سوخو-۲۷

سوخو سو–۲۷

جت جنگنده دوموتوره سنگین و دوربرد برتری هوایی است که در دوران اتحاد جماهیر شوروی توسط دفتر طراحی سوخو طراحی و ساخته شده‌است. این جنگنده در سازمان ناتو با نام «فلانکر» شناخته می‌شود.

این جنگنده، در اصل برای ایجاد توان مقابلهٔ نیروی هوایی اتحاد شوروی در برابر نسل جدید جنگنده‌های آمریکایی به خصوص اف-۱۵ ساخته شد.

سوخوی۲۷ دارای برد پروازی استثنایی، قابلیت حمل مهمات بالا و چابکی فوق العاده‌است. جنگندهٔ سوخوی۲۷ اغلب در نقش «ماموریت‌های برتری هوایی» به کار گرفته می‌شود، اما قادر است در اغلب ماموریت‌های رزمی دیگر نیز شرکت کند.

جنگندهٔ سوخوی۲۷، حاصل یک مناقصهٔ انجام شده جهت تولید جنگنده بین شرکت‌های میکویان گورویچ و سوخو در دهه ۱۹۷۰ و ماحاصل این مناقصه، منجر به تولید سوخوی ۲۷ و میگ ۲۹ شده‌است که ظاهری شبیه به هم دارند.

به سال ۱۹۶۹، دولت اتحاد جماهیر شوروی، اطلاع یافت که نیروی هوایی ایالات متحده، کمپانی «مک دانل داگلاس» را جهت تولید طرح جنگندهٔ آزمایشی برتری هوایی خود، انتخاب کرده‌است. (این انتخاب، در نهایت منجر به تولید جنگندهٔ F-۱۵ شد.) جهت پاسخگویی به این تهدید آتی، دولت اتحاد شوروی، برنامهٔ PFI (به معنی: جنگندهٔ تکامل یافتهٔ پیشرو) را بنیان نهاد. طبق این برنامه، قرار شد هواپیمایی جهت برابری و تقابل با جنگندهٔ جدید آمریکایی، تولید شود.

یکی از وظایفی که برعهدهٔ سوخوی ۲۷ گذاشته شده بود، حمله به هواپیماهای پشتیبانی کننده عملیات‌های هوایی سازمان ناتو، نظیر هواپیماهای سوخت رسان و هواپیماهای پیش اخطار (آواکس) بود. برنامه‌ریزان نظامی شوروی، بر این مسئله واقف بودند که نیروهای ناتو، توانایی‌های شایان سوخوی ۲۷ را در نظر گرفته‌اند و بدین جهت، می‌دانستند که حملهٔ همه‌جانبهٔ هوایی آن‌ها، توسط این جنگندهٔ جدید، بسیار محدود خواهد شد.

پس از فروپاشی اتحاد شوروی، سوخوی ۲۷، نه تنها برای اجرای نقشی که از ابتدا برایش در نظر گرفته بودند، در خدمت نیروهای هوایی کشورهای مستقل همسود (CIS)، باقی مانده است؛ بلکه آخرین سری این جنگنده، قادر است موشک‌های بسیار دوربرد هوا به هوای Novator KS-۱۷۲ AAM-L را حمل نماید. این موشک‌ها، دارای بردی بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر هستند و به عنوان موشک دوربرد ضدآواکس، کاربرد دارند.

موشک‌های استاندارد سوخوی ۲۷ جهت انجام ماموریت هوا به هوا، ترکیبی از موشک‌های R-73 Archer و R-27 Alamo و Adder R-77 ساخت ویمپل(Vympel) می‌باشد.

