مجموعه اشعار اجرا شده توسط استاد حاج منصور ارضی

تو ای غریب که درد غریب می‌دانی
جواب ناله‌ی امن یجیب می‌دانی
رفیق بودن ِ تو دردسر نمی‌خواهد
تو بهتر از همه حال غریب می‌دانی
ز بس که خوب و کریم و رئوف و آقایی
مرا برای رفاقت حبیب می‌دانی
سخن نگفته به درمان دل شوی مشغول
چه خوب درد مرا ای طبیب می‌دانی
تویی که در همه دم خسته را پذیرایی
که هر فرود و فراز و نشیب می‌دانی
گره گشای دل و روح و جسم و جانی تو
تویی که قسمتم از هر نصیب می‌دانی
بیا به وعده‌ات ای باوفا، وفای کن
که وقت مرگ ِمرا عنقریب می‌دانی

مهمون خسته یا ربنا
دل شکسته یا ربنا
اینجا نشسته یا ربنا
دل به تو بسته یا ربنا
جا مونده ام من یا ربنا
درمونده ام من یا ربنا
لطفی به ما کن یا ربنا
منو صدا کن یا ربنا
دردم دوا کن یا ربنا
منو نگاه کن یا ربنا
دلم سیاهه الهی العفو
کارم گناهه الهی العفو
آخر ماهه الهی العفو
تو مهربونی الهی العفو
دردم می دونی الهی العفو
نمی سوزونی الهی العفو
سربریده الهی العفو
لب دریده الهی العفو
گوش دریده الهی العفو
زینب چه دیده الهی العفو
کسی ندیده الهی العفو

به نام آب اسیر سرابمان کردند / چه شد که سر به دل انقلابمان کردند
عفاف فاطمیان را به سخره می گیرند/ چه هجمه ها که به اصل حجابمان کردند
هوای شهر شهیدان ز کیدشان ابریست / ز فتنه خون به دل آفتابمان کردند
نه شرم از شهدا و نه شرم از رهبر / حماره بعد خمینی عذابمان کردند
به کوچه های ولایت شراره افروزان / به شعله های جسارت کبابمان کردند
از آن دعای فرج که در آن ولایت نیست / به پیش حضرت آقا خرابمان کردند
به نام مکتب ایرانی آمده توحید / به انبیای عظام و کتابمان کردند
حرام خور که شدی حق کشی شود ساده / چه باطلند که ناحق حسابمان کردند
فرشتگان خدا چون غریبمان دیدند / چنان دعای سحر مستجابمان کردند

گرد علی ضریح تو هم در طواف شد
راه میان خانه و مسجد مطاف شد
دست 40 نفر هم در جنگ با علی
دست تو با تمامی شهر در مصاف شد
تنها امید دست خدا بود دست تو
دستت شکست و دست علی در کلاف شد
از ذوالفقار و نام علی کینه داشتند
یکجا حساب کینه شهر با تو صاف شد
دستت محال بود علی را رها کند
هر چه که شد با غلاف شد
تو دست خیر داری از خیر دست تو
از مالیات قنفذ ملعون معاف شد

براي روضه ي زهرا به ما توان بدهيد / به چشم گريه كنان اشك بي امان بدهيد

براي سينه زدن در عزاي مادرمان / در اين حسينيه ها بيشتر زمان بدهيد

ميان روضه كه همسايه اي بنوشت / كنار خانه ي زهرا به ما مكان بدهيد

براي گريه بر آنچه آمده سرمان / به جاي اشك به ما چشم خون فشان بدهيد

به آه و زمزمه در روضه ها تسلايي / به قلب غم زده ي صاحب الزمان بدهيد

اگر سوال شد آخر چه شد به مادر ما / فقط به ديده ي حسرت سري تكان بدهيد

نمي شود كه بگوييم بين كوچه چه شد / براي مرثيه خواندن اگر زبان بدهيد

به روز حشر زمان حساب ناله زنيم / فقط به خاطر زهرا به ما امان بدهيد

قسم به عصمت آن چادري كه خاكي شد / مزار مادرمان را نشانمان بدهيد

اگر كه روزي ما ديدن مدينه نشد / لااقل برات كرب و بلايي به دستمان بدهيد

آرام کن به جامی شور و نوای ما را
سلطانی و کریمی داری هوای ما را
از سفره کریمان عمری است فیض بردیم
پر کرده ای همیشه تو کسیه های ما را
دادیم تا سلامی تحویل مان گرفتی
از خاطرت نبردی حتی صدای ما را
سهمیه گدایان محفوظ باشد اینجا
بگذاشتی کناری سهم عطای ما را
باز آمدیم ای دوست بار گناه بر دوش
راضی نما دوباره از ما خدای ما را
روزی اگر بنا شد ما را زدر برانی
گو مادرم بپوشد رخت عزای ما را
زیبایی ضریح و ایوان و صحن هایت
در گوشه حریمت بسته است پای ما را
جان جوادت آقا جان عزیز لیلا
امضا نما دوباره کرببلای ما را

