هر چند که نوزادان شرقی در مقایسه با نوزادان نژاد اروپایی از موهای بیشتری برخوردارند؛ اما عده‌ای از نوزادان در بدو تولد کاملا کچل هستند و عده‌ای دیگر موهایشان به گونه‌ایست که به نظر می‌رسد به اصلاح مو نیاز دارند.
مقدار موی نوزاد در زمان تولد، نوع و مقدار مو در آینده را پیش بینی نمی‌کند، زیرا اغلب موها می‌ریزند و موی جدید جایگزین آن می‌شود. باید توجه کرد همان طور که پوست لطیف نوزاد نیاز به مراقبت دارد موهای نوزاد نیز نیاز به مراقبت دارد. با اصلاح به موقع و استفاده از شامپوهایی که کودک به آن ها حساسیت ندارد می توان از موهای کودک مراقبت کرد.
1- بهترین سن برای نخستین اصلاح موهای کودک اگر کودک دلبند شما موهای بلند و پرپشتی داشته باشد، 18 ماهگی و بهترین زمان اولین اصلاح موهای کودک است و اگر موهای کم پشت و کوتاهی دارد 2 سالگی است. از اولین اصلاح به بعد هر 2 یا 3 ماه، 1 تا 2 سانتی متر سر موهای بچه را کوتاه کنید.
2- عده‌ای از مادران به اشتباه فکر می‌کنند «هرچه بیشترموهای بچه را کوتاه کنند، موهایش پرپشت‌تر و زیباتر می‌شود»، اما حجم موها به وضعیت ژنتیکی هر فرد بستگی دارد و موها با گذشت زمان و افزایش سن بلند می‌شود. با کوتاه کردن موها فقط می‌توان از خراب شدن سر موها پیشگیری کرد.
3- بعضی از خانواده‌ها به دلیل اینکه فرزندانشان موهای پرپشتی داشته باشند سر کودکان خود را با تیغ می‌زنند. حال اینکه این کار بسیار خطرناک است و ارزش علمی ندارد. وقتی از سمت ریشه به سمت نوک مو می‌رویم، مو نازک‌تر می‌شود، در نتیجه وقتی شما مو را تیغ می‌زنید قسمت نازک مو می‌افتد ولی سطح مقطع و ریشه مو که ضخیم‌تر است باقی می‌ماند، در نتیجه فکر می‌کنید با تیغ زدن مو ضخیم‌تر شده است. در حالی که وقتی مو رشد کند و به سمت بالا برود دوباره نازک می‌شود. در واقع همه ما با يک تعداد پياز موي مشخص به دنيا مي‌آييم که نمي‌توان اين تعداد را بیشتر کرد.
4- در نوزادان اولين موهاي كركي غالباً بعد از تولد مي‌ريزند و رشد بعدي ممكن است طول بكشد، بنابراين كودك شما ممكن است تا چند ماه طاس به نظر برسد. به دلیل اینکه موهاي نوزاد هنوز به طور محكم در داخل پوست جا نگرفته است، با كمي اصطكاك و سائیده شدن موهای پشت سرش با بالش دچار ريزش مي‌شود و در نتيجه محل‌هاي سفيد و بي‌مو در پشت سرش ديده مي‌شود.
5- اغلب یک لایه موی نازک و تیره رنگ، بر روی پیشانی، شانه‌ها و کمر نوزاد دیده می‌شود که به این مو کرک گفته می‌شود و مانند بسیاری از جنبه‌های ظاهری نوزادان، کاملاً عادی است. کرک بیشتر در نوزادان نارس یا نوزادان مادران مبتلا به دیابت شایع است. این کرک‌ها نگران‌کننده نیست و پس از چند هفته می‌ریزند.
