با سلام به همه کاربرای راسخونی که همیشه مشکلاتشونو با یه ترفند کوچولوی توکل برخدا حل میکنند

این بار تصمیم گرفته شده با کمک و یاری شما مجموعه ترفندهای لینوکسی را گردآوری کنیم و در اختیار همه دوستان راسخونی عزیز قرار دهیم

این تایپیک از تاریخ 93/1/1 تا 93/1/15 به صورت ویژه خواهد بود و به عزیزانی که در تکمیل محتوای این تایپیک کوشا باشند امتیازاتی از طرف راسخون اهدا خواهد شد

دوستان لطف کنند ترفندهای بروز و به درد بخور رو قرار دهند

نکته: لینوکس ویندوزی هست که با سورس باز ارائه شده تنها مشکلی که داره فقط پشتیبانی کمه والا بهتر از ویندوز های ماکروسافته

باشد که حرکت کوچکی در جهت پیشرفت راسخون حساب شود.

...A good day is coming

  لینوکس چیست؟

گنو/لينوکس يک سيستم عامل است. احتمالا شما هم‌اکنون سيستم عاملي روي رايانه خود داريد و می‌دانيد که سيستم عامل، مهمترين برنامه‌ي رايانه است که وظيفه‌ي مديريت ساير برنامه‌ها، مديريت سخت‌افزار و ارتباط ميان نرم‌افزار با سخت‌افزار را بر عهده دارد. سيستم عامل شما ممکن است مايکروسافت ويندوز، نسخه‌اي از داس، اپل مکينتاش، يا نسخه‌اي از يونيکس باشد (سيستم عامل‌هاي ديگري نيز وجود دارند). گنو/لينوکس يک سيستم عامل شبيه يونيکس است که هسته‌ي آن توسط فردي با نام "لينوس توروالدس" که در اوايل دهه‌ي نود، دانشجوي دانشگاه هلسينکي فنلاند بود نوشته شد؛ و اولين نسخه‌ي آن در سال ۱۹۹۱ انتشار يافت. سپس نرم‌افزارهايي که پروژه‌ي "گنو" تهيه و توليد کرده بود، در کنار اين هسته قرار گرفت، و سيستم عامل گنو/لينوکس را تشکيل داد. از آن جايي که بسياري از نرم‌افزارهاي مهم درون اين سيستم، از محصولات پرو‌ژه‌ي گنو می‌باشد نام صحيح اين سيستم عامل "گنو/لينوکس" است.

گنو/لينوکس مزيت‌هاي بسياري نسبت به ساير سيستم عامل‌ها دارد. به طور خلاصه می‌توان نقاط قوت گنو/لينوکس را در امنيت بسيار بالا به دليل وجود ديواره‌ي آتش در هسته‌ي سيستم عامل و همچنين وجود لايه‌هاي امنيتي مختلف در آن، تعداد انگشت شمار ويروس‌هاي رايانه‌اي شناخته شده براي آن، پايداري بسيار بالا به دليل طراحي درست هسته، بدين صورت که اشکال در يک نرم‌افزار باعث ناپايداري کل سيستم نمی‌گردد، سرعت بالاي سيستم عامل، به دليل در دسترس بودن کد متن برنامه، و در نتيجه امکان کامپايل برنامه براي يک سخت‌افزار خاص، قيمت بسيار پايين آن، از آن‌جايي که خود سيستم عامل و اکثر نرم‌افزار‌هاي آن به رايگان در دسترس می‌باشند؛ خلاصه کرد. لينوکس همچنين يک هسته‌ي کاملا چند وظيفه‌اي می‌باشد، و از سال‌ها قبل از آنکه ويندوز به وجود آمده باشد و در زماني که داس يک سيستم عامل تک وظيفه‌اي بود؛ اين سيستم توانايي اجراي چند وظيفه به صورت همزمان را داشت. لينوکس سيستمي چند کاربري است، و اين مفهوم را به حد اعلاي خود رسانده، زيرا چند کاربر، می‌توانند از يک سيستم به طور همزمان و بدون دخالت در وظايف يکديگر استفاده کنند. نسخه‌ي فعلي هسته‌ي لينوکس که نسخه‌ي 2.6 است، توانايي بهره‌وري از ده ها پردازنده را به صورت همزمان دارد و در بسیاری از ابر رایانه های جهان مورد استفاده قرار می گیرد. مهمترين برتري گنو/لينوکس، نسبت به سيستم‌عامل‌هاي انحصاري آن است که اين سيستم نرم‌افزار آزاد/متن باز است و هيچ شرکت، دولت يا گروهي صاحب گنو/لينوکس نيست.