عاشقت شد از ابتدا اين قدر
دوست دارم تو را خدا اينقدر
بغل كعبه ام به جان خودت
ما نگفتيم ربنا اينقدر
حرمت مي رسم زود به زود
دل نبرده كسي زما اينقدر
كربلا رفتم و نجف رفتم
من نديدم برو بيا اينقدر
كرمت مايه خجالت ما
كم نوشتم ولي چرا اينقدر
مزد يك بار ما سه بار شماست
هيچ كس سرنزد به ما اينقدر
وقت مردن بيا كنارم باش
ظرف ما را نكن طلا اينقدر
كربلاي مرا به تو دادند
پس معطل نكن مرا اينقدر

آخر نسیم پرچم تو می کشد مرا
این روضه های ماتم تو می کشد مرا
این روز ها به قافله ات فکر می کنم
دلشوره محرم تو می کشد مرا
کوفه برای آمدنت در تدارک است
اینگونه خیرمقدم تو می کشد مرا
شام مباهله است زکات رکوع ها
آن ماجرای خاتم تو می کشد مرا
چشم از تو بر نداشته یک لحظه دخترت
دلشوره های همدم تو می کشد مرا
زلفت مباد اسیر و بهار دست باد ها
وان گیسوان درهم تو می کشد مرا
دارد نگاه خواهرت تو حرف می زند
یعنی حسین ماتم تو می کشد مرا

نمك چشم تو درياي طلب مي طلبد
وصف لعل دهنت باغ رطب مي طلبد

از غباري كه نشسته به لب پر تركم
مي شود گفت قدم هاي تو لب مي طلبد

روز من را شب گيسوي شما كرده سياه
اصلا اي ماه سرودن ز تو شب مي طلبد
به خضوعي كه خدا در نظرت ريخته است
درك آغوش نگاه تو ادب مي طلبد

سخت كرده تب شوق لبت كار مرا
جگر ي نيست كه بر دوش كشد بار مر

مي توانند ملائك بگذارند مگر
آخرين قيمت نقاشي چشمانت را
مي‌كشد با نظر ام بنين جبراييل
طرح فيروزه اي كاشي چشمانت را
كار و بارش به سر ميكده ها افتاده
ديده هر كس كه نمك پاشي چشمانت را
عالم از بازي چشمت به هوس مي افتد
تو اگر جام دهي ميكده پس مي‌افتد

آمدم مي بزنم مست كنم هو بكشم
جاي اين چشم كه داري دو سه آهو بكشم
مانده‌ام در افق ساحل اين اقيانوس
اشك را پاك كنم يا خم ابرو بكشم

تا ببينيم چه بالاست قد تو بايد
آخرين قله خود را سر زانو بكشم


نيمه گمشده هيئت ارباب آمد
شير دشمن شكن حضرت ارباب آمد

حالم بد است نبض مرا یک نگاه کن
آه ای طبیب حال مرا رو به راه کن
دستی بکش بر این سر شوریده لااقل
لطفی به شرم روی غلام سیاه کن
ما را قسم به زلف رهایت رها مکن
ما را به زیر سایه خود در پناه کن
فکری به حال ما نکنی خوار می شویم
فکری به حال قافله ای بی پناه کن
یک عده صحبت از غم اغیار می کنند
کاری برای زمزمه های تباه کن
ما هرچه می کشیم ز اغیار می کشیم
بیگانه را به مکر خودت سدّ راه کن
قومی به رغم تو ره بیراهه می روند
گمراه را به بارقه ای مرد راه کن
دلها به دست تو بخدا نرم می شود
بی درد را تو جلوه ای از سوز و آه کن
دنیای بی وفا همه ارزانی حریف
ما را رحین منّت یک صبحگاه کن
روزی برادران رسول خدا شویم
روز دگر چه؟ امّت خود را نگاه کن
یوسف به چاه مانده گذشت از برادران
رحمی به حال قاطبه ی رو سیاه کن
یا راحم الغریب قسم بر ولایتت
رحمی بر امیر غریب سپاه کن
وقتی که می روی سوی شش گوشه حسین(ع)
پایین پا به ما نظر از قتلگاه کن

