مقالات پژوهش پرستاری

مقدمه: فرهنگ زيربناي اخلاق جامعه را شکل مي دهد و اخلاق پاسخي براي چرايي رفتار فراهم مي کند. در علم پرستاري، اخلاق تعاملات پرستاري را معنادار مي سازد. شاهنامه فردوسي شاهد معتبري براي ارزش ها و باورها و فرهنگ مردم ايران است. هدف از اين مطالعه، انتزاع مفاهيم اخلاقي پرستاري از شاهنامه فردوسي مي باشد.
روش: اين مطالعه از نوع تحليل محتوي (Content Analysis) با رويکرد کيفي و شيوه تجزيه و تحليل داده ها با رويکرد استقرايي بود. ابيات شاهنامه چاپ مسکو از نظر واژه «پرستار»، «پرستنده» و «پرستندگان» مورد جستجو قرار گرفتند. کليه داستان هايي که کلمات مورد نظر در يک يا چند بيت آنها وجود داشت همراه با نسخه منثور آن، نوشته دکتر عطاري مطالعه گرديد. مقبوليت و عينيت داده ها با مرور و بررسي مجدد و بازبيني محقق همکار به طور مکرر حاصل شد. داده هاي کيفي مشتمل بر کلمات به دست آمده به صورت استقرايي، طبقه بندي مفهومي شدند.
يافته ها: واژه «پرستار»، 235 واژه «پرستنده» و 54 واژه «پرستندگان» در جستجو شاهنامه يافت شد. 23 مورد واژه پرستار، 6 مورد واژه پرستندگان در ارتباط با مضامين اخلاقي پرستاري بود. نتيجه تحقيق دربر دارنده سه درون مايه مسووليت پذيري (هوشياري و رازداري)، تعامل هيجاني (همدردي) و تعامل ارزشي (احترام و سودرساني) است.
نتيجه گيري: مفاهيم اخلاقي نوين پرستاري با مفاهيم اخلاقي پرستاري در شاهنامه هماهنگي دارد. توجه به نقش تاريخي پرستاران با وضوح ارزش ها، مي تواند زمينه ساز توسعه اخلاقي و پشتوانه اي غني براي هدايت عملکرد پرستاري قرار گيرد. اخلاق فضيلت گرا با پشتوانه اي تاريخي که تا به حال نيز جريان دارد مبناي مناسبي براي تربيت اخلاقي پرستاران مي باشد.

مقدمه: تفويض اختيار تجويز دارو به پرستاران در بعضي از کشورها سير صعودي داشته با اين وجود پرستاران ايراني شاهد چنين اتفاقي نبوده اند. هدف ما از طراحي اين تحقيق، شناسايي عوامل موثر بر تفويض اختيار تجويز دارو به پرستاران ايراني مي باشد.
روش: اين پژوهش با رويکرد کيفي در شهرهاي جهرم و شيراز انجام شد. نمونه ها از ميان دانشجويان، شاغلين و مربيان پرستاري با استفاده از روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب گرديدند. پس از اشباع اطلاعاتي، تعداد شرکت کنندگان به ده نفر رسيد که شامل شش پرستار شاغل، دو مربي و دو دانشجوي پرستاري بودند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته و تجزيه و تحليل داده ها به روش مقايسه اي مداوم و تحليل محتوايي کيفي انجام شد.
يافته ها: مضامين حاصل از اين مطالعه عبارت بودند از: 1- صلاحيت (با مضامين فرعي ظرفيت موجود، صلاحيت علمي و تجربي)، 2- مجوز قانوني (با مضامين فرعي تاييد صلاحيت، حمايت) 3- تغيير (با مضامين فرعي تغيير تدريجي، انجام آزمايشي) 4- ارتقا (با مضامين فرعي انگيزه، اعتماد به نفس، شفافيت در شرح وظايف، تغيير نگرش بيروني به حرفه پرستاري).
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان دادند که تجويز دارو توسط پرستاران ايراني به شرط حمايت و تاييد صلاحيت آنان از جانب مراکز قانوني امکان پذير است ولي تاکنون اين شرايط محقق نشده و نياز به تامل، برنامه ريزي و آموزش بيشتر دارد.