شرکت‌ها و گروه‌هاي بسياري اقدام به توليد مجموعه نرم‌افزارهاي خود، که "توزیع/پخش" نام دارد کرده‌اند. تعداد دقيق توزیع هاي گنو/لينوکس مشخص نيست، اما آنچه که مسلم است آن است که بيش از ۳۰۰ پخش ثبت شده‌ي گنو/لينوکس وجود دارد. اکثرا افراد ترجيح می‌دهند که از پخش‌هاي از پيش ساخته شده استفاده کنند. از معروفترين پخش‌هاي گنو/لينوکس می‌توان به دبيان (Debian) ، رد هت (RedHat) ، مندریوا (Mandriva) و زوزه (Suse) اشاره کرد. 

افزودن قابلیتی مشابه با System Restore در لینوکس

خاموشی خودکار
اگر از اوبونتو استفاده می‌کنید با یک خط فرمان کوتاه و ساده می‌توانید براحتی رایانه خود را برای خاموش شدن در زمان مشخص آماده کنید.
برای استفاده از این قابلیت ‌باید پس از اجرای ترمینال، دستور زیر را در آن تایپ کرده و کلید اینتر را فشار دهید:

sudo shutdown -h +m

توجه داشته باشید در فرمان فوق ‌باید به ‌جای m+ مقدار زمان موردنیاز را به دقیقه مشخص کنید. به‌ عنوان مثال با وارد کردن عدد 60+ رایانه شما پس از 60 دقیقه خاموش خواهد شد.

در صورتی‌که بخواهید رایانه شما در زمان مشخصی خاموش شود نیز می‌توانید از فرمان زیر کمک بگیرید:

sudo shutdown -h hh:mm

در این فرمان باید به‌ جای عبارت hh:mm ساعت موردنظر را وارد کنید. به ‌عنوان مثال با وارد کردن 23:10 رایانه شما راس ساعت 11 و 10 دقیقه شب خاموش خواهد شد.

نکته: پس از وارد کردن فرمان خاموشی در ترمینال و فشردن کلید اینتر، ‌باید رمز ورود به سیستم را نیز وارد و صفحه ترمینال را کمینه کنید.

غیرفعال‌سازی: اگر قصد دارید قابلیت خاموشی خودکار را غیرفعال کنید، می‌توانید از فرمان زیر کمک بگیرید:

sudo shutdown –c

بهترین دستورات لینوکس برای کاربران تازه کار

در این ترفند قصد دارم 10 نوع از بهترین و کاربردی ترین دستورهای موجود در لینوکس را برای این کاربران تازه کار مطرح سازم. چرا که با استفاده از همین گونه دستورات است که به مرور در این سیستم عامل نیز حرفه ای خواهید شد.

کافی است در داخل Shell دستورات زیر را وارد نمایید:

1- ls

این دستور را میتوان کاربردی ترین و اساسی ترین دستور پایه نام برد. ls به منظور نمایش فایلهای موجود در دایرکتوری که در آن هستید به کار میرود.

2- who

از این دستور برای نمایش افرادی که هم اکنون داخل سیستم Login کرده اند استفاده میشود.

3- cd

دستور cd شما را به مسیر اصلی دایرکتوری که هم اکنون در آن هستید هدایت میکند.

4- ifconfig

این دستور امکان مشاهده کلیه قسمتهای مربوط به شبکه همانند آدرس IP شما ، Netword Device های فعال و ... را به شما میدهد.

