مبحث چهل و دوم صالحین: نوروز باستانی

سلام به دوستان خوبم در راسخون و عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه(س)و تقارن این ایام با آغازسال نو،سال خوب و پر برکتی را برای همگی دوستان از خداوند منان خواستارم.

نوروز باستانی

<<واژه نوروز>>

ایرانیان باستان از نوروز به عنوان ناوا سرِدا یعنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه نیز در زمان سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی به معنای سال نو می‌نامیدند.

واژه نوروز از فارسی میانه nwklwc (آوانویسی: nōgrōz) است، که برگرفته از اوستایی بوده است. اوستایی آن احتمالاً  navaka raocah باید بوده باشد.

<<پیشینه نوروز>>

منشأ و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. در برخی از متن‌های کهن ایران ازجمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن‌ها، کیومرث به‌عنوان پایه‌گذار نوروز معرفی شده‌است. پدید آوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده‌است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان، دستور داد تا در آنجا برای او تختی بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند.

برخی از روایت‌های تاریخی ، آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می‌دهد. بر طبق این روایت‌ها، رواج نوروز در ایران به 538 سال قبل از میلاد یعنی زمان حمله کورش بزرگ به بابل بازمی‌گردد. همچنین در برخی از روایت‌ها، از زرتشت به‌عنوان بنیان‌گذار نوروز نام برده شده‌است. اما در اوستا نامی از نوروز برده نشده‌است.

 کوروش دوم بنیان‌گذار هخامنشیان، نوروز را در سال ۵۳۸ قبل از میلاد، جشن ملی اعلام کرد. وی در این روز برنامه‌هایی برای ترفیع سربازان، پاکسازی مکان‌های همگانی و خانه‌های شخصی و بخشش محکومان اجرا می‌نموددر زمان داریوش یکم، مراسم نوروز در تخت جمشید برگزار می‌شدداریوش اول هخامنشی، به مناسبت نوروز در سال ۴۱۶ قبل از میلاد سکه‌ای از جنس طلا ضرب نمود که در یک سوی آن سربازی در حال تیراندازی نشان داده شده‌است. در دوران هخامنشی، جشن نوروز در بازه‌ای زمانی میان ۲۱ اسفند تا ۱۹ اردیبهشت برگزار می‌شده‌است.

در زمان اشکانیان و ساسانیانجشن‌های متعددی در طول یک سال برگزار می‌شد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بود. برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان چند روز (دست کم شش روز) طول می‌کشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم می‌شد. نوروز کوچک یا نوروز عامه به مدت پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین گرامی داشته می‌شد و روز ششم فروردین (خردادروز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا می‌شد.

در دوران سلجوقیان، به دستور جلال‌الدین ملک‌شاه سلجوقی تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله خیام برای بهترسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشمار که به تقویم جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یک‌بار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را به‌جای ۳۶۵ روز برابر با ۳۶۶ روز در نظر بگیرند. این گاهشمار از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.

نوروز در دوران صفویان نیز برگزار می‌شد. در سال ۱۵۹۷ میلادی، شاه عباس صفوی مراسم نوروز را در عمارت نقش جهان اصفهان برگزار نمود و این شهر را پایتخت همیشگی ایران اعلام نمود.

نوروز برابر با یکم فروردین ماه (روزشمار خورشیدی)، جشن آغاز سال و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز مردم مناطق مختلف فلات ایران نوروز را جشن می‌گیرند. امروزه زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است.

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان، مجمع عمومی سازمان ملل در نشست ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰) ۲۱ ماه مارس را به‌عنوان روز جهانی عید نوروز، با ریشهٔ ایرانی به‌رسمیت شناخت و آن را در تقویم خود جای داد. در متن به تصویب رسیده در مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند توصیف شده‌است.

پیش از آن در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث معنوی، به ثبت جهانی رسیده‌بود. در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورهٔ جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانهٔ نوروز» شناخته شد

<<مراسم ایرانیان باستان در نوروز>>

خوان نوروزی: ایرانیان عقیده داشتند که در ایام نوروز ارواح درگذشتگان از جایگاه آسمانی خود به زمین و به خانه‌های خویش باز می گردند. بازماندگان برای پذیرایی از آنها سفره‌ای رنگین می‌گستراندند و انواع خوراک‌ها و نوشاک‌ها را در آن می‌نهادند تا ارواح درگذشتگان از پذیرایی و صفا و پاکیزگی بازماندگان، دل خوش شده و آنان را برکت عطا کنند.