مقدمه: جلوگيري از بارداري توسط استروئيدهاي صناعي به عنوان رويداد جديد قرن حاضر مي باشد. اين قرص ها گسترده ترين کاربرد را در ميان ترکيبات پيشگيري کننده دارند. از جدي ترين عوارض اين قرص ها ترمبوز است که نقش کليدي در افزايش خطر مرگ ناشي از انواع مشکلات گردش خون را دارند. اما هنوز در اين مورد که آيا قرص هاي ضد بارداري با دوز کم استروژن مي توانند عامل خطر باشند ترديدهايي وجود دارد. با توجه به مطالعات اندک در اين خصوص مطالعه اي با هدف مقايسه بيماري هاي قلبي و عروقي در خانم هاي داراي سابقه مصرف قرص هاي ضد بارداري و بدون سابقه مصرف قرص در بيمارستان هاي منتخب دانشگاه علوم پزشکي شيراز انجام شد.
روش: اين مطالعه يک پژوهش مورد - شاهدي با تعداد نمونه 742 نفر مي باشد که در سال 1387-1385 انجام گرفته است. 317 مورد از بين خانم هاي مبتلا به بيماري هاي قلبي و عروقي (سکته قلبي، آنژين صدري ناپايدار، سکته مغزي، ترومبوز عروقي عمقي) و 371 شاهد نيز از ساير بيماران بدون مشکل قلبي عروقي انتخاب گرديدند. اطلاعات به وسيله پرسشنامه، مصاحبه با بيمار و افراد درجه يک فاميل وي همچنين با استفاده از پرونده بيماران استخراج گرديد. داده ها با SPSS v.15.5 و سطح معناداري 0.05 مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: %49.1 از مبتلايان به بيماري هاي قلبي و عروقي از قرص هاي ضد بارداري استفاده نموده اند که در مقايسه با %49.9 مصرف کنندگان قرص در گروه شاهد، ارتباط معناداري بين مصرف کنندگان قرص هاي ضد بارداري با بروز بيماري هاي قلبي و عروقي مشاهده نشده (p=0.8). بين ابتلا به فشارخون، چربي و قندخون بالا، سابقه سکته قلبي و آنژين صدري و بروز بيماري هاي قلبي و عروقي ارتباط معنادار مشاهده گرديد (p<0.0001).
نتيجه گيري: در مطالعه حاضر که ارتباط معناداري بين استفاده از قرص هاي ضد بارداري با بيماري قلبي مشاهده نگرديد اما با توجه به حجم نمونه و نوع مطالعه اين نتيجه قابل تعميم به تمام جوامع نمي باشد لذا پيشنهاد مي گردد که مطالعه با استفاده از ساير روش ها و حجم نمونه بيشتر تکرار گردد. همچنين مددجويان در کلينيک هاي تنظيم خانواده در صورت تمايل به مصرف قرص هاي ضد بارداري بايد از نظر فاکتورهاي خطرزاي قلبي و عروقي مورد مشاوره پرسنل بهداشتي قرار گيرند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: افسردگي يک بيماري ناتوان کننده و يکي از اختلالات شايع و جدي است که سلامت رواني و جسمي فرد را مورد تهديد قرار مي دهد و بار زيادي را بر جامعه تحميل مي کند. بخشي از تاثيرات اقتصادي افسردگي کاهش بهره وري در محيط کار است. با توجه به نقش پرستاران در سيستم بهداشتي درماني و لزوم انگيزه کاري بالاي آنها براي ايجاد امنيت بهداشتي براي اين قشر عظيم و مراجعين آنها، تحقيقي به منظور بررسي سلامت روان پرسنل پرستاري بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي کردستان، انجام شد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه ميزان افسردگي در پرستاران نوبت کار بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي کردستان، صورت گرفته است.
روش: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي - تحليلي است. جامعه مورد مطالعه را 380 پرستار بيمارستان هاي بعثت، توحيد و قدس شهر سنندج تشکيل مي داد، از اين تعداد، 314 پرستار (219 زن و 95 مرد) به روش سرشماري از بهمن 1387 تا ارديبهشت 1388 مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک و مقياس استاندارد سنجش افسردگي بک(BDI= Beck Depression Inventory)  جهت جمع آوري داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده هاي پژوهشي نيز با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و آزمون هاي chi-square و آزمون t مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: در اين پژوهش 42% از کل نمونه هاي مورد پژوهش فاقد افسردگي بودند و %37.3 افسردگي خفيف، %15.9 افسردگي متوسط و %4.7 داراي افسردگي شديد بودند. %5.6 از پرستاران شب کار و %3.4 از پرستاران روزکار داراي افسردگي شديد مي باشند. مقايسه ميانگين ميزان افسردگي گروه پرستاران شب کار با روزکار، اختلاف معناداري را نشان نمي دهد. از نظر مقايسه ميزان افسردگي با سن، جنس و ميزان تحصيلات، تاهل و سابقه کار نمونه هاي مورد پژ‍وهش اختلاف معنادار يافت نشد. اما ميان سمت (موقعيت شغلي) و افسردگي ارتباط معنادار بوده است (p=0.01).
