قبر، حقایق ناخوشایندی درمورد چگونگی تجزیه شدن بدنتان بعد از مرگ:
طبیعت بعد از مرگ با بدن انسان مهربان نیست. باید خوشحال باشیم که این روزها آیین های تدفین مدرن جای تجزیه طبیعی بدن را گرفته اند. ما می توانیم انتخاب کنیم که پروسه تجزیه شدن بدنمان را با مومیایی شدن به تاخیر بیندازیم، عمل مومیایی که درآن به جای مایعات بدن مواد نگهدارنده می گذارند. یا می توانیم تبدیل به خاکستر شویم، بدین شکل که جسدمان را در درجه حرارت ۲۰۰۰ فارنهایت می سوزانند تا موقعی که به خاکستر تبدیل شویم.
درحالیکه آیین های در دسترس مدرن ما ممکن است خوشایند به نظر نیایند، پروسه طبیعی بازگشت بدنمان به طبیعت حتی از آن هم پست تر است. حتی قدیمی ترین مردمان هم می دانستند چگونه بین خود و جسد در حال تجزیه فاصله بگذارند. در سال ۲۰۰۳ باستان شناسان انسان هایی باستانی مربوط به ۳۵۰۰۰۰ سال پیش در شمال اسپانیا یافتند که مردگانشان را دفن می کردند.
پس در طی تجزیه چه اتفاقی برای بدن می افتد؟ دراینجا ۵ اتفاق عجیبی که بعد از مرگ برای بدن می افتد را بازگو کرده ایم.
سلول هایتان از هم باز می شوند. پروسه تجزیه بدن تنها دقیقه بعد از مرگ شروع می شود. وقتیکه قلب از تپش باز می ایستد، ما سرمای مرگ را تجربه می کنیم. هنگامیکه دمای بدن انسان ۱٫۵ درجه فارنهایت پایین می آید تا به دمای اتاق برسد. و فورا خون شروع به اسیدی شدن می کند و همان زمان دی اکسید کربن بالا می رود. به همین دلیل سلول ها شروع به باز شدن از همدیگر کرده و آنزیم ها را در بافت های بدن خالی می کند، درنتیجه خودشان را از درون هضم می کنند.
به رنگ سفید- و ارغوانی درمی آیید. سنگین شدن از علائم مشخصه بدن انسان بعد از مرگ است. درحالیکه باقیمانده بدن شما بعد از مرگ کمرنگ شده، سلول های خونی قرمز سنگین به قسمت هایی از بدن که نزدیک زمین است حرکت می کنند. و این بدین خاطر است که گردش خون متوقف شده است. درنتیجه این تغییرات لک های ارغوانی سراسر قسمت پایینی بدن را می پوشاند. درحقیقت پزشکی قانونی از روی این علائم می تواند زمان مرگ را تشخیص دهد.
کلسیم باعث انقباض ماهیچه ها می شود. همه ما در مورد لَخت شدن بدن بعد از مرگ شنیده ایم، زمانیکه بدن انسان سنگین شده و تکان دادنش سخت می شود. این سنگین شدن ۳ تا ۴ ساعت بعد از مرگ اتفاق می افتد، بعد از ۱۲ ساعت به حداکثر خود می رسد و بعد از ۴۸ ساعت از هم می پاشد. چرا چنین اتفاقی می افتد؟ پمپ هایی در غشاء سلول های ماهیچه ای وجود دارد که کلسیم را میزان می کند. وقتیکه بعد از مرگ این پمپ ها از کار می افتند، کلیسم وارد سلول ها شده، سبب می شود ماهیچه ها منقبض و سفت شوند. بنابراین بدن سنگین می شود.
ارگانهای بدن خودشان را هضم می کنند. فساد و تعفن مثل آنچه که در فیلم های زامبی می بینیم بعد از سنگین شدن بدن اتفاق می افتد. این مرحله با کمک مومیایی کردن به تاخیر می افتد، اما بالاخره بدن تسلیم می شود. آنزیم های پانکراس کاری می کنند این اندام خودش را هضم کند. میکروب ها به این آنزیم ها حمله کرده و بدن در قسمت شکم به سمت اطرافش سبز رنگ می شود. همان طوری که کارولین ویلیامز در NewScientist می نویسد: ذینفع های اصلی در میان ۱۰۰ تریلیون باکتری هستند که در روده ما زندگی خود را به صورت هماهنگ با ما می گذارندند. درحالیکه این باکتری ها بدن ما را در هم می شکنند، putrescine (ماده سمی در گوشت فاسد) و cadaverine آزاد می کنند، اینها ترکیباتی هستند که باعث می شوند بدن بوی مرگ بدهد.
بدن در یک موم پوشیده می شود. بعد از فاسد شدن پوسیدگی به سرعت بدن را تبدیل به اسکلت می کند. بااین حال دراین راه تغییرات جالبی دارند. اگر بدن در تماس با خاک سرد یا آب باشد، ماده مومی شکل چربی از میکروب هایی که بافت ها را هم می پاشد شکل می گیرد. این چربی مثل یک مخافظ برای اندام های داخلی بدن است. این رویداد محققان را به اشتباه انداخت که فکر کنند بدن خیلی زودتر از آنچه درواقع اتفاق می افتد می میرد، درحالیکه یک مورد چربی مرده ۳۰۰ ساله اخیرا در سوئیس یافت شد.
درپایان، همه ما به زمین بازمی گردیم؛ فقط چگونه بازگشتن ما مهم است. چه سوزانده شویم یا در زمین دفن شویم بالاخره به زمین بازمی گردیم و شاید در برخی از موارد هم مومیایی شویم.
