین 

عشق شما در ریشه ام فرهاد عاشق پیشه ام 
یاد شما اندیشه ام مولا امیرالمومنین 

با تو رفاقت می کنم عرض ارادت می کنم 
گفتی شفاعت می کنم مولا امیر المومنین 

تا دیدمت مجنون شدم از عشق تو دلخون شدم 
یک فطره ام جیحون شدم مولا امیرالمومنین

استاد نبرد و میدان بر جسم همه عالم جان 
بر تخت دلیری سلطان کیه کیه کیه عباسه 

از باده ی مردی سیراب قرص قمر عالمتاب 
گنجینه ی عشق نایاب کیه کیه کیه عباسه 

مسند دلاوری رو صاحبه صف شکن لشگر محاربه 
جنگ آور بی حریف است چونکه او پور علی ابن ابیطالبه 

وادی ادب را استاد برباغ ولایت شمشاد 
آنکه دل او شد آباد کیه کیه کیه عباسه 

در شعر حماسه دیوان پا بند به عهد و پیمان 
در بحر شجاعت طوفان کیه کیه کیه عباسه 

اوج همه زیباییها روی اوست رنگ شب سیه گیسوی اوست 
تیغ او ثانی ذوالفقار حق آسمان در نظر هوهوی اوست 

آن زاده نسل عصمت خون رگ شاه غیرت 
جنگ آور طوفان ضربت کیه کیه کیه عباسه 

آن موج خروشان عشق آن صاحب دستان عشق
روح و سر و سامان عشق کیه کیه کیه عباسه 

دشمن از نعره ی او درمانده است 
نقش پیشانی او یا فاطمه است 

وزیر سپاه حسین ابن علی است 
تخت او کاخ زیبای علقمه است

سالار زینب .......


افتاده دل در دام تو ارباب آواره ام کرد نام تو ارباب 
ساقی میخانه ها مست رقیه است هم قدح خورده با دست رقیه است 

نوشته در کتاب فطرت من و تو تذکره کرب و بلا دست رقیه است 
گیسو پریشان بر روی نیزه تن روی خاک و سر روی نیزه 

حسرت کربلا زده شرر به عالم آن الف قامت تو کرده جدا هم 
اگر ردم کنی بدا به حال زارم اگر به کربلا رسم خوشا به حالم 

دلهای مردم صد پاره کردی یکباره ما را بیچاره کردی 
دلم شبیه آسمون به زیر دینه دلم شبیه شب بین الحرمینه 

نمونده تا عرش خدا پرده ای باقی مهر نماز من ز تربت حسینه 
بیت خدا را غمخانه کردی پیمانه دادی دیوانه کردی 

بزن به سینه در بزن که وقت شوره بزن به سینه تازه اول سروره 
میخوام تا عمر دارم بشم دربه در تو بیاد به همراهم کسی که پای توره 

شادی اگر کم غم بی دریغه گیسو چو خنجر ابرو چو تیغه 
پیرم اگر بشم با عشق تو جوونم من از اهالی عزای آسمونم 

هر کسی آرزو داره تو بین مردم آرزومه تو کربلا روضه بخونم 
ای داد از این دل فریاد از این دل طوفان بگیرد امداد از این دل

رسوا شدن به راه تو عین سعادته سینه زنی نهایت و اوج عبادته 
اجداد من همه سگ کوی تو بوده اند در شهر ما غلامی کوی تو سنته 

دیوانگان برای خدا ناز می کنند دیوانه ام که قسمت من سنگ تهمته 
در مسند گدایی تو شاه عالمم شادم که رزق من ز خدای کرامته 

ارباب با وفا چو نماید اراده ای سلطان کند گدای نگون بخت ساده ای 
شاهم به اعتبار وجودت به عالمین هستم سگ غلام غلام تو یاحسین 

بین کبوتران تو تنها ترین منم نذر تو کرده مادر من سینه و تنم 
در آتشم بیفکن و بنگر که ای صنم دیوانه وار از غم تو سینه می زنم

حب الحسین رشته تحصیلی شماست 
دانش سرای عشق و جنون شهر کربلاست 
در مبحث حسین شناسی موفقید 
موضوع بحث سینه زدن پای روضه هاست 
تا روز حشر مدرکتان را نمی دهم 
برگ قبولی همه در پوشه خداست 
پایین کارنامه هرکس نوشته اند 
این مهر سرخ مهر شهنشه کربلاست

وای وای ، وای وای ، امون ای دل ای دل ای دل 
منم یه پیرمرد دل شکسته که شد دستای من ز کینه بسته 
شبیه علی شد نصیب من غریبی بریدم من آخر از غم بی شکیبی 
وای وای ، وای وای ، امون ای دل ای دل ای دل 
توی مدینه یاوری ندارم فقط سر به خاک مادر می زارم 
هنوز از مدینه میاد صدای زهرا صدای بلند غربت مردی تنها 
وای وای ، وای وای ، امون ای دل ای دل ای دل

