اسلحه هوشمند امنیت بیشتری می آورد؟

(قسمت دوم)

فناوری RFID

موسسه فناوری جورجیا اسلحه‌های هوشمندی مبتنی بر RFID را برای شرکتی به نام TriggerSmart توسعه داده است. این شرکت ایرلندی توانسته است پتنت‌های متعددی را در زمینه امنیت اسلحه‌ها در ایالات متحده و 47 کشور دیگر به ثبت رسانده است. اما این فناوری هنوز تا ادغام شدن در فرآیندهای تولید اسلحه‌سازهای کنونی راه زیادی در پیش دارد.

البته این فناوری سابقه‌ای بسیار طولانی دارد. شرکت KinTech Manufacturing که از پیمان‌کاران تابعه موسبرگ بوده است، فناوری هوشمندی را براساس RFID تولید کرد که با نام iGun Technology Corp شناخته می‌شد.

فناوری  TriggerSmart هم از برچسب‌های RFID استفاده می‌کند که توسط افراد مجاز حمل شده یا در دست آن‌ها کار گذاشته می‌شود. این برچسب سیگنال‌هایی با فرکانس بالا را برای موتوری ارسال می‌کند که مکانیسم امنیتی اسلحه را در اختیار دارد. تا وقتی این برچسب به فاصله‌ای کمتر از 1 سانتیمتر از قبضه اسلحه نرسد، تفنگ در حالت ضامن باقی خواهد ماند. موتور داخلی با یک باتری تغذیه می‌شود که می‌تواند تا یک هفته بدون نیاز به شارژ انرژی موتور را تامین کند.

آستانه فاصله آزادسازی مکانیسم امنیتی به سادگی از چندین سانتیمتر تا دو میلیمتر قابل تنظیم است. هزینه فعلی تولید این سیستم 50 دلار است که در صورت تولید انبوه به شدت کاهش خواهد یافت. البته با توجه به لزوم تغییر قبضه و تعبیه موتور بهتر است که این سیستم در همان زمان تولید با اسلحه مونتاژ شود. این فناوری به خصوص برای نیروهای پلیس بسیار مفید خواهد بود. چرا که آمار نشان داده است که از میان افسران پلیسی که هدف گلوله قرار گرفته‌اند، در 40% موارد با اسلحه خودشان مورد هدف قرار داده شده‌اند.

کنترل دسترسی بیومتریک

تمام فناوری‌های ایمنی لزوما با خود اسلحه سروکار ندارند. مثلا LEID سیستم کنترل دسترسی بیومتریک یا به اختصار BACS را توسعه داده است که برای قفسه‌ها و کمدهای نگهداری سلاح مورد استفاده قرار می‌گیرند. کاربرانی که نام و مشخصات بیومتریکی آن‌ها به سیستم معرفی شده است، با ورود به یک کیوسک از طریق اثر انگشت یا ابعاد و اندازه دست به سیستم لاگین می‌کنند و پس از آن می‌توانند به کل قفسه سلاح‌ها یا تنها سلاح‌هایی که اجازه آن را دارند دسترسی پیدا کنند. این قفسه‌ها را می‌توان به صورت محلی یا از راه دور با یک پی‌سی کنترل کرد. البته چنین سیستم‌هایی بیشتر برای سازمان‌ها و ادارات پلیس مفید خواهد بود و با قیمتی معادل 18هزار دلار برای کیوسک و نرم‌افزار و غیره، برای کاربران خانگی چندان به‌صرفه نخواهد بود.

مشکلات سیاسی و اجتماعی

طرفداران این ابزارهای امنیتی می‌پذیرند که سیستم‌های آن‌ها نیز همانند هر سیستم امنیتی دیگری قابل خنثی شدن است و می‌دانند که هیچ تکنولوژی واحدی نمی‌تواند مشکلات امنیتی سلاح‌ها را حل کند. حتی اگر اسلحه‌های هوشمند فراگیر شوند، مجرمان با صرف وقت و دقت کافی می‌توانند راه‌هایی برای دور زدن آن‌ها بیابند. تازه مشکلات لجیستیکی نیز به وجود خواهد آمد. اگر یکی از افسران پلیس تگ RFID خود را فراموش کند چه خواهد شد؟

این سوال که آیا این فناوری‌ها می‌توانند مانع بروز حوادثی چون مدرسه ابتدایی سندی هوک شوند، هنوز بدون پاسخ باقی مانده است. در واقع همانند فناوری‌های امنیتی در حوزه‌های دیگر تنها یک مانع هستند و صحبت بر سر آمار و احتمال است. اگر این فناوری احتمال بروز حوادث را با درصد معینی کاهش دهد ارزش سرمایه‌گذاری را خواهد داشت. مشکل اساسی دیگر زاویه دید گروه‌های مختلف است. به عنوان مثال اتحادیه ملی تفنگداران (National Rifle Association) اسلحه‌های هوشمند را راهی برای کنترل سلاح‌ها می‌بیند و نه امنیت آن‌ها. در سال جاری سه حادثه تیراندازی وحشتناک به وقوع پیوسته است. نخست جیمز هولمز تماشاگران فیلم خیزش شوالیه تاریکی را به گلوله بست، وید مایکل پیج، شش نفر را در معبد سیک‌ها به قتل رساند و بالاخره تیراندازی لانزا در نیوتون 27 قربانی گرفت. با در نظر گرفتن همه این حوادث، طرفداران ایمن‌سازی سلاح‌ها معتقدند این فناوری‌ها دوباره توجه لازم را کسب خواهند کرد.