هفت صنف: یکی از آیین‌های که پیش از نوروز تدارک آن مرسوم بوده، پروردن سبزه می‌باشد. به موجب روایتی کهن، بیست و پنج روز پیش از عید، ستون‌هایی از خشت خام اطراف حیاط دربار برپا می‌کردند و بر فراز هر ستونی نوعی دانه از حبوبات می‌کاشتند و خوبی و بدی رویش غلات را در سالی که در پیش بود، از چگونگی روییدن آن پیش بینی می‌کردند. معمول بود به رشد این دانه‌ها نگریسته و هر یک از دانه‌هایی که بهتر بار آمده بود، تفال می‌زدند که آن محصول در سال بیشتر خواهد بود. در خانه‌ها نیز در ظروف ویژه سبزه به عمل می‌آوردند. هر کدام از مردمان در ظرفی یا چیزی مانند آن اقلامی از دانه‌ها از قبیل گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، نخود، کنجد، باقلا، ذرت، و ماش می‌کاشتند.

جشن و مراسم آب پاشی: از جمله مراسم بسیار مشهور و سنتی معتبری که در نوروز انجام می‌شد، رسوم آبریزگان یا شست و شو و غسل و آب پاشیدن به یکدیگر بوده است. در جشن آبریزگان و به کار بردن آب، برای تطهیر و برای اطمینان یافتن از باران کافی بوده است.

هدایای نوروزی: در نوروز و مهرگان رسم بود که نمایندگان و بزرگان و فرمانروایان ایالات و اشراف و عامهٔ مردم هر یک به توانایی و استطاعت، هدایایی را به دربار اهدا می‌کردند.

جشن سوری پایان سال: یکی از جشن‌های آتش مرسوم جشن سوری پایان سال بود. این جشن در یکی از چند شب آخر سال که مسلماً چهارشنبه نبوده است برگزار می‌شده‌است

<<سفره هفت سین >>

از مشهورترین مراسم جشن نوروز ایرانیان آراستن هفت سین(haft-sin) است و آن گرد آوردن هفت چیز است که نام آن‌ها با حرف «س» آغاز می‌شود. معمولاً بین اشیای ذیل: سیب، سیاهدانه، سنجد، سماق، سیر، سرکه،  سبزه و سمنو است که پیش از تحویل سال در سفره‌ای می ‌گذارند.   
                                 
«بالای سفره هفت سین یک آیینه می‌گذارند، دو طرفش شمعدان که در آن به عده اولاد صاحبخانه شمع روشن می‌کنند. چیزهایی که در سفره می‌گذارند از این قرار است: قرآن، نان بزرگ، یک کاسه آب که رویش برگ سبز است، یک شیشه گلاب، سبزه، علاوه بر آجیل شیرین، شیرینی و ماهی. در خوانچه، هفت چیز که اسم شان با سین شروع می‌شود باید باشد: سپند، سیب، سیر دانه، سنجد، سماق، سرکه، سمنو، سبزی به اضافه ماست، شیر، پنیر و تخم مرغ رنگ کرده.»

<<جغرافیای نوروز>>

نوروز در افغانستان، همچون ایران، آغاز سال نو بوده و روز ۲۱ مارس در این کشور تعطیل است. در بلخ و مرکز آن مزار شریف جشن نوروز با شکوه خاصی و معمولاً به مدت دو هفته برگزار می‌شود. افغان‌ها مراسم‌ها و جشن‌های مختلفی مانند جشن گل سرخ برای سال نو دارند.در افغانستان مردم به جای هفت سین ،هفت میوه دارند. هفت میوه چیزی شبیه به سالاد میوه است که از هفت نوع میوه خشک (کشمش، سنجد، پسته، فندق، قیسی و گردو یا آلو) مختلف تشکیل شده است.

درجمهوری آذربایجان نوروز بر اساس تاریخ شمسی جشن گرفته می‌شود. اگر سالی کبیسه باشد روز ۲۲ مارس به عنوان روز عید جشن گرفته می شود. در این کشور به صورت رسمی همانند ایران از ۲۹ اسفند تا ۴ فروردین (۲۰ مارس تا ۲۴ مارس) تعطیل است اما معمولاً دولت چند روز به این تعطیلات اضافه می‌کند.

در ترکمنستان طبق رسم قدیم و جدید دوبار در سال جشن نو گرفته می‌شود. یکی از این جشن‌ها با استناد به تقویم میلادی که به تایید سازمان ملل رسیده به عنوان جشن بین‌المللی (سال نو) شناخته می‌شود و دیگری برگزاری عید نوروز به نشانهٔ احیای دوبارهٔ آداب و رسوم دیرینه مردم ترکمنستان است.