نتيجه گيري: سلامت روان پرستاران به دلايل متعددي نسبت به ساير مردم جامعه در معرض خطر بيشتري است. نتايج مطالعه شيوع بالايي از افسردگي را در پرستاران مورد مطالعه نشان مي دهد. لذا، به منظور پيشگيري و درمان به موقع افسردگي هاي شغلي، توجه به سلامتي پرستاران در نوبت هاي کاري (مخصوصا، پرستاران زن) اجراي برنامه هاي آموزشي، مشاوره هاي بهداشت حرفه اي و بررسي هاي دوره اي، بسيار کمک کننده خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: بيماري هاي قلبي و عروقي از شايع ترين علل مرگ و مير در دنيا هستند، به طوري که طبق پيش بيني انجمن قلب آمريکا تا سال 2020 اين عامل به عنوان اولين عامل مرگ و مير شناخته شود. تحقيقات نشان مي دهد که کنترل و کاهش ريسک فاکتورها، سبب کاهش بروز بيماري هاي قلبي و عروقي مي گردد. يکي از استراتژي هاي مطرح در اين زمينه ارايه آموزش به بيماران است که مي تواند از بروز عوارض زيادي در آنان جلوگيري نمايد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش بر آگاهي و نگرش بيماران بستري در بخش هاي مراقبت ويژه قلبي بيمارستان مصطفي خميني ايلام در مورد عوامل خطرآفرين بيماري هاي قلبي - عروقي انجام پذيرفت.
روش: اين پژوهش يک مطالعه مداخله اي بدون گروه کنترل مي باشد که در آن تعداد 96 نفر از بيماران بستري بخش هايCCU  و Post CCU مردان و زنان بيمارستان شهيد مصطفي خميني ايلام به روش تصادفي ساده انتخاب و بررسي شدند. به منظور سنجش تاثير آموزش بيماران بر آگاهي و نگرش آنها، از روش مداخله آموزشي چهره به چهره و آزمون دو مرحله اي قبل و بعد از مداخله استفاده شد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روايي آن به روش محتوايي و پايايي آن نيز به روش آزمون مجدد تاييد شد. تجزيه و تحليل داده ها به کمک آزمون هاي آماري کاي دو،t  زوجي و آزمون دقيق فيشر صورت پذيرفت.
يافته ها: آگاهي بيماران درباره عوامل خطرآفرين بيماري هاي قلبي، قبل و بعد از آموزش، به ترتيب با نمره 25.93 و 36.19 تفاوت معناداري را نشان داد (p<0.001). بين تاثير آموزش بر آگاهي با تحصيلات همسر (p<0.03) و جنس (p<0.05) ارتباط معنادار آماري وجود داشت. همچنين تفاوت بين نگرش بيماران قبل و بعد از آموزش، به ترتيب با نمره 23.5 و 35.7 از لحاظ آماري معنادار است (p<0.001). بين تاثير آموزش بر نگرش با سن (p<0.55)، ميزان تحصيلات (p<0.01)، سطح تحصيلات همسر (p<0.05) و ميزان درآمد ماهيانه (p<0.01) ارتباط معنادار آماري مشاهده شد.
نتيجه گيري: با توجه به اين که شيوع بيماري هاي قلبي و عوامل خطرآفرين آنها روند روبه رشدي را طي مي کند؛ آگاهي بيماران در مورد اين بيماري ها و ريسک فاکتورهاي آنها نسبتا پايين و نگرش آنها نيز در اين زمينه غالبا نامناسب است. با توجه به نتايج پژوهش که معنادار بودن تفاوت نمرات قبل و بعد از آموزش و تاثير آن بر آگاهي را نشان مي دهد، توصيه مي شود آموزش به بيماران قلبي در راس اقدامات پرستاري پرسنل، مربيان و دانشجويان پرستاري در برنامه هاي کلي بيمارستان و دانشگاه قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: آموزش پرستاري مسوول ايجاد محيطي است که بتواند يادگيري دانشجويان و کسب مهارت هاي شناختي، عاطفي و روان حرکتي را تسهيل نمايد. امروزه ارايه مراقبتي ماهرانه و چند بعدي در محيط ها و بخش هاي مختلف، يک ضرورت است. دانشجويان پرستاري در محيط آموزشي براي انجام وظيفه به عنوان مراقبين باليني سالم، شايسته، بصير و نوآور، در محيطي که اطلاعات و موقعيت باليني دايما تغيير مي کند، آماده مي شوند. در بحبوحه انفجار اطلاعات بهداشتي ضروري است دانشجويان به ابزارها و تجربياتي مجهز شوند که به آنها بياموزد چگونه فکر کنند، تا فهم و يادگيري مادام العمر را ارتقا دهند. هدف اين مطالعه، تعيين و مقايسه مهارت خلاقيت و مولفه هاي آن در دانشجويان سال اول تا چهارم دوره کارشناسي پرستاري بود.