5- man

این دستور خود یک دستور راهنماست ، به این شکل که در صورتی که از دستوری اطلاع نداشتند با تایپ man و سپس دستور مورد نظر ، کاربرد دستور فوق را در یک فایل متنی مشاهده خواهید کرد.

6- tar

دستور tar به منظور خارج کردن فایل ها و دایرکتوری ها از حالت فشرده به کار میرود. به فرض مثال شما ممکن است یک فایل tar. را دانلود کرده باشید. با استفاده از این دستور میتوانید این فایل ها را به فایل ها و فولدرهای معمولی تبدیل کنید.

7- gzip

با استفاده از دستور gzip شما ابزاری مناسب برای فشرده سازی و خارج سازی فایلهای فشرده خواهید داشت.

8- echo

این دستور جالب باعث میشود هر دستوری که پس از echo تایپ نمایید در یک خط جدید از Command Prompt نمایش پیدا کند. این دستور همچنین برای گرفتن خروجی از اسکریپتهای Shell بسیار مورد استفاده است.

9- df -h

این دستور مقدار فضای خالی شما در داخل درایو مورد نظر را برای شما نمایش میدهد.

10- apt-get, yum, emerge, etc

این دستورات هر کدام بر روی یکی از توزیع های لینوکس قابل اجراست. apt-get در ubuntu یا emerge برای gentoo. با این دستورات شما امکان فراخوانی هر یک بسته های مدیریتی از اینترنت و دانلود آنها برای کار بهتر در لینوکس را خواهید داشت.

رفع مشکل حذف شدن ساعت و تاریخ از نوار Menu در Ubuntu 13.10

یکی از قابلیتهای جدیدی که در اوبونتو ۱۳٫۰۴ به کار رفته٬ ایجاد دکمه‌ای برای نمایش دسکتاپ هست.

خب! ابتدا وارد بخش System Settings شده و سپس بر روی آیکون Appearance کلیک کنید.

در دو تصویر زیر چگونگی انجام این کار نمایش داده شده:

در ادامه زبانه Behavior را انتخاب نموده و سپس تیک گزینه Add show desktop icon to the launcher را فعال نمایید.

با بستن پنجره مذکور مشاهده می‌شود که آیکون Show Desktop (همانند تصویر زیر) بر روی لانچر نمایان شده است.

امیدوارم این آموزش مورد استفاده شما عزیزان بزرگوار قرار گرفته باشد.

در صورتی که از کاربران سیستم عامل لینوکس باشید شاید نیاز داشته باشید تا فایل یا پوشه‌ای را قفل کنید تا سیستم و یا فرد دیگری نتواند تغییراتی را در آن اعمال کند. در این ترفند روشی سریع و راحت برای این امر را برای شما بازگو می‌کنیم.

بدین منظور:
برای قفل کردن یک فایل ابتدا (ترفندستان) با فشردن کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+T وارد محیط ترمینال شوید.
سپس دستور زیر را وارد نمایید:

در دستور فوق به جای file می‌بایست آدرس فایل مورد نظر خود را وارد نمایید.
همچنین برای قفل کردن یک پوشه نیز باید از دستور زیر استفاده کنید:

که در این دستور هم به جای folder باید آدرس پوشه‌ی دلخواه خود را وارد کنید.

برای خارج کردن فایل یا پوشه از حالت قفل فقط کافی است که در دستورات فوق i+ را به i- تبدیل کنید.
یعنی برای فایل، دستور زیر:

و برای پوشه هم دستور زیر باید مورد استفاده قرار گیرد:

در صورتی که از سیستم عامل اوبونتو استفاده می‌کنید، می‌توانید با روشی بسیار سریع، یک زمان‌بندی برای خاموش کردن (Shutdown) کامپیوتر خود ایجاد کنید. در این ترفند به معرفی این روش می‌پردازیم.