همین که با دم ساقی دهان معطّر شد
سبوی کهنه ی میخانه مستی آور شد
شبیه ساحل خشک کویر بودم که
پیاله ی دل من غل زد و لبم تر شد
پس از تراوش عطر شراب در عالم
و بعد از آن که جهان مست بوی حیدر شد
خدا به خانه ی ارباب کوثر اعطا کرد
تمام میکده مست علی اکبر شد
رسید باده و از جام می خراب شدم
خمار و ملتمس کاسه ی شراب شدم
تو از تشرّف هر چشمه آبشار تری
تو از تبسّم آلاله ها بهار تری
تو مرد راز و نیازی برای ما شب ها
سفارشی کن اگر با خدا ندار تری
برای اذن گرفتن، به قلب کفر زدن
تو از تمامی فامیل بی قرار تری
همیشه دست بخیری پس از عمو حسن
نگاه کردم و دیدم تو سفره دار تری
همیشه بر سر خان کریم احسان هست
کنار سفره ی مهمانی تو مهمان هست
به زیر پای تو جوشش گرفت زمزم ها
شدند کوثر جاری ز چشم ها نم ها
به قول پیر غلامان کهنه کار فقط
ز فیض بازدمت زنده می شود دم ها
به آن حقیقت سرخت قسم گرفته شده
ز رنگ خون شما رنگ سرخ پرچم ها
شدیم گریه کن اشک چشم باباها
شدیم گریه کن هشتم محرّم ها
چه دیدنی شده در کارزار کرببلا
تقابل علی و خیل این ملجم ها
خدا کند تنت ز زخم در امان باشد
ستون خیمه ی زن ها و کودکان باشد
بیانگر قد طوباست قدّ و قامت تو
همیشه سوی بهشت است رفت و آمد تو
هزار مرتبه شکر خدا که همرنگ است
سیاه بخت من و گیسوی مجعّد تو
خود تو یکّه و تنها سپاه اسلامی
فدای جان تو و لشکر محمّد تو
بزن بروی خود عمّامه و عبایت را
بده اجازه خودم زین کنم عقابت را
همیشه وقت نشستن زمان پا شدنت
زبان زد پدرت بود مصطفی شدنت
قرار بود که میراث انبیاء باشی
حکایتی شده در کربلا فدا شدنت
امید و آرزوی اهل خیمه هستی پس
عجب حقیقت تلخی است رو به را شدنت
مصیبت بدن پاره پاره ات به کنار
خودش مصیبت عظماست این جدا شدنت
یکی به دامنت انداخت التماسش را
یکی به اشک تو تر می کند لباسش را
بگو چه شد گه مشبّک شده ضریح تنت
چه آمده به سرت وا شده ز هم بدنت
کنار پیکر تو آمدم که دیدم وای
شبیه یک گل قالی به خاک دوختنت
از این تنی که به هر گوشه ریخته اثرش
مسجّل است که با دشنه جا به جا زدنت
سپرده ام که عبايی بیاورد عبّاس
پیمبرانه خودم می کنم علی کفنت
بلند شو علی، یاد اذان ظهر بخیر
بمان که شب نرسد اختیار خیمه به غیر