محدودیت سوخوی ۲۷، از نظر کیفیت و سطح تکنولوژی نازل کابین و سیستم‌های آویونیک می‌باشد. در سوخوی ۲۷ یک نمایشگر سربالا تعبیه شده‌است، اما این جنگنده، همانند میگ ۲۹، نه سیستم کنترل HOTAS دارد نه نمایشگرهای چندمنظوره پیشرفته (Multi Function Display). کابین ابتدایی Su-۲۷S همانند جنگنده‌های دهه ۱۹۶۰ غربی است و کاملاً آنالوگ می‌باشد. البته هواپیماهای سوخوی ۳۰ و سوخوی ۳۵ که از سوخوی ۲۷ مشتق شده‌اند، در اصطلاح دارای «کابین شیشه‌ای» می‌باشند؛ این هواپیماها توسط شرکت فرانسوی Sextant Avionique به نمایشگرهای رنگی چندمنظوره، سیستم HOTAS، کلاه HMS و... مجهز شده‌اند.

مشخصات عمومی

خدمه: یک یا دو

طول: ۲۱/۱۹* متر (72 ft)

پهنای بال: ۱۴/۷ متر (48 ft 3 in)

Leading edge sweep: ۴۲ درجه)

ارتفاع: ۵/۹۲ متر (19 ft 6 in)

بال: مساحت ۶۲ متر مربع (667 ft²)

وزن خالی: ۱۶۳۸۰ کیلو (36,100 lb)

وزن بارگیری: ۲۳۴۳۰ کیلو (51,650 lb)

بیشینه وزن برخاست: ۳۰۴۵۰ کیلو (67,100 lb)

پیشرانه: ۲× ساتورن آال-۳۱ توربوفن, ۱۲۲/۸ کیلو نیوتن (27,600 lbf) هرکدام

عملکرد

سرعت بیشینه: ۲/۳۵ ماخ (2,500 km/h, 1,550 mph) در ارتفاع

برد: ۳۵۳۰ کیومتر (2,070 mi) at altitude; (1,340 km / 800 mi at sea level)

سقف پروازی: ۱۸۵۰۰ متر (62,523 ft)

نرخ اوج‌گیری: ۳۲۵ متر بر ثانیه (64,000 ft/min)

بارگیری بال: ۳۷۱ کیلو بر متر مربع (76 lb/ft²)

نسبت نیرو به وزن: ۱/۰۹

جنگ‌افزار

۱×توپ چی‌اس‌اچ-۳۰-۱ با ۲۷۵ گلوله

۸۰۰۰ کیلو مهمات روی ۱۰ جایگاه خارجی جنگ‌افزار

تا شش موشک هوابه‌هوای آر-۲۷، تا ۲ موشک حرارتی آر-۷۱

قابل ارتقا جهت به کارگیری موشکهای آر-۷۷ به جای آر-۲۷

رادار

رادار اصلی سوخوی ۲۷، از نوع پالس – داپلر و ساخت فازاترون بوده و N-۰۰۱ (نام ناتو: Slot Back) نام دارد. این رادار، دارای قابلیت Track Wile Scan یا TWS بوده اما پردازشگر به کار رفته در آن، از نوع بسیار ابتدایی است و این مسئله، باعث می‌شود رادار، از تشخیص علایم ناصحیح دریافتی و همچنین جستجو در مناطق کور، بسیار ناتوان باشد، بدین جهت، رهگیری دقیق با این رادار، بسیار دشوار است و نیاز به مهارت و تجربه فراوان دارد. در جنگنده‌های Su-۳۰ و Su-۳۵، از مدل بالاتر رادار ساخت فازاترون به نام Bars N-۰۱۱M استفاده شده‌است که این رادار جدید، دارای آنتن رهیاب الکترونیکی، برد بهبود یافته، قابلیت رهگیری هم‌زمان چند هدف و حساسیت بالا می‌باشد.

در سوخوی۲۷، به تقلید از جنگنده F-۱۴A از سیستم جستجو و ردیابی مادون قرمز یا IRST استفاده شده‌است. این سیستم درست بر روی دماغه و مقابل کابین نصب شده و با یک سیستم فاصله‌یاب لیزری، هماهنگ شده‌است. این سیستم می‌تواند در خدمت رادار قرار بگیرد یا مستقلا برای حملات مخفیانه به کