دریاچه مهارلو، سروستان
نام این دریاچه، برگرفته از نام روستای مهارلو است که در مجاورت آن واقع شده و بخش قدیمی روستای مهارلو در بخش ساحلی دریاچه قرار گرفته است.
این دریاچه با ابعاد ۱۰×۶ در ۲۳ کیلومتر و وسعت ۲۵ هزار هکتار در جنوب شرقی شهر شیراز و در باختر دریاچه بختگان قرار گرفته است. دریاچه مهارلو خاوری‌ترین بخش جلگه شیراز است. مهارلو دارای آبی بسیار شور است و در فصل‌های خشکی یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران به‌شمار می‌آید. این دریاچه برای تهیه نمک صنایع استان فارس هم استفاده می‌شود. حداکثر عمق این دریاچه سه متر است.
دو رودخانه فصلی سلطان‌آباد و رودخانه خشک دریاچه مهارلو را تغذیه می‌کنند. آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمت‌های غربی و شمالی وارد این دریاچه می‌شوند.
در سال ۱۳۸۵ هجری خورشیدی با تصویب هیأت وزیران، دریاچه مهارلو به عنوان یکی از ۷ منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیده‌شده است.
مهارلو، بکت، کمال آباد، برمشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد از روستاهای گردشگری پیرامون این دریاچه هستند. از کوه‌های مشرف به دریاچه می‌توان به کوه قلعه گریخته، کوه شرقی و کوه شمالی اشاره کرد.
گونه های جانوری دریاچه مهارلو :
مهمترین گونه پرنده این دریاچه فلامینگو است. تنجه، اردک سرسبز، مرغابی، آبچلیک، چوکا و آنقوت به عنوان دیگر پرندگان دریاچه مهارلو هستند.
در خشکسالی سال ۱۳۸۷ حدود ۹۰ درصد دریاچه مهارلو خشک شد و از این دریاچه به غیر از نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به‌جای نماند. در پی این خشکسالی از جمعیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار قطعه‌ای پرنده فلامینگو در دریاچه مهارلو در سال ۱۳۸۷ خورشیدی تنها حدود ۵ هزار فلامینگو باقی ماند.
در مقطعی آب دریاچه مهارلو به رنگ قرمز متمایل شد که این پدیده تهدیدی برای آبزیان و فلامینگوها می باشد.