روش: مطالعه حاضر از نوع مقطعي مي باشد. جامعه پژوهش کليه دانشجويان سال اول تا چهارم کارشناسي پرستاري شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 89-88 دانشگاه علوم پزشکي تهران بودند. ابزار گردآوري داده ها را آزمون 60 سوالي خلاقيت عابدي به همراه سوالات مربوط به مشخصات فردي تشکيل داده است. از 380 دانشجو، 322 نفر با تکميل کامل و عودت پرسشنامه ها در اين مطالعه شرکت کردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. از آزمون آماري آناليز واريانس يک طرفه و آزمون تي مستقل براي مقايسه مهارت خلاقيت در سال هاي مختلف تحصيل استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين امتياز مهارت خلاقيت دانشجويان در کل 136.19±13.31 مي باشد که نسبت به ميانگين هنجاريابي شده در ايران بيشتر است. دانشجويان در 4 مولفه خلاقيت ميانگين هاي نزديک يا مساوي با نمرات هنجار شده در ايران را کسب نموده اند. نتايج يافته ها در مقايسه ميانگين مهارت خلاقيت در کل و در مولفه هاي ابتکار و سياليت در دانشجويان سال هاي مختلف تحصيلي اختلاف معناداري را نشان نداد. در حالي که اين اختلاف در مولفه هاي بسط (p=0.019، F=3.35) و انعطاف پذيري (p=0.039، F=2.82) در دانشجويان سال هاي مختلف تحصيلي معنادار بود.
نتيجه گيري: دانشکده هاي پرستاري ضمن ايجاد فرصت هاي مناسب و کافي به منظور رشد خلاقيت، يادگيري مستقل و خودجوش، بايد فضاي مناسب، پذيرا و اعتمادآميزي را براي تسهيل در رشد مهارت هاي سوال کردن و ارايه راه حل هاي غير منتظره دانشجويان تامين کنند تا در طول سال هاي مختلف تحصيلي اين مهارت حياتي رشد قابل ملاحظه اي را نشان دهد. همچنين بازنگري در برنامه ريزي آموزشي و طراحي دروس متناسب با نيازهاي خلاقيت دانشجويان ضرورت دارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف آموزش پرستاري تربيت پرستاران توانمند و شايسته است که دانش، نگرش و مهارت هاي لازم را براي حفظ و ارتقاي سلامت آحاد جامعه داشته باشند. در اين راستا، نقش استاد توانمند پرستاري در توسعه فردي و حرفه اي پرستاري انکارناپذير است. هدف اين مطالعه تبيين ويژگي هاي يک استاد توانمند پرستاري است.
روش: اين مطالعه به روش کيفي و با رويکرد تحليل محتوي انجام شد. جهت جمع آوري اطلاعات، از مصاحبه استفاده شد. مطالعه با نمونه گيري هدفمند شروع و در طي تکامل طبقات، با نمونه گيري نظري ادامه يافت. تعداد 24 نفر (دانشجوي پرستاري، اساتيد پرستاري و کارشناسان آموزش پرستاري) به مدت 2 ماه در دانشکده پرستاري مورد مصاحبه قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده ها به روش تجزيه و تحليل مداوم مقايسه اي انجام گرديد.
يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد 7 طبقه شامل: بار علمي، مهارت هاي آموزشي، ويژگي هاي فردي، ويژگي هاي عاطفي، اخلاق حرفه اي، ويژگي هاي حمايتي و ويژگي هاي مديريتي، به عنوان کدهاي ثانويه استخراج شده از داده ها و همچنين «استاد توانمند پرستاري نمونه يک انسان کامل» به عنوان تم اصلي اين مطالعه، هويدا گرديد که تمامي مشارکت کنندگان به وجود آن اذعان نمودند.