مردم تاجیکستان به ویژه بدخشانیان تاجیک در ایام عید نوروز خانه را به اصطلاح پاک کرده و خانه تکانی می‌کنند. جشن نوروز برای مردم تاجیکستان به عنوان رمز دوستی و زنده شدن کل موجودات است و به نام خیدیر ایام یعنی جشن بزرگ معروف است.

مردم قزاقستان۴ روز تعطیلی از ۲۱ تا ۲۴ مارس دارند.پختن غذایی به نام نوروز گوژه (کوژه = آش) که تهیه آن به معنی وداع با زمستان و غذاهای زمستانی است و از هفت نوع ماده غذایی تهیه می‌شود در این ایام جزو آیین و رسوم مردم این کشور است.

مردم این کشور برای نوروز یک روز تعطیلی در ۲۱ مارس دارند. مراسم ویژه‌ای به مناسبت نوروز در ازبکستان برگزار می‌شود.

۲۲ مارس در این کشورآلبانی برای برگزاری جشن ملی نوروز تعطیل است. سلطان نوروز به عنوان يک جشن ملي هر ساله با شکوه برگزار مي شود. باشکوه ترين مراسم در تکيه اصلي بکتاشي‌ها در تيراناست و صبح روز بيست و دوم مارس، مردم در باغ تکيه جمع مي شوند.

دوستان گرامي می توانند با ارسال خاطرات و مطالب خودشون در رابطه با این موضوع همراه ما باشيد.

پیشاپیش نوروز بر همه مبارک . امیدوارم که بتونیم ارزشها و آداب و رسوم این آیین کهن رو در جامعه حفظ کنیم . البته در سایه اسلام ناب محمدی

بنده هم پیشاپیش فرا رسیدن این نوروز باستانی را به کلیه کاربران عزیز تبریک عرض نموده و از خداوند منان آرزوی سلامتی برای همگان را در سایه آقا امام زمان عج را خواهانم .

تفریحات تا سیزده

دو سه روز اول را برای دید و بازدید از بزرگ ترها. اول خانه ی پدر و مادر و سپس به منازل عمو، عمه، دایی و بعد از آن به خویشان دور و نزدیک اختصاص داده که حتما هم از این دست بوسی ها، عوایدی حاصل می گردید، از جمله قواره ی پارچه ها و طلا آلات و کیسه لیره اشرفی ها و دستلاف های پول زرد که پدر و مادرها و پدر شوهر مادر شوهر و مادرزن پدرزن ها به عروس و دامادها، مخصوصا اگر سال اول دیدارشان بود می دادند و در همین دیدارهای اولیه بود که روز نشستن یعنی به خانه ماندن خود را هم برای بازدید و پذیرایی معین می کردند و فراغت ها را معمولا از خانه بیرون زده، زیارتی ها به زیارت اول سال نو زیارتگاه و مشارف متبرکه رو آورده، غیرزیارتی ها سر به صحرا و سبزه و دشت و کوهساران نهاده، عیش و عشرتی هایشان به کیف و سرور و عرق خوری و ساز و طرب و ساده گذران هایشان به بساط و سماور و استکان نعلبکی به صحرا بردن و دود و دم ناهار و عصرانه راه انداختن و تریاکی هایشان به لمیدن کنار نهرها و زیر سایه ی درخت ها گذرانده با همین بیابان گذرانی ها هم بود که بازی هایی را هم شروع کرده سرگرمی از صبح تا شب خود فراهم می ساختند.

نوروز باستانی

 شاید برای شما هم جالب باشد که غید نوروز اولین بار توسط چه کسی و در چه دوره ای در کشور عزیزمان مرسوم شد. این سوالی است که دانستن پاسخ آن یک امر ضروری برای علاقه مندان به تاریخ این مرز و بوم محسوب می شود.

آفتاب که از کوه بالا می آمد، البته فقط کاخ شاه را روشن می کرد هفت دقیقه طول می‌کشید تا بقیه محوطه هم روشن شود در این هفت دقیقه مهمان ها در سکوت به کاخ‌شاه ایران زمین خیره می‌شدند که تک و تنها می درخشید بعد که آفتاب بالا می آمد صدای شیپور بلند می شد مهمان‌ها به سمت کاخ می آمدند و “داریوش کبیر” بر تختش می نشست و این شروع مراسم نوروزی سال ۵۳۱ قبل از میلاد بود.

