ر زمینه مسائل نظامی یک سامانه تروپسفری که توسط نیرویی با تحرک بالا به کار گرفته می شود امکان حفظ زنجیره ارتباطی تا مراکز فرماندهی را هم از نوع صدا و هم داده های دیگر بدون اتکا به هواگردها یا ماهواره های رله کننده ارتباطات ممکن می سازد.
البته باید گفت ظرفیت کانال های قابل دسترس و نرخ انتقال داده ها در چنین سامانه ای در قیاس با سامانه های میکروویو دید مستقیم که در همان باند کار می کنند بسیار کمتر است همانطور که لینک های ارتباط هواگردها با ایستگاه های زمینی کم است. یکی از دلایل عمده آن، کاهش سطح توان ارسالی این سامانه با نسبت توان چهارم فاصله است در حالی که این کاهش برای سامانه دید مستقیم با توجه به مسافت کمتر بین دو ایستگاه(فرستنده و گیرنده) کمتر اثر می گذارد.
در حالی که این سامانه ها در اوایل جنگ سرد بسیار مورد توجه بودند جایگاه خود را تا مدت طولانی حفظ نکردند اما امروزه به دلیل افزایش فشار کاری ماهواره ها مجدداً مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین با توجه به پیشرفت سامانه های پردازشگر و حل مشکلات دیگر با استفاده از فناوری های نوین، کارشناسان، دوره رونسانس سامانه های ارتباطی تروپسفری را نوید می دهند.
روسها از 1962 تا 1993 حدوداً 12 نمونه مختلف از این سامانه ها را در انواع ثابت و متحرک به کار گرفته اند که تعداد کانال هایی از 6 تا 120 و عموماً بردی از 120 تا 350 کیلومتر و بعضاً بیشتر داشته اند. این سامانه ها با به کارگیری زنجیره وار برای پوشش دهی و ایجاد خطوط ارتباطی 5000 کیلومتری از مرزهای غربی شوروی سابق تا عمق خاک این کشور در حالی به کار گرفته شدند که نرخ انتقال داده در آنها تنها بین 480 کیلوبایت تا 2 مگابایت بود.
سامانه ثابت آر-410 روسی در منطقه آمور
چینی ها نیز از کاربران جدی این نوع وسائل رله ارتباطات هستند. یکی از سامانه های چینی که در رژه سال 2009 این کشور نمایش داده شد به طور گسترده ای برای پشتیبانی سامانه های دفاع هوایی متحرک اچ-کیو-9 و اس-300پی-ام-یو-2 برای فراهم کردن یک ارتباط دیجیتال به شبکه ثابت دفاع هوایی به کار گرفته شده است.