نفس کشیدن ما بین روضه‌ها خوب است
چقدر نزد شما حال و روز ما خوب است

میان نافله وقتی قنوت می‌گیرم
برای حال دل ما کمی دعا خوب است

بده به راه خدا دست‌هایمان خالی است
کنار خانه‌ی‌تان چند تا گدا خوب است

بِکُش حسین بیا پاره پاره کن جگرم
قسم که آخر کار من و شما خوب است

نوشته‌ام که مرا در حصیر بگذارند
به آن که اهل کفن نیست بوریا خوب است

سفید می‌شود این تار موی ما کم کم
گذشتِ عمر در این زینبیه‌ها خوب است

اگر چه قسمت ما کربلا نشد
اما حدیث ماتم تو مثل کربلا خوب است

اگر چه با شهدا فاصله فراوان است
روایت شهدا هم برای ما خوب است

اگر تو باشی و یاد تو باشد و اشکم
برای نوکر این خانه هر کجا خوب است

به حرف آمدی و جاودانه‌ات کردند
یگانه هجله نشین میانه‌ات کردند

سرت به بستن این بند کفش بند نشد
شتاب کردی و شوق یگانه‌ات کردند

تمام دشت ز عمامه‌ی تو ترسیدند
سپس به شکل حسن‌ها روانه‌ات کردند

تو سوره بودی و تسبیح دست من بودی
هجا هجا شدی و دانه دانه‌ات کردند

به روی پیکر تو پای هر کسی وا شد
زره نداشتنت را بهانه‌ات کردند

به جرم گفتن «احلی من العسل» قاسم
شبیه موم عسل خانه خانه‌ات کردند

چقدر بوسه گرفتتند از قد و بالات
فرشته‌ها همه چون آستانه‌ات کردند

چقدر فاصله در بند بندت افتاده که
با عموی تو شانه به شانه‌ات کردند

صبح وشب راهی بازارشدن می ارزد

یوسف فاطمه را یارشدن، می ارزد

باکلافی که شده بافته ازخون جگر
پیش تجارخریدارشدن، می ارزد
ای طبیبی که علاج غم هجران هستی
ازغم هجرتو،بیمارشدن،می ارزد
کاروان راه بیندازکه ماشادشویم
بخدا قافله سالارشدن، می ارزد
تاکه یه لحظه ی کوتاه بببینیم تورا
متوسل به علمدارشدن، می ارزد
هرکسی که شده مجذوب جمالت مرده
محوخال لب دلدارشدن، می ارزد
دست وپامیزنم آقاکه مراهم بخری
بس این نوکردربارشدن، می ارزد
غافلم غرق گناهم چه کنم بدبختم
یاراین عبد گنه کارشدن، می ارزد
پسرفاطمه این دفعه ،شبیه قبلت
وانکن دیده که ستارشدن، می ارزد
دل من را به همان پنجره فولادببند
گاهی اوقات گرفتارشدن، می ارزد
انتخابات که هست فتنه،یقیناهم هست
این زمان عاقل وهوشیارشدن، می ارزد
بادعای تو تب فتنه گران سرد شود
بادعای تو چنین خوارشدن، می ارزد
ما همه گوش به فرمان ولایت هستیم
حامی رهبربیدارشدن، می ارزد
العجل،که شب میلاد اباعبدالله
از می وصل توسرشادشدن، می ارزد
هرکه دارد هوس کرب وبلا بسم الله
راهی کعبه ی دلدارشدن، می ارزد

ای همه ی کون ومکان مست تو

قوت وقدرت همه دردست تو

ای نفست آیه ی توحید ما
عزت وحکمت همه پابست تو
جذبه ی تو جذبه ی اللهی است
خالق هستی خودش مست تو
ذات صفاتی که خداوند را
هست دراین دایره پیوست تو
بین توذات خدا فرق نیست
بندگی اوشده دربست تو
دست تودادست خدا هرچه هست
هستی اوهست اوهست توست
مببداومقصدهمه دربندتوست
عالم گردون همه پابست توست
باعظمت ترزتوعالم ندید
روح جنانی،جهان مست تو
درهمه جا قد چوعلم میکنی
حضرت عباس بغل دست توست
گفت پیمبر که انا من حسین
هرچه امام است همه هم دست تو
هرنبی وهروصی وهرولی
ازتوحسین بن علی منجلی
ای همه ی روح ولایت حسین
ایت ؟ نبوت حسین
روشنی چشم پیمبرشدی
لحظه ی پرشورولادت حسین
بال وپرفطرس پرسوخته
میطلبدازتوشفاعت حسین
برقدمت دوخته چشم علی
ای همه ی نورهدایت حسین
ایینه ی حق ایینه ی کردگار
ای دوجهان وسعت رحمت حسین
ای به فدای انا العطشان تو
ازازل اماده ی غربت حسین
بیشترازاین اناعریان مگو
شعله مزن بردل مامت حسین
پیرهنی مادرتوبافته
ای پسرخوش قدوقامت حسین
مبعث ومیلادتوگویی یکیست
جنس تو ازجنس شهادت حسین
ای دل تو محو جمال خدا
وصل حسن وصل حسینست وصال خدا
ای که به دل شاه دومحرم تویی
فلسفه ی ماه محرم تویی
ساخته ی سوره ی هودی ولی
سوخته ی سوره ی مریم تویی
کاف تویی عین تویی صا دتو
نور تویی عشق تویی غم تویی
نورتویی مهرتویی ماه تو
روح تویی دشت تویی درتویی
کرب وبلای تو مسیرخداست
کعبه ی دل بین دمادم تویی
واسطه ی بین تمام بشر
رشته ی حق الله محکم تویی
قبله ی آمال همه انبیا
جام جم احمد وآدم تویی
نام تو آرام دل اهل بهشت
سعی تویی کوثروزمزم تویی
عشق تویی درخلقت و حق کیمیاست
رزق حلال همه عالم تویی
سرورآزادی وآزادگی
آبروی بیرق وپرچم تویی
شیعه به دستان تودارد نظر
دادرس شیعه مسلم تویی
زینبیه منتظر نصرت است
شام بلاراهمه مرهم تویی