بدین منظور:
ابتدا (ترفندستان) با فشردن کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+T وارد محیط ترمینال شوید.
سپس دستور زیر را وارد نمایید:

در دستور فوق به جای time می‌بایست زمان مورد نظر خود را وارد کنید.
به عنوان مثال با دستور زیر، کامپیوتر در ساعت 17:15 خاموش می‌شود:

همچنین اگر از دستور زیر استفاده کنید، کامپیوتر در همان لحظه خاموش می‌گردد:

نکته: برای انجام Restart به جای Shutdown کافی است در دستورهای فوق به جای h- از r- استفاده کنید. یعنی باید از دستور زیر بهره بگیرید:
sudo shutdown -r time

به طور پیش‌فرض در سیستم عامل اوبونتو، دو نوع صدای ورود (Login) وجود دارد. ابتدا پس از روشن نمودن سیستم و وارد شدن به صفحه اصلی ورود و سپس پس از ورود به محیط دسکتاپ، صدای خوش‌آمدگویی پخش می‌گردد. وجود این صدا چندان ضروری به نظر نمی‌رسد. شاید تنها کاربرد این صدا زمانی باشد که شما از یک سیستم قدیمی و کند استفاده می‌کنید و فاصله زمانی بین روشن نمودن تا بالا آمدن سیستم زیاد است و این صدا می‌تواند به عنوان یک هشداردهنده عمل کند. همچنین اگر در یک محیط عمومی باشید، این صدا می‌تواند بیش از پیش آزاردهنده باشد. در این ترفند قصد داریم به معرفی نحوه غیرفعال کردن دو صدای لوگین در اوبونتو نسخه 10.04 و همچنین نسخه‌های قدیمی‌تر بپردازیم.

برای غیرفعال کردن صدای خوش‌آمدگویی نخستین که در صفحه Login Ready در Ubuntu 10.04 شنیده می‌شود:
ابتدا به System > Administration > Login Screen بروید.
اکنون (ترفندستان) بر روی دکمه Unlock کلیک کرده و رمز عبور حساب کاربری خود در اوبونتو را وارد نمایید و بر روی دکمه Authenticate کلیک کنید.
حال در پنجره Login Screen Settings تیک گزینه Play login sound را بردارید.

جهت غیرفعال نمودن صدای خوش‌آمدگویی که پس از ورود به صفحه دسکتاپ در Ubuntu 10.04 پخش می‌گردد:
به System > Preferences > Startup Applications بروید.
در لیست موجود، GNOME Login Sound را بیابید و تیک کنار آن را بردارید.

برای غیرفعال کردن صدای لوگین در نسخه‌های قدیمی‌تر اوبونتو نیز:
بایستی به System > Preferences > Sound رفته و در تب Sounds گزینه Log in را بر روی No Sound تنظیم کنید.

Ubunto (اوبونتو) یکی از معروف‌ترین و کاربرپسندترین توزیع‌های گنو/لینوکس است که با وجود عمر نسبتاً کوتاه خود توانسته است رشد زیادی در جذب کاربران داشته باشد. در صورتی که شما از کاربرانی باشید که از ویندوز به اوبونتو مهاجرت کرده‌اند، حتماً با قابلیت سطل آشغال یا Recycle Bin که محل ذخیره موقت فایل‌های پاک شده است آشنا هستید. در اوبونتو نیز چنین سطل آشغالی با نام Trash وجود دارد. اما بر خلاف ویندوز، آیکن سطل آشغال در صفحه دسکتاپ اوبونتو به صورت پیش‌فرض وجود ندارد. در این ترفند قصد داریم نحوه افزودن آیکن سطل آشغال به صفحه دسکتاپ را تحت دو میز کار Gnome و KDE در اوبونتو بازگو نماییم.
افزودن آیکن سطل آشغال به صفحه دسکتاپ در Gnome:
در صورتی که از رابط گرافیکی Gnome استفاده می‌کنید، ابتدا کلیدهای ترکیبی Alt+F2 را فشار دهید تا Run Application پدیدار شود.
در حالتی که gconf-editor در حالت انتخاب است بر روی دکمه Run کلیک کنید.
خواهید دید که Configuration Editor نمایان می‌شود.
در پنل سمت چپ، مسیر app/nautilus/desktop را طی کنید.
اکنون (ترفندستان) در پنل سمت راست، تیک گزینه trash_can_visible را بزنید.
حال بر روی دکمه X کلیک کنید تا Configuration Editor بسته شود.
آیکن Trash بر روی صفحه دسکتاپ شما پدیدار شده است.
نحوه پاک کردن محتویات Trash کاملاً مشابه Recycle Bin در ویندوز است. به این صورت که بر روی Trash در صفحه دسکتاپ راست کلیک کنید و Empty Trash را انتخاب نمایید.