نتيجه گيري: در اين پژوهش، ويژگي هاي يک استاد توانمند پرستاري با ژرفاي بيشتري مورد شناسايي قرار گرفت به نحوي که درون مايه اصلي اين مطالعه يعني «استاد توانمند پرستاري نمونه يک انسان کامل» به عنوان يک يافته جديد و عميق معنوي، جايگاه رشته پرستاري را به نحو شايسته تري تبيين مي نمايد. دقت در نتايج مطالعه، اين نکته را خاطر نشان مي سازد که اساتيد پرستاري براي موفقيت در امر تدريس بايد به ويژگي هاي فوق عنايت داشته و برنامه ريزي جامعي براي کسب آنها، داشته باشند. از طرفي پيشنهاد مي شود ويژگي هاي يک استاد توانمند پرستاري به عنوان راهنماي مناسبي در مديريت و آموزش پرستاري مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: موفقيت و پيشرفت تحصيلي مي تواند موجب خودشکوفايي و افزايش اعتماد به نفس دانشجويان شود. هوش، حافظه و تيپ شخصيتي از عوامل موثر بر يادگيري هستند. مطالعه حاضر به منظور تعيين ارتباط تيپ شخصيتي با پيشرفت تحصيلي دانشجويان رشته پرستاري انجام شد.
روش: اين مطالعه تحليلي در سال 1388 بر روي 161 دانشجوي پرستاري (ترم سوم و بالاتر) دانشکده پرستاري و مامايي قزوين انجام شد، جامعه پژوهش با پرسشنامه جمعيت شناسي و شخصيتي آيزينگ (EPI) ارزيابي شدند و معدل کل نيمسال هاي تحصيلي به عنوان معيار پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS v.15 توسط آزمون هاي آماريt ، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معناداري p<0.05 تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: %83.9 نمونه دختر و %16.1 پسر بودند، نتايج نشان داد بيشتر نمونه ها (%44.1) برون گرا با بي ثباتي هيجاني بودند. آزمون آماري بين تيپ شخصيتي و معدل ارتباط معناداري را نشان داد (F=3.25، p=0.023)، (افرادي که ويژگي شخصيتي برون گراي بي ثبات هيجاني بودند، پيشرفت تحصيلي بيشتري داشتند). ضريب همبستگي پيرسون بين متغيرهاي معدل کل و درون گرايي - برون گرايي نشان داد که بين معدل کل تحصيلي و درون گرايي رابطه معکوس معناداري وجود دارد (r=-0.167، p=0.038).
نتيجه گيري: چنين به نظر مي رسد، پيشرفت تحصيلي افراد متاثر از ويژگي شخصيتي و وضعيت رواني آنها نيز مي باشد، لذا بررسي بيشتر مسايل رواني و شخصيتي دانشجويان در رشته هاي مختلف و بيشتر فعال نمودن مراکز مشاوره اي در دسترس دانشجويان، ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مديريت تغيير يکي از مهمترين مباحث علم مديريت به شمار مي رود که امروزه سازمان هاي آموزشي با آن مواجه هستند. با توجه به علمي بودن محيط دانشکده هاي پرستاري و مامايي و حضور اعضاي هيات علمي به عنوان افرادي آگاه و مطلع، مديران چنين مراکزي بايد قادر به به کارگيري مديريت تغيير باشند تا بر اساس آن بتوانند تغييرات مورد نياز را در چنين سازمان هاي آموزشي به اجرا گذارند. لذا اين پژوهش با هدف تبيين و شناسايي ديدگاه هاي موجود مديران و اعضاي هيات علمي دانشکده هاي پرستاري و مامايي دانشگاه هاي علوم پزشکي به منظور استقرار مديريت تغيير در دانشکده ها طراحي گرديده است تا پايه اي براي پژوهش هاي بعدي که در اين رابطه انجام خواهد پذيرفت باشد.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي اکتشافي است و جامعه پژوهش شامل مديران دانشکده هاي پرستاري و مامايي دانشگاه هاي علوم پزشکي در شهر تهران بوده و نمونه هاي پژوهش به صورت مبتني بر هدف انتخاب شده اند. اطلاعات از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته جمع آوري شده است و تجزيه و تحليل متن مصاحبه هاي استخراج شده به روش تحليل محتواي قراردادي انجام پذيرفته است.
