قشنگ ترین شعرهایی که خوندی

امير كشور دلهاست عباس
به يكتايي قسم يكتاست عباس
اگر چه زاده ي ام البنين است
وليكن مادرش زهراست عباس

چه ها بياين تماشا
بابا رفته سمت نخلا
خم شدو يه چيزي برداشت
داره ميبوسه با اشكاش
چيه تو دست بابا ؟مگه قران خداست؟
الهي من بميرم دستاي عمو جداست

پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است؟ 

گفتا خموش که ماه محرم است 

گفتم محرم است چرا چنین خموش؟ 

گفتا مگر عزای حسین ماتمی کم است 

داني كه چرا خون خدا خون حسين (ع) است ؟

چون عالم و آدم همه مجنون حسين (ع)است

دستهایم را تا ابرها بالا برده ای 

و ابرها را تا چشمهایم پایین

عشق را در کجای دلم .....

پنهان کرده ای که :

هیچ دستی به آن نمیرسد

بوي بهشت مي وزد از كربلاي تو 

اي گشته بادجان دو عالم فداي تو 

برخيز و باز بر سر ني آيه اي بخوان 

اي من فداي آن سر از تن جداي تو 

اندر منا ذبيح يكي بود و زنده رفت 

اي صد ذبيح كشته شده در مناي تو

رفتي بپاس حرمت كعبه بكربلا 

شد كعبه ي حقيقي دل، كربلاي تو 

اجر هزارعمره وحج درطواف تست

اي مروه و صفا بفداي صفاي تو

با گفتن رضاً بِقَضائِك به قتلگاه

شد متحد رضاي خدا با رضاي تو

تو هرچه داشتي بخدا دادي اي حسين

فردا خداست جلّ جلالُه جزاي تو

چشم چشم دو ابرو نگاه من به هر سو 
پس چرانيستي پيشم نگاه خيس تو كو
گوش گوش دو تا گوش دو دست باز يه آغوش
بيا بگير قلبمو يادم تو را فراموش
چوب چوب يه گردن جايي نري تو بي من
دق ميكنم ميميرم اگه تو دور شي از من
دست دست دو تا پا ياد تو مونده اينجا 
يادت مياد كه گفتي بي تو نميرم هيچ جا؟
من؟ من؟ يه عاشق
همون مجنون سابق

شاه باشی ، عشق کیش ماتت میکند

با سلام
نگار دلپسند من توئی ، تو ***** مه خورشید بند من توئی ، تو
نباشد دور از تو قلبم نارسایی **** بتا ، شعر بلند من تویی ، تو

دنگ ... دنگ ...
ساعت گیج زمان در شب عمر
میزند پی دی پی زنگ
زهر این فکر که این دم گذراست
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ام پرشده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده است
لیک چون باید این دم بگذارد
پس اگر میگریم
گریهام بی ثمر است
و اگر می خندم
خندهام بیهوده است
دنگ ... دنگ ...
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت،نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز
مثل این است که یک پرسش بی پاسخ
برلب سرد زمان ماسیده است
تند بر می خیزم
تا به دیوار همین لحظه که در آن همه چیز
رنگ لذت دارد،آویزم
آنچه می ماند از جهد به جای
خنده لحظه پنهان شده از چشمانم
و انچه بر پیکر او می ماند
نقش انگشتانم
دنگ ... دنگ ...
فرصتی از کف رفت
قصه ای گشت تمام
لحظه باید پی لحظه گذرد
تا که جان گیرد در فکر دوام
این دوامی که درون رگ من ریخته زهر
وارهانیده از اندیشه من رشته حال
وز رهی دور و دراز
داده با پیوندم با فکر زوال
پرده ای می آید
می رود نقش پی نقش اگر
رنگ می لغزد بر رنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ :
دنگ ... دنگ ...
دنگ

آمدي جانم به قربان ولي حالا چرا ؟
بي وفا بي وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا ؟
نوشدارويي و بعد از مرگ سهراب آمدي
سنگدل اين زودتر مي خواستي حالا چرا ؟
عمر مار ار مهلت امروز و فرداي تو نيست
من كه يك امروز مهمان توام فردا چرا ؟
نازنينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان نازكن با ما چرا ؟
وه كه با اين عمر هاي كوته بي اعتبار
اين همه غافل شدن از چون مني شيدا چرا ؟
آسمان چون جمع مشتاقان ، پريشان مي كند
درشگفتم من نمي پاشد ز هم دنيا چرا ؟
شهريارا بي حبيب خود نمي كردي سفر
راه عشق است اين يكي بي مونس و تنها چرا ؟
بي مونس و تنها چرا ؟ 
تنها چرا ؟
حالا چرا ؟

دم به کله میکوبد و شقیقه اش به دو شقه میشود

بی آنکه بداند حلقه آتش را خواب دیده است

عقرب عاشق