آقاجون یه عمره که توی مجلست اومدم 
تو نگاه نکن حالا رو سیاه شدم و بدم 
از کوچیکیام یادمه برات سینه می زدم 
دلی که در شور و شینه زیارتگاه حسینه 
گلی که سرشته ما رو خاک بین الحرمینه 
منو ببر کربلا حسین ، منو ببر بین الحرمین 
خداییش دیگه خودمم دارم نا امید می شم 
با بار گناهی که من دارم توی آتیشم 
اما می دونم دم مردنم تو میای پیشم 
سراپا غرق جنونم پای عشق تو می مونم 
برای نکیر و منکر روضه حسین می خونم 
منو ببر کربلا حسین ، منو ببر بین الحرمین 
می خونیم همیشه با هم دیگه توی روضه ها 
کاشکی جای تو سر ما می رفت روی نیزه ها 
می شدیم فدای یل یل یل کربلا 
می باره بارون الماس می خونیم با عشق و احساس 
الهی یه روز بمیریم کنار ضریح عباس 
منو ببر کربلا حسین ، منو ببر بین الحرمین 
شب جمعه طائره جنان دور شیش گوشس 
فاطمه به سینه و سر زنان دور شیش گوشس 
جبرئیل میگه خدا هم الان دور شیش گوشس 
تو دو عالم تویی رشکم ای شکوفه های اشکم 
می بینم توی خیالم ماهی میدون مشکم 
منو ببر کربلا حسین ، منو ببر بین الحرمین 
ذکر یا حسین توی هیئتا شد عبادتم 
وقتی گریه می کنم انگاری بین جنتم 
جبرئیل میاد با فرشته ها به زیارتم 
تو دو عالم تویی رشکم ای شکوفه های اشکم 
می بینم توی خیالم ماهی میدون مشکم 
منو ببر کربلا حسین ، منو ببر بین الحرمین

به مناسبت میلاد امیر المومنین علی علیه السلام 

با هلهله رقصید زمین ، عشق محک خورد 
آغوش خدا باز شد و کعبه ترک خورد 
این نیست ترک این دهن حیرت کعبه است
لبخند که نه ، قهقهه صورت کعبه است 
برداشت ترک کعبه و پر شد ز تقرب 
این قصه اگر بود جز این داشت تعجب 
آورده خدا پیکر آئینه خود را 
انداخته زیر قدمش سینه خود را 
جبریل زلیخا شده این آمدنش را 
حق دارد اگر پاره کند پیرهنش را 
این طفل اولوالعزم که سرچشمه دنیاست 
نوح است و خلیلی است که موسی و مسیحاست 
آری جبروت است که افتاده به زانو 
راه دگری نیست بجر سجده بر او 
آماده کن ای معرکه جولان خطر را 
او آمده سمباده بکش تیغ دو سر را 
او آمده متروعه خیبر بکش ای کفر 
یا مثل زنان مقنعه بر سر بکش ای کفر 
سرمست رجزخوانی او عالم بالاست 
عالم متحیر شده این مرد معماست 
دیگر چه بگوییم که این راز نهان است 
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است 

اجرا شده توسط حاج عبدالرضا هلالی بتاریخ 5/5/86 مصادف با میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام

اهل عالم جنون دلم گذشته از حد 
حرف کرب و بلا شد و دل دوباره پر زد 
تو نگو حریمت برا من وطن نمیشه 
پس چرا نمازم کامله به زیر گنبد ؟ 
تا روضه دیدم ، سینه دریدم ، با سر دویدم 
حسیییییییییین حسییییییییییین 
کاش زائرت شم ، مسافرت شم ، مجاورت شم 
بین الحرمییییییییین بین الحرمیییییییییین 
کربلا زاده ام ، سینه ام تکیه ی غم 
زنگ درب زینب میزنم با نامت هر دم 
بین روضه تو میپیچه عطر مسیحا 
این جان فدای این همه عیسی ابن مریم 
اوج جنونم ، ورد زبونم ، گروه خونم 
حسیییییییییین حسییییییییییین 
آوای صوتم ، علت موتم ، محل فوتم 
بین الحرمییییییییین بین الحرمیییییییییین