يافته ها: مشارکت کنندگان 10 نفر بوده اند که پس از انجام مصاحبه ها، کدهاي مفهومي استخراج گرديد و سپس کدها به چند مفهوم اصلي دسته بندي شدند به طوري که 15 تم استخراج شده در سه درون مايه اصلي فرآيند تغيير، محيط برون سازماني و محيط درون سازماني قرار گرفتند.
نتيجه گيري: نتايج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از مديريت تغيير، فرآيند پيچيده اي است که رهبري و مديريت از يک طرف و از طرف ديگر آموزش و منابع و تسهيلات از عوامل مهم در به کارگيري آن مي باشند. بر اساس نتايج مطالعه، ديدگاه موجود مديران دانشکده هاي پرستاري و مامايي در به کارگيري مديريت تغيير مثبت است و اين مطالعه ضرورت به کارگيري مديريت تغيير در دانشکده هاي پرستاري و مامايي را به منظور ايجاد تغييرات برنامه ريزي شده، مورد تاکيد قرار مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مديريت بحران نقش مهمي در کسب آمادگي بيمارستان ها براي پاسخ به بلايا ايفا مي کند. هماهنگي از مشکلات اصلي مديريت بلايا در ايران مي باشد، لذا، در اين پژوهش، مدل مديريت بحران مبتني بر هماهنگي به عنوان يک راهکار کاربردي، بررسي شد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير کاربرد مدل مديريت بحران مبتني بر هماهنگي، بر ميزان آمادگي بيمارستاني در بيمارستان شهيد رجايي شيراز بود.
روش: پژوهش حاضر يک مطالعه نيمه تجربي در بيمارستان شهيد رجايي شيراز بود، نمونه شامل کليه اعضا کميته بحران و برابر جامعه پژوهش بود (15 نفر). داده ها به کمک چک ليست آمادگي بيمارستاني خانکه و همکاران جمع آوري شد که روايي و پايايي آن بررسي شده بود (p=0.86). ابتدا در شرايط شبيه سازي شده، مانور زلزله در بيمارستان اجرا شد و چک ليست «آمادگي مقابله با بلايا» (پيش آزمون) تکميل شد سپس کارگاه يک روزه (مديريت بلايا و مدل مديريت بحران مبتني بر هماهنگي) برگزار شد و يک ماه بعد، با انجام مانور زلزله، آمادگي بيمارستان توسط چک ليست اوليه مجدد بررسي شد و در پايان نتايج قبل و بعد از مداخله با استفاده از جداول آماري مقايسه شد.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد که نمرات در تمامي بخش هاي چک ليست (هماهنگي، برنامه ريزي، سازمان دهي، آموزش و ...) در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش يافت. همچنين نمره کل آمادگي بيمارستان از 29.56 در پيش آزمون به 86.84 در پيگيري ارتقا يافت (p<0.05).
نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد، کاربرد مدل مديريت بحران مبتني بر هماهنگي موجب ارتقاي آمادگي بيمارستاني مي شود با توجه به نقش بسيار کليدي پرستاران در بحران ها توصيه مي شود جهت ارتقاي آمادگي بيمارستاني اين مدل توسط مديران پرستاري استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: نارسايي قلبي يکي از شايع ترين اختلالات قلبي عروقي مي باشد که به دليل ناتواني قلب در خون رساني با علايم بسياري همراه است. هر يک از اين علايم به نوعي بيمار را از خواب مناسب بي بهره مي کنند. خواب عنصري حياتي و تاثيرگذار در سلامتي و کيفيت زندگي اين بيماران مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط کيفيت خواب و کيفيت زندگي مرتبط با سلامتي در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن قلبي مراجعه کننده به مراکز آموزشي درماني منتخب دانشگاه علوم پزشکي تهران سال 89 انجام شده است.
روش: در اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي توصيفي 200 بيمار مبتلا به نارسايي مزمن قلبي مراجعه کننده به مراکز آموزشي و درماني منتخب دانشگاه علوم پزشکي تهران با استفاده از نمونه گيري با تخصيص متناسب انتخاب شدند. داده ها به استفاده از پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيک، کيفيت خواب پيتسبرگ و کيفيت زندگي مرتبط با سلامتي کانزاس سيتي، جمع آوري گرديد و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 آزمون هاي آماري انجام شد.
يافته ها: کيفيت خواب با برخي ابعاد کيفيت زندگي مرتبط با سلامتي شامل محدوديت فيزيکي (p<0.000)، نشانه هاي بيماري (p<0.001)، عملکرد اجتماعي (p<0.000)، کيفيت زندگي (p<0.011) همچنين کيفيت زندگي مرتبط با سلامتي کلي (p<0.000) ارتباط معنادار آماري را نشان داد.
