آشنایی با موشک قائم(2)
در قسمت اول به معرفی این موشک که راه حلی برای مشکل هلیکوپتر های آمریکایی است پرداختیم و ادامه به بررسی این می پردازیم که شاید چنین وقایعی مبنایی برای استفاده از نمونه ایرانی این موشک برای توسعه یک سلاح ضد بالگرد شده باشد اما یکسان بودن بخش های زیادی از این سلاح و پرتابگر آن با نمونه های ضد زره قبلی قطعاً به کاهش چشمگیر زمان و هزینه در فرایندهای طراحی، ساخت، آزمایش و تولید انبوه و بکارگیری منجر شده است. به این ترتیب هر چند تفاوت هایی در پرتابگر های توفان و قائم دیده می شود اما احتمالاً پرتابگرهای زمینی و هوایی فعلی با تغییرات اندکی که مربوط به سامانه مسافت یابی، هدفگیری و هدایت می شود برای موشک جدید قابل استفاده هستند.
قائم به عنوان یک موشک نیمه سنگین دارای توانایی انهدام اهداف کم سرعت و حرکت کننده در ارتفاع پایین، خصوصاً بالگردهای مجهز به سطوح مقاوم زرهی است که ممکن است این توانمندی را از سلف خود، توفان به ارث برده باشد. نحوه هدایت این موشک به جای فرمان به خط دید و انتقال دستورات از طریق سیم متصل به انتهای موشک در توفان از نوع هدایت لیزری برگزیده شده است که در بین روش هایی که محدودیت برد و مانور موشک هدایت سیمی را از میان برمی دارند، روش مقاوم تری نسبت به اختلالات ایجاد شده از سوی دشمن است ضمن اینکه دقت بسیار بالایی نیز در اصابت به هدف دارد.
البته استفاده از موشک های ضد زره برای مأموریت ضد بالگرد امر عجیبی نبوده و نمونه های خارجی آن نیز در تانک هایی نظیر تی-72 استفاده می شود. در ایران نیز موشک تندر با برد 4000 متر که از لوله کالیبر 125 میلیمتری تانک تی-72 شلیک می گردد قابلیت استفاده بر ضد اهداف پروازی کم سرعت و ارتفاع پایین را دارد اما قائم در مقایسه با آن از توانایی عملیاتی بالاتری با توجه به گستردگی استفاده از موشک های تاو و توفان در ادوات زمینی و هوایی ایران برخوردار است.
با توجه به شباهت و نزدیکی ابعاد و شکل فیزیکی موشک های قائم و توفان می توان گفت طول این موشک با توجه به داشتن دو خروجی مشابه خروجی های پیشرانه اصلی در نزدیکی سر موشک باید کمی بیشتر از توفان(نمونه پایه) بوده و در حدود 120 سانتیمتر، وزن آن بالغ بر 18 تا 20 کیلوگرم و قطر آن 150 میلیمتر باشد.
بیشینه برد توفان به 3850 متر می رسد که در مورد قائم با توجه به حذف سامانه های قدیمی، برداشته شدن محدودیت طول سیم ارسال فرامین و احتمالاً تقویت پیشران، بردی بیش از این مقدار تخمین زده می شود
البته در صورت شلیک از بالگرد در حال حرکت این برد بیشتر نیز می شود و باید توجه داشت تولید انبوه این موشک خود نشان دهنده کارایی مناسب این موشک از نظر برد در مقابل تجهیزات دشمن است در غیر این صورت اساساً ساخت این سلاح منطقی نبوده و بی فایده می شود، بنابراین قائم از نظر برد هم باید قابلیت مطلوبی داشته باشد.
برای مقایسه موشک قائم با موشک های دوش پرتاب باید گفت این موشک ها با توجه به سرعت حدود 510 تا 680 متر بر ثانیه ای(1.5 تا 2 ماخ) خود توانایی بالاتر از حد نیاز برای انهدام اهداف کم سرعت و توانایی کمتر از حد مورد نیاز برای انهدام بالگردهای مجهز به زره دارند از اینرو برای رفع نیاز به سلاحی بینابین، موشکی مانند قائم که با توجه به مقایسه با توفان بایستی سرعتی بالاتر از 310 متر بر ثانیه داشته باشد مناسب است.
با توجه به اهمیت بالگردها به خصوص انواع تهاجمی در تقویت توان نیروی بکارگیرنده و تضعیف نیروی مقابل بکارگیری چنین سلاح هایی با قابلیت ویژه ضدبالگرد موجب افزایش توانمندی دفاعی نیروهای زمینی کشور حتی در صورت پشتیبانی کمتر از سوی واحدهای هوایی می شود.