دوباره وقت دعا شد ، موقع شرم و حیا شد 
صدای الهی العفو ، ورد لبهای گدا شد 
همه با ادب نشستند ، وقت دیدار خدا شد 
همه نامه ها سپیده ، امضای آل عبا شد 
یه دونه روی سیاه و یه دونه نامه جدا شد 
من همون روی سیاهم ، حسابم غیر خوبا شد 
رفیقام چو پر کشیدند ، دل من خوش به بابا شد 
دست به این دلم نزارید ، کشتی ام بی ناخدا شد 
یاد ایوون جماران ، عقده ای به این دلا شد 
رهبرم علی مظلوم عاقبت صاحب عزا شد 
صدای جبهه بلنده ، میگه چفیه بی وفا شد 
رمز سربند یا زهرا ، مثل اینکه بر ملا شد 
دیگه حالت دوکوهه شبیه کرب و بلا شد 
وقت گفتن از شلمچه جواب ما ناسزا شد 
یاد فکه یاد کرخه ، یاد کوزران چه ها شد ؟ 
مردم و دیگه ندیدم ، سوره علقمه وا شد 
جای هر خون شهیدی مجلس گناه به پا شد 
گوئیا سر حسینم دوباره رو نیزه ها شد 
سد دز نامه به هور داد ، ارزش ما بی بها شد 
قصر شیرین به هویزه ، میگه کعبه بی منا شد 
قله هزار و صد گفت ، غم و غصه در فضا شد 
پای نامحرم اسرار به حرم چه آشنا شد 
ز سحرگهم همیشه ، شفع و وتر و صبح قضا شد 
دیگه از عسل شیرین تر ، گذر این بی نوا شد 
کوچه های بی شهید شهر ما چه بی صفا شد 
گوش ما جای نیایش آشنا به هر صدا شد 
قلب اربابم دوباره خسته از دست ماها شد 
گل یاس آل یاسین زیر دست و پا فدا شد 
بسیجی خسته تباشی ، دشمنت حاجت روا شد 
صورت غریب رهبر شبیه مادر ما شد 
بچه ها دوباره قنفذ رو به سوی کوچه ها شد 
سپر علی شکسته ، خون دل سینه زنا شد 
تهمت و خانه نشینی سهم این روز جزا شد 
توبه کار بیا که توبه دلربای دلبرا شد 
انتهای آرزویم مردنم به پای آقاست 
لب من به ذکر ناب سیدم یوسف زهراست

به مناسبت شب سیزده رجب 

قاصد آمد امشب از ره با شتاب 
پس زد از رخسار زیبایش نقاب 
گفت هستم حامل پیغام دوست 
نامه ای آورده ام از آن جناب 
نامه ای با عطر گل آمیخته 
نامه ای خوشبوتر از مشک و گلاب 
نام دلبر صبر و تاب از من ربود 
گشت در ملک وجودم انقلاب 
با دلی لبریز از عشق و امید 
مهر از آن نامه گشودم با شتاب 
متن آن نامه ز خط نور بود 
این چنین از دوست شد بر من خطاب 
بعد بسم الله الرحمن الرحیم 
با درود بر حضرت ختمی مآب 
مجلس جشنی است امشب در نجف 
از شما دعوت شده با انتخاب 
ساک دل را جمع کن بهر سفر 
عشق هم مسئول ایاب و ذهاب 
مجلس امشب به صرف مستی است 
ساقی میخانه امضا بوتراب 

اجرا شده توسط حاج رضا هلالی به تاریخ 86/5/5 مصادف با میلاد امیر المومنین علی علیه السلام

بمناسبت حلول محرم الحرام 
آرزویم دیدن شش گوشه بود 
لحظه ای بوسیدن شش گوشه بود 
چون لبم شیرین نشد از آن عسل
زانوی غم را گرفتم در بغل 
فکر کردم در زمین سینه ام 
در میان سرزمین سینه ام 
یک حسینیه علم باید کنم 
سینه خود را حرم باید کنم 
پایه اش را مهر زهرا ریختم 
آجرش را از تولّا ریختم 
خود علم کردم به قلب خویشتن 
هر ستونش را به نام پنج تن 
سقف آن را سایه حیدر زدم 
سر درش را نام پیغمبر زدم 
نقش هر کاشی به نام یک امام 
تا بگردد پایه هایش پر قوام 
شد سیاهی های این دربار عشق 
چادر زهرا و بانوی دمشق 
غربت عالم در آن حاکی شده 
این سیاهی ها اگر خاکی شده 
گوشه ای از ان که سقاخانه شد 
این حسینیه عجب شاهانه شد 
از در و دیوار می بارد محن 
می رسد ذکر حسین از قلب من 
باید امشب را حرم داری کنم 
یک دهه در آن عزاداری کنم 
از شب اول به مسلم ، کوفیان 
از شب دوم ورود کاروان 
از شب سوم خراب بوی نان 
از شب چهارم دو طفل نوجوان 
از شب پنجم یتیمی از حسن 
از شب ششم تمام عشق من 
از شب هفتم علی اصغر ، عطش 
از شب هشتم علی اکبر ، عطش 
روز تاسوعا یل ام البنین 
روز عاشورا فتاد از صدر زین 
آنکه ثابت کرد می شد خوب بود 
تا هزاران سال هم محبوب بود 
آنکه ثابت کرد در راه خدا 
می دهد جان و زن و فرزند را