نتيجه گيري: با توجه به اين که کيفيت خواب با کيفيت زندگي مرتبط با سلامتي ارتباط دارند. لذا کيفيت خواب در اين بيماران مي بايستي بيش از پيش مورد توجه مراقبين بهداشت و سلامت جامعه خصوصا پرستاران قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: امروزه پرستاران باليني وظايف و نقش هاي مختلفي را در راستاي کمک به بيمار و خانواده آنها انجام مي دهند، ايفاي اين نقش ها با موانع زيادي مواجهه است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ديدگاه پرستاران باليني شاغل نسبت به موانع ايفاي نقش ها مي باشد.
روش: در يک مطالعه توصيفي - تحليلي 102 پرستار شاغل در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشکي تهران از طريق نمونه گيري سيستماتيک به روش سهميه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرشسنامه اي شامل خصوصيات دموگرافيک، نقش هاي باليني و مهمترين دليل عدم اجراي نقش باليني بود استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 از آمار توصيفي (جداول توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون p<0.05) استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد %47.1 پرستاران ايفاي نقش خود را عالي، %46.1 خوب، %5.9 متوسط و 1% ضعيف اعلام نمودند. بيشترين درصد (22.5) مهمترين دليل عدم ايفاي نقش باليني را به علت خستگي و ساعات کار زياد اعلام نمودند. همچنين بررسي آماري نشان داد بين موانع ايفاي نقش هاي باليني با خصوصيات دموگرافيک (بخش محل کار، سن، جنس و محل سکونت) ارتباط معنادار و در ساير موارد ارتباط معناداري وجود ندارد.
نتيجه گيري: پرستاران ديدگاه خود را در ايفاي اغلب نقش هاي باليني کافي دانسته و از توانايي خود در انجام نقش هاي باليني راضي بودند. ولي موانعي را در مسير ارايه هر چه بهتر خدمت به بيماران و خانواده آنها مطرح مي کردند از قبيل خستگي، ساعات کار زياد و عدم قرارگيري در جايگاه تخصصي خود. لذا با توجه به گستردگي نقش هاي پرستاران باليني جا دارد که مسوولين به اين ديدگاه ها توجه کرده و قدم موثري در رابطه با رفع اين موانع بردارند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: پرستاران متخصص باليني از اعضاي حياتي سيستم خدمات بهداشتي هستند. دانش و مهارت آنان در کيفيت مراقبتي که بيماران دريافت مي کنند بسيار تاثيرگذار است. در کشور ايران طي چند سال اخير، آموزش پرستار متخصص بالين به صورت رسمي و آکادميک در مقطع کارشناسي ارشد در چند دانشکده به صورت محدود انجام پذيرفته است. با توجه به نوپا بودن اين رشته، تجارب دانشجويان مشغول به تحصيل در اين رشته از جهت درک تجارب آنها در زمينه رشته تحصيلي شان مورد توجه قرار مي گيرد. هدف اين مطالعه بررسي کيفي درک دانشجويان پرستاري مراقبت ويژه نوزادان درباره وضعيت تحصيل در اين رشته نوپا در کشور ايران مي باشد.
روش: در اين مطالعه کيفي 8 دانشجوي کارشناسي ارشد پرستاري مراقبت هاي ويژه نوزادان مورد مصاحبه نيمه ساختاري با نمونه گيري هدفمند قرار گرفتند. مصاحبه ها تا رسيدن به اشباع داده ها ادامه يافت و سپس به روش تحليل محتوا، تحليل گرديد.
يافته ها: تجزيه و تحليل يافته موجب ظهور 8 زيرمضمون و 2 مضمون اصلي گرديد. زيرمضامين عبارت بودند از: ضرورت وجودي رشته، نگرش مثبت، آينده مشروط بر شرايط، الزام توانمندسازي حرفه اي، ناآمادگي شرايط باليني براي پذيرش رشته، عدم تناسب کوريکولوم رايج، سرخوردگي بعد از ورود و قدرت تجربه باليني. همچنين دو مضمون اصلي ابهام نقش و موفقيت مشروط از تلفيق زيرمضامين به دست آمد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد براي شرکت کنندگان لزوم تغييرات زيربنايي در حيطه هاي آموزش، مديريت بالين و توانمندسازي حرفه اي را براي تضمين موفقيت رشته پرستاري مراقبت هاي ويژه نوزادان ضروري مي دانند و بدون اين تغييرات آينده حرفه اي روشني براي حيطه باليني خود قايل نيستند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مراقبين در حين مراقبت از بيماران کمايي با عوامل منحصر به فردي رو به رو مي شوند که دال بر عوامل موثر بر مراقبت از بيمار کمايي مي باشد. مراقبت از اين بيماران، يک مراقبت همه جانبه است که تحت تاثير ويژگي هاي مراقب مي باشد. هدف ما از اين مطالعه استخراج عوامل موثر بر مراقبت از بيمار کمايي مي باشد.