“داریوش”، سومین و بزرگترین شاه هخامنشی پس از متحد کردن ایران و گسترش مرزهای آن دستور ساخت مجموعه کاخ های تخت جمشید را داد؛ ساخت کامل مجموعه تخت جمشید ۵۱ سال طول کشید و در زمان شاهان بعدی هم ادامه یافت اما کاخ “داریوش” زودتر از بقیه ساخته شد کاخی که بر دیواره پلکانش، نقش‌هایی از ۲۳ قوم مختلف و هدایایی که آنها برای مراسم نوروزی می‌آورند، نقش شده است. این قدیمی ترین سندی است که از نحوه اجرای مراسم نوروز به دست ما رسیده است.

جشنی که صفت “باستانی” واقعا برازنده‌اش است و در این همه سال همواره جمعی از یک ملت است در “تاریخ سیستان” داستان مردی آماده که در عید همان سال هایی که مردم ایران به دست عمال خلیفه اموی غارت می‌شدند، دور می‌گشته و برای مردم از قتل و غارت ها می گفته و اشک مردم را در می آورد و بعد چنگ برمی گرفته و می گفته “اباتیمار: اندکی شادی باید” و مژده آمدن نوروز را می داده.

در سنت ایران باستان، وقوع همه اتفاقات تاریخ مصادف با نوروز بوده، آغاز آفرینش، غلبه کاوه آهنگر بر ضحاک ماردوش، تولد سیاوش فرخنده، به تخت نشستن کیخسرو و نجات ایران از دشمنی با افراسیاب و به دنیا آمدن زرتشت همه در روز نوروز اتفاق افتاده اند.

بعد از اسلام این مناسبت با استقبال ائمه(ع) مواجه شد و تقویت هم شد چنان که در خبر است که مولای ما علی (ع) به ایرانیان مداین که برای حضرتش شیرینی سمنو برده بودند و از رسوم نوروزی گفته بودند، فرمود: کاش هر روز جشن نوروز بود همزمانی واقعه غدیر خم ۱۱ هجری قمر ی با نوروز سال ۱۰هجری شمسی هم به اعتبار این عید افزود و جشن نوروز چنان جایگاهی پیدا کرد که جزو مراسم‌های رسمی درباره اموی و عباسی هم شد (در کتب تواریخ آمده که عمر بن عبد‌العزیز که خلیفه‌ای زاهد بود جزو دستوراتی هم برای مراسم نوروز داد) چنین شد که دانشمندان بزرگی نظیر “خیام رسالاتی” درباره اهمیت یا آداب و احکام نوروز نوشتند و شاعران بزرگ برایش شعرها سرودند.

اما خاطره نوروز فقط همین تصویر‌های تاریخی و باستانی نیست.
نوروز، خاطره‌پیروزی بر استبداد “محمدعلی ‌شاه” است و “ستارخان” و “باقرخان” در عیدش وارد تهران شدند(۱۲۸۹).
نوروز خاطره ‌سالی است که مدرس در جلسه دو فروردین ۱۳۰۳ سیلی خورد اما با همان یک سیلی جلوی “رضا خان” را گرفت و نگذاشت طرح جمهوری‌اش را پیش ببرد.

نوروز، قطار در ایران حرکت کرد اولین سالی که کوپن ارزاق توزیع شد(۱۳۲۱) یا آن سالی که مردم یزد چهلم شهدای تبریز را گرفتند(۱۳۵۷) و خاطره سالی که دیگر هیچ شاهی نبود و سرود “فردا که بهار آید” عینیت پیدا کرده بود (۱۳۵۸) نوروز خاطره همه اتفاقات بزرگ این سرزمین است.

 در روایات زرتشتی و بیشتر نویسندگان ایرانی و عرب و شاعران از‌جمله فردوسی، بنیاد آن را به جمشید پادشاه پیشدادی نسبت می‌دهند و می‌گویند: جمشید شاه تختی بساخت که دیوان آن‌را بدوش گرفته به هوا بردند و به یک روزه از کوه دماوند به بابل فرود آوردند، مردم با مشاهده این عمل در شگفت شدند و آن روز خاص را نوروز خواندند.
فردوسی می‌گوید:

چـو خــورشیــد تـابـان میــان هــوا
نشستــه برو شــــاه فـــرمـــــانـــروا
جهـــان انجمن شــد بر آن تخت او
شــگفتی فــرو مــانــده از بخت او
بــه جمشیــد بر گــوهـر افشـانـدنـد
مرآن روز راروز نوروز خــوانــدنــد
ســر ســال نـو هـرمـز فــــرودیـــن
بر آســـوده از رنـــج روی زمیـــن
بـــزرگان به شـــادی بیـــاراستنـــد
مـی و جـام و رامشگـران خواستنـد
چنیــن جــشن فــرخ از آن روزگار
به ما ماند از آن خسروان یادگار(۱)