افزودن آیکن سطل آشغال به صفحه دسکتاپ در KDE:
در صورتی که از رابط گرافیکی KDE استفاده می‌کنید، ابتدا از منوی K، گزینه Computer را انتخاب کنید.
سپس بر روی گزینه Trash راست کلیک کرده و Add to Desktop را انتخاب کنید. (ترفندستان)
آیکن Trash بر روی صفحه دسکتاپ شما پدیدار شده است.
برای پاک کردن محتویات Trash، پس از پاک کردن فایل، با دو بار کلیک بر روی Trash وارد آن شوید. حال فایل یا فایل‌های مورد نظر را انتخاب کرده و با فشردن کلید Delete از روی کیبورد آن را از داخل سطل آشغال نیز پاک کنید.

در صورتی که در داخل ویندوز CD، XPهای Ubuntu را اجرا نمایید، در Autorun آن گزینه Install Inside Windows را می‌بینید. با کلیک روی این دکمه می‌توانید لینوکس را در کنار ویندوز خود نصب کنید و در هنگام بوت شدن، یکی از آن دو را انتخاب کنید. اما در این میان یک مشکل وجود دارد. در صورتی که ویندوز خود را عوض کنید، حتی اگر Ubuntu در درایوی غیر از درایو ویندوز نصب شده باشد، Ubuntu از بین میرود و دیگر قابل اجرا نخواهد بود. به زبان دیگر شما با تعویض ویندوز مجبور به نصب مجدد Ubuntu هستید. اما با ترفندی ابتکاری می‌توانید از این کار جلوگیری کرده و حتی پس از تعویض ویندوز هم از Ubuntu به مانند سابق استفاده نمائید. البته باید قبل از نصب ویندوز جدید این ترفند را انجام داده باشید.

برای اینکار:
ابتدا پیش از هر کاری در ویندوز XP خود از منوی Start به Control Panel بروید.
سپس بر روی Folder Options دوبار کلیک کنید.
حال به تب View بروید.
در این صفحه تیک گزینه Show hidden files and folders بایستی (ترفندستان) فعال باشد. همچنین دو گزینه Hide extensions for known file types و Hide protected operating system files نبایستی تیک خورده باشند.
پس از تنظیم نمودن این قسمت بر روی دکمه OK کلیک کنید و Folder Options را ببندید.

اکنون در صورتی که Ubuntu را نصب کرده‌اید به درایوی که ویندوز XP در آن نصب است بروید.
در همان root درایو، سه فایل به نام‌های boot.ini ،wubildr و wubildr.mbr وجود دارد.
این سه فایل را Copy کرده و در محلی مطمئن (به غیر از این درایو) Paste نمایید. این فایلها جنبه فایل پشتیبان را دارند و وجودشان برای احیای Ubuntu ضروری است.

حال فرض کنید ویندوز را تعویض نموده و ویندوز جدید نصب کرده‌اید.
Ubuntu شما از دست رفته است.
برای بازگردانی و احیای آن کافی است سه فایلی که در بالا از آنها پشتیبان تهیه کرده‌اید را مجدد Copy نموده و در درایوی که ویندوز جدید نصب شده است Paste کنید.
با این کار امکان دسترسی مجدد به Ubuntu فراهم می‌گردد.