روش: در اين مطالعه از روش پديده شناسي هرمنيوتيک استفاده شد. جهت رسيدن به اشباع، 10 مصاحبه نيمه ساختار يافته با مراقبين صورت پذيرفت. ابتدا زيردرون مايه ها و سپس درون مايه اصلي استخراج و عوامل موثر بر مراقبت از بيمار کمايي تبيين و تشريح گرديد.
يافته ها: بر اساس روش ون مانن، 7 زيردرون مايه؛ ارتباط موثر، رضايت متقابل، باور مرگ از سوي مراقب، اميدواري مراقب، خستگي و دلسردي مراقب، احساس گناه مراقب، و احساس دلسوزي مراقب استخراج گرديد و سپس در يک درون مايه اصلي؛ ويژگي هاي مراقب؛ قرار گرفت. زيرا اين مراقب است که به جاي بيمار کمايي احساس، درک، عمل و نهايتا ارزشيابي مي کند و حتي رضايت بيمار را بر اساس رضايت خود ارزشيابي مي کنند.
نتيجه گيري: عوامل موثر بر مراقبت بيماران کمايي، حاکي از يک مراقبت همه جانبه است و اين مراقب است که کاملا خود را به جاي بيمار کمايي مي گذارد با توجه به تحقيقات انجام شده روي اين مضمون مهم و مطالعه ما، بر اساس عوامل استخراج شده، ابزار معتبر و پايايي جهت بررسي روند مراقبت از بيمار کمايي طراحي و ارزشيابي گرديد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: بيماري هاي عروق کرونر از جمله مشکلات شايع بهداشتي در دنيا محسوب شده که احتمال ابتلا به انفارکتوس ميوکارد در آنها نسبت به جمعيت سالم بيشتر است. افزايش آگاهي، نگرش و باور اين بيماران از علايم انفارکتوس ميوکارد نقش مهمي در کاهش تاخيرات پيش بيمارستاني دارد و آموزش پرستاري مي تواند نقش مهمي را در رسيدن به اين هدف ايفا کند. اين مطالعه به منظور بررسي تاثير آموزش پرستاري بر دانش، نگرش و باور بيماران مبتلا به بيماري هاي عروق کرونر در پاسخ به علايم انفارکتوس انجام شده است.
روش: اين مطالعه يک کارآزمايي باليني تصادفي سازي شده است. نمونه هاي اين پژوهش 170 بيمار مبتلا به يکي از بيماري هاي عروق کرونر بستري در بيمارستان شهيد رجايي تهران هستند که به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و با روش تصادفي سازي بلوک بندي شده به دو گروه مساوي تجربه و کنترل تخصيص داده شدند. در اين مطالعه گروه تجربه تحت آموزش پرستاري قرار گرفت و در نهايت دو گروه تجربه و کنترل با هم مقايسه شدند. نتايج حاصل از مطالعه با روش هاي آماري توصيفي، تي مستقل و تي زوجي تحليل شدند.
يافته ها: نتايج حاصل از يافته ها نشان داد که تفاوت معناداري بين ميانگين نمره دانش، نگرش و باور بيماران گروه تجربه قبل و بعد از اجراي مداخله پرستاري وجود داشته است (p=0.001). همچنين ميانگين نمره دانش، نگرش و عقايد بيماران گروه تجربه در مقايسه با گروه کنترل بعد از اجراي مداخله افزايش يافته است (نمره دانش از 12.05 به 17.45، نمره نگرش از 9.64 به 12.91 و نمره باور از 15.95 به 18.50).
نتيجه گيري: اجراي برنامه هاي آموزش پرستاري مي تواند نقش مهمي را در بالا بردن دانش و نگرش بيماران قلبي در معرض خطر انفارکتوس ميوکارد داشته باشد. لذا توجه به امر آموزش پرستاري مستمر و دقيق به بيماران بستري به منظور کاهش تاخيرات پيش بيمارستاني ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