گشاده رویی، سرآغاز نیکی است

احادیثی در باب گشاده رویی

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده‌اند: گشاده‌رو باش که خداوند، انسان‌های گشاده‌رو را دوست دارد و با اخموی ترشرو، دشمن است.

حدیث (1) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

گشاده رویی، سرآغاز نیکی است. (غررالحکم، ج 1، ص 79، ح 295)

حدیث (2) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

گشاده رویی، کینه را از بین می‏برد. (کافی، ج 2، ص 103، ح 6)

حدیث (3) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

گشاده رویی، خویِ آزاده است. (غررالحکم، ج 1، ص 173، ح 656)

حدیث (4) رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده‏اند:

گشاده رو باش که خداوند، انسان‏های گشاده رو را دوست دارد و با اخموی ترشرو، دشمن است. (الشهاب فی الحکم والآداب، ص 38)

حدیث (5) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

گشاده رویی تو، نشانگر بزرگواری و کرامت نفس توست. (غررالحکم، ج 3، ص 269، ح 4453)

حدیث (6) امام صادق (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

نیکوکاری و گشاده‏رویی، محبت آورند و به بهشت می‏برند؛ و بخل و ترشرویی، از خدا دور می‏کنند و به دوزخ برند. (کافی، ج 2، ص 103، ح 5)

حدیث (7) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

با گشاده رویی و خوش‏رویی، بخشش ارزش پیدا می‏کند. (غررالحکم، ج 3، ص 232، ح 4313)

حدیث (8) رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده‏اند:

گشاده رویی، زینت بردباری است. (بحارالأنوار، ج 76، ص 20، ح 3)

حدیث (9) امام صادق (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

بهشتی‌ها چهار نشانه دارند: روی گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده. (مجموعه ورام، ج 2، ص 91)

حدیث (10) دیلمی:

رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به هر کس برخورد می‌نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام می‌کردند و اگر به جایی حتی برای خوردن خرمایی خشک دعوت می‌شدند، آن را کوچک نمی‌شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بی آن ‌که بخندند، همیشه متبسم بودند، بی‌آن‌که اخمو باشند، محزون بودند، بی‌آن‌که از خود ذلّتی نشان دهند، متواضع بودند، می‌بخشیدند ولی اسراف نمی‌نمودند، دل‏‎نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند. (ارشاد القلوب، ج 1، ص 115)

حدیث (11) امام علی (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

او که خاتم پیامبران بود، بخشنده‌ترین، پرحوصله‌ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم‌خوترین و خوش مصاحبت‌ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلی او را می‌دید، هیبتش او را می‌گرفت و هر کس با او معاشرت می‌نمود و او را می‌شناخت، دوستدارش می‌شد و هر کس می‌خواست او را تعریف کند، می‌گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده‌ام. (بحارالأنوار، ج 16، ص 190)

حدیث (12) امام صادق (علیه‏السلام) فرموده‏اند:

هر کس یکی از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را برای او واجب می‌گرداند: انفاق در تنگدستی، گشاده‌رویی با همگان و رفتار منصفانه. (نهج الفصاحه، ح 1281)