یکی از مشکلاتی که کاربران دارای سیستم عامل لینوکس به ویژه توزیع اوبونتو با آن درگیر هستند ، عدم کارکرد دکمه های Suspend و Hibernate بر روی لپ تاپ آنهاست. برای حل این مشکل راه حل ساده ای وجود دارد. در این ترفند به معرفی راه حل این روش خواهیم پرداخت.
بدین منظور:

شما ابتدا باید آخرین نسخه بسته نرم افزاری uswsusp را نصب کنید. دستور زیر را برای نصب در ترمینال وارد کنید:

برای suspend دستور زیر را وارد کنید:

* در نسخه جدید اوبونتو s2ram حذف گردیده است. شما می توانید نسخه اصلی uswsusp را از سایت رسمی uswsusp دانلود کرده و نصب کنید. راه دیگر برای استفاده از s2ram نصب نسخه های قدیمی تر uswsusp می باشد. البته شما می توانید از دستور pm-suspend جهت suspend استفاده نمایید.
برای hibernate دستور زیر را وارد کنید:

برای اینکه دکمه های suspend و hibernate نیز از این بسته استفاده کنند، مراحل زیر را دنبال کنید:
ابتدا از اسکریپت های پیش فرض مربوط به hibernate و suspend نسخه پشتیبان تهیه کنید:

اکنون اسکریپت ها جدید را جایگزین می کنیم.
برای hal-system-power-suspend-linux:

سپس کد های زیر در داخل فایل قرار دهید و آن را save کنید.

برای hal-system-power-hibernate-linux:

سپس کد های زیر در داخل فایل قرار دهید (ترفندستان) و آن را save کنید.

در صورتی که با s2disk یا s2both مشکلی داشتید، بعد از نصب uswsusp از دستور زیر برای تنظیم دوباره آن استفاده کنید:

*نام دیگر uswsusp عبارت µswsusp می باشد.
*دقت هم نمایید کدهای فوق را حتماً کپی و پیست کنید.

بدون شک یک کامپیوتر رومیزی با لینوکس بسیار امن‌تر از همان کامپیوتر با سایر سیستم‌عامل ها خواهد بود. نکته مهم این است که همیشه برای رسیدن به یک سطح خوب امنیتی حتما لازم نیست از نرم‌افزارهای امنیتی و تکنیک‌های خاص استفاده کنید. گاهی اوقات آسان‌‌ترین را‌ه‌ها برای کسب امنیت، آنهایی هستند که به آسانی فراموش می‌شوند. ممکن است احساس کنید این موارد بسیار عادی هستند اما شاید در همین نکات عادی راه‌کارهای امنیتی‌ای بیابید که تاکنون نمی‌دانستید. اگر یک کاربر تازه‌کار لینوکس هستید، 10 ترفندی که در ادامه معرفی خواهیم کرد محل خوبی برای شروع است. در نتیجه مطمئن باشید تجربه‌ خوبی از لینوکس خواهید داشت.
1- قفل کردن صفحه‌ نمایش (Screen Lock) و خروج از سیستم (Log Out) مهم هستند. بیشتر کاربران فراموش می‌کنند که لینوکس محیطی چندکاربره دارد. به همین خاطر، شما می‌توانید از سیستم خارج شوید و سایرین وارد سیستم شوند (Log In). این هم بدین معنی است که دیگران هم می‌توانند به سیستم شما دسترسی داشته باشند، و هم بدین معنی که شما نیز می‌توانید و باید هنگامی که کارتان تمام می‌شود از سیستم خارج شوید. البته خروج از سیستم تنها گزینه‌ مقابل روی شما نیست.
اگر تنها کاربر سیستمتان هستید، می‌توانید به جای خروج، صفحه را قفل کنید. قفل کردن صفحه به سادگی صورت می‌گیرد و به این معنی است که هنگام بازگشت به سیستم یک پسورد از شما خواسته می‌شود. فرقی که قفل کردن با خروج از سیستم دارد اینست که می‌توانید برنامه‌ها را در حال اجرا رها کنید و صفحه را قفل نمایید. وقتی که با وارد کردن پسورد سیستم را باز می‌کنید همان برنامه‌ها کماکان در حال اجرا هستند.