غذاهای نوروزی
یکی از متداول‌ترین غذاهایی که به مناسبت نوروز پخته می‌شود، سمنو (سمنک، سومنک، سوملک، سمنی، سمنه) است. این غذا با استفاده از جوانه گندم تهیه می‌شود. در بیشتر کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند، این غذا طبخ می‌شود. در برخی از کشورها، پختن این غذا با آیین‌های خاصی همراه است. زنان و دختران در مناطق مختلف ایران،افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان سمنو را به‌صورت دسته‌جمعی و گاه در طول شب می‌پزند و درهنگام پختن آن سرودهای مخصوصی می‌خوانند.

پختن غذاهای دیگر نیز در نوروز مرسوم است. به‌طور مثال در بخش‌هایی از ایران؛ سبزی پلو با ماهی، در ترکمنستان؛ نوروزبامه، در قزاقستان؛ اویقی آشار، در بخارا؛ انواع سمبوسه پخته می‌شود. به‌طور کلی پختن غذاهای نوروزی در هر منطقه‌ای که نوروز جشن گرفته می‌شود مرسوم است و هر منطقه‌ای غذاها و شیرینی‌های مخصوص به خود را دارد.

دید و بازدید نوروزی
دید و بازدید عید یا عید دیدنی یکی از سنت‌های نوروزی است که در بیشتر کشورهایی که آن را جشن می‌گیرند، متداول است. در برخی از مناطق، یاد کردن از گذشتگان و حاضر شدن بر مزار آنان در نوروز نیز رایج است.

سیزده بدر یا طبیعت ‌گردی
مردم ایران روز سیزدهم فروردین، به مکان‌های طبیعی مانند پارک‌ها، باغ‌ها، جنگل‌ها و ماطق خارج از شهر می‌روند. این مراسم سیزده‌به‌در نام دارد. از کارهای رایج در این جشن، گره زدن سبزه و گفتن دروغ سیزده است. مراسم سیزده‌به‌در در مناطق غربی افغانستان ازجمله شهر هرات نیز برگزار می‌شود. با وجودی که روز سیزدهم فروردین در کشور افغانستان جزو تعطیلات رسمی نیست، اما مردم این مناطق برای گردش در طبیعت، عملاً کسب و کار خود را تعطیل می‌کنند. مردم این منطقه همچنین اولین چهارشنبه سال را نیز با گردش در طبیعت سپری می‌کنند. علاوه بر این، ساکنان کابل در افغانستان، در طول دو هفته اول سال برای گردش به همراه خانواده به مناطقی که در آنها گل ارغوان می‌روید، می‌روند.

یکی دیگر از آیین‌های نوروز که در آسیای میانه و کشور تاجیکستان مرسوم است، مراسم گل‌گردانی و بلبل‌خوانی است. گل گردان‌ها از دره و تپه و دامنهٔ کوه‌ها، گل چیده و اهل دهستان خود را از پایان یافتن زمستان و فرا رسیدن عروس سال و آغاز کشت و کار بهاری و آمدن نوروز مژده می‌دهند.

جشن جهانی نوروز
در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورهٔ جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانهٔ نوروز» شناخته شد. در این جشن، سران کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند گردهم می‌آیند و این آیین باستانی را گرامی می‌دارند. هر ساله یکی از این کشورها، میزبان جشن جهانی نوروز است.

چو می اُفتد به چشمم گاهواره

نفس می گردد از غم پُر شماره

الهی کاش محسن در برم بود

نمی شد قلبم از کین پاره پاره  . . .

نوروز ایرانی برتمام ایرانیان عزیز مبارک 

بهار طبیعت مبارک اونایی باشه که خودشون رو بهاری کردن خوش اخلاق زیبایی روح ودلی بدون کینه ومهربا ن .

السلام علیک یا "اُمّاه . یا  زهرا.

نوروز مبارک

.

یا.زهرا

دوستان، چندین بار تذکر داده شده که متن یا عکسی میخواین بذارین، سایزش رو اصلاح کنید

که اینقد صفحات بی ریخت نشه.

اصلاً تذکر هم داده نشه، خود انسان باید ....

یادش بخیر قدیم کناره مادر بزرگامون جمع میشدیم و شاد بودیم

اما حالا که نیستن خیلی کمتر پیش میاد که همه یجا جمع باشند حتی نوروز...

الان فقط میریم دید و بازدید...

خدا همه ی از دست رفته های مارو رحمت کنه

پیشاپیش نوروز بر همه مبارک