۲- پنهان کردن فایل‌ها و پوشه‌ها یک محکم کاری سریع است. در لینوکس فایل‌ها و پوشه‌ها با اضافه کردن یک نقطه "." به ابتدای اسمشان پنهان (Hidden) می‌شوند. بنابراین برای مثال فایل "Test" در یک مرورگر فایل نمایش داده می‌شود اما "Test." نه. اکثر کاربران نمی‌دانند که اجرای دستور "ls - a" فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را نمایش خواهد داد. در حالت گرافیکی هم با زدن همزمان دکمه‌های "Ctrl + H" می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را ببینید. بنابراین اگر فایل و پوشه‌هایی دارید که نمی‌خواهید همکارانتان آنها را ببینند، به راحتی می‌توانید یک نقطه به ابتدای نام آنها بیافزایید. از خط فرمان هم می‌توانید با اجرای این دستور این کار یعنی mv test .test از آن استفاده کنید.

۳- فراموش نکنید همواره یک پسورد خوب ضروری است. کلید طلایی شما برای امنیت در یک کامپیوتر لینوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به دیگران بگویید یا یک پسورد ضعیف و قابل حدس زدن داشته باشید گویی که کلید طلایی‌یتان را به دیگران داده‌اید. اگر برای مثال از توزیعی مانند اوبونتو استفاده می‌کنید، یک پسورد نسبت به فدورا به کاربران اختیارات بیشتری می‌دهد. پس باید مطمئن باشید که یک پسورد قوی انتخاب کرده‌اید. برنامه‌های تولیدکننده‌ پسورد نیز وجود دارند که می‌توانند کمکتان کنند. برای مثال Automated Password Generator گزینه خوبی است.

۴- نصب کردن نرم‌افزارهای اشتراک فایل یک سرازیری لغزنده است. بسیاری از کاربران لینوکس تمایل زیادی به اشتراک فایل دارند. اگر می‌خواهید این ریسک را در خانه انجام دهید، اشکالی ندارد. اما وقتی سر کار هستید، نه تنها راه را برای یک دعوا و مرافعه توسط شرکت با خودتان باز کرده‌اید، (ترفندستان) بلکه راه را برای کاربران دیگر نیز باز می‌گذارید که ممکن است به اطلاعات حساسی روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشند. پس، به عنوان یک قانون، نرم‌افزارهای اشتراک فایل را نصب نکنید.

۵- به روز رسانی سیستم به طور مرتب، یک کار عاقلانه است. لینوکس ویندوز نیست. در ویندوز شما به روز رسانی‌های امنیتی را هنگامی دریافت می‌کنید که مایکروسافت آنها را منتشر کند؛ که می‌تواند چندین ماه بعد باشد. در لینوکس یک به روز رسانی امنیتی ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت بعد از شناسایی یک حفره‌ امنیتی منتشر شود. هم در KDE و هم در Gnome نرم‌افزارهای به روز رسانی از اینترنت وجود دارند. اگر همیشه آنها را در حال اجرا داشته باشید می‌توانید از انتشار موقع یک به روز رسانی مطلع شوید. بی‌خیال به روز رسانی‌ها نشوید! حتما دلیلی وجود دارد که آنها منتشر می‌شوند.

۶- نصب یک ویروس‌یاب واقعا در لینوکس مفید است. نمی‌دانم باور می‌کنید یا نه. ضد ویروس‌ها در لینوکس هم جای خودشان را دارند. درست است که امکان ایجاد یک مشکل در لینوکس که دلیلش یک ویروس باشد بسیار کم و در حد صفر است؛ اما آن ایمیل‌هایی که برایتان می‌آید و شما به دوستان ویندوزی‌یتان فوروارد می‌کنید می‌تواند مشکل‌ساز باشد. با یک ضدویروس خوب، مثل ClamAV می‌توانید مطمئن شوید ایمیل‌هایی که از کامپیوتر شما ارسال می‌شود هیچ چیز مخربی همراه ندارند که بتواند برای شما یا شرکت‌تان مشکل ایجاد کند.

۷- وجود SELinux کاربردهایی دارد. SELinux یا (Security-Enhanced Linux) به وسیله‌ موسسه‌ ملی امنیت آمریکا ایجاد شده‌است و به قفل کردن دسترسی به کنترل نرم‌افزارها کمک می‌کند. و این کار را بسیار خوب انجام می‌دهد. مطمئنا SELinux گاهی اوقات می‌تواند یک مزاحم باشد. در بعضی موارد ممکن است مقدار کمی کارآیی سیستم را کاهش دهد. یا اینکه ممکن است برخی نرم‌افزارها با وجود SELinux برای نصب دچار مشکل بشوند. به هر حال امنیتی که با نصب SELinux یا AppArmor شرکت Novell به دست می‌آورید به نکات منفی‌اش می‌ارزد. در هنگام نصب فدورا امکان فعال کردن SELinux را دارید.

۸- ایجاد پوشه‌ home در یک پارتیشن جداگانه امن‌تر است. نصب پیش‌فرض لینوکس پوشه‌ home را که حاوی اطلاعات شخصی کاربران است درست در root سیستم قرار می‌دهد. این خوب است اما اولا حالت استاندارد است و هر کسی به کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد دقیقا می‌داند که اطلاعات‌تان در کجا قرار دارد. ثانیا اگر سیستمتان به دلیلی دچار مشکل شود و سیستم‌عامل قابل دسترسی نباشد ممکن است اطلاعاتتان از بین برود. برای حل این مشکل می‌توانید home را در یک پارتیشن جداگانه قرار دهید. اگر از دست‌ دادن اطلاعاتتان بسیار نگرانتان می‌کند می‌توانید این کار با ارزش را انجام دهید.

۹- استفاده از یک محیط کاربری غیر متعارف به همان اندازه طلا می‌ارزد! محیط‌های کاربری جایگزین برای KDE و Gnome شامل Enlightenment, Blackbox, Fluxbox و غیره به کامپیوترتان یک احساس و جلوه‌ جدید می‌بخشد و یک راه ساده جلوی پایتان می‌گذارد که جلوی چشم‌های فضول را بگیرید! من از Fluxbox بر روی کامپیوتری استفاده کردم؛ وقتی می‌خواستم فقط یک کار انجام دهد: مرور در شبکه. این به راحتی قابل دستیابی است. یک منو برای موس برای نرم‌افزاری که می‌خواهید استفاده کنید ایجاد کنید. دیگران قادر به اجرای هیچ نرم‌افزاری نیستند به جز آن چیزی که توسط شما ارائه شده است. به هر حال اکثر کاربران هیچ ایده‌ای برای گشت‌وگذار در این محیط‌ها ندارند.

۱۰- متوقف کردن سرویس‌ها بهترین کار است. این یک کامپیوتر میزکار است. یک سرور نیست. پس چرا سرویس‌هایی مانند httpd, ftpd و sshd را اجرا می‌کنید؟ شما نباید به آنها نیاز داشته باشید و آنها فقط یک گاف برای امنیت کامپیوترتان هستند. اگر نمی‌دانید چگونه آنها را متوقف کنید، اجرایشان نکنید. فایل /etc/inetd.conf را چک کنید و مطمئن شوید که تمام سرویس‌های غیر لازم کامنت شده‌اند (اگر اول یک خط # قرار بگیرد آن خط یک کامنت یا توضیح به حساب می‌آید و اجرا نمی‌شود) ؛ این کار ساده ولی مؤثر است.

ممکن است دوست داشته باشید لیستی از کلیه سخت افزارهای متصل به ماشین خود تان تهیه کنید. این موضوع گاهی برای حل مشکلات سخت افزاری بسیار مورد نیاز است. برای این کار شما میتوانید به سادگی از یک دستور استفاده کنید. در این ترفند به معرفی این موضوع خواهیم پرداخت.

برای اینکار:
وارد محیط ترمینال(شل) لینوکس شوید.
سپس دستور زیر را وارد کرده و Enter بزنید:

خواهید دید که لیستی از سخت افزارهای نصب شده (ترفندستان) برایتان نمایش پیدا خواهد کرد.
همانند نتایج زیر به عنوان مثال:

لازم به ذکر است سیستم عامل گنو/لینوکس در صورتی که قطعه ای از سخت افزار رایانه شما را نشناسد عبارتDevice Unknow را نشان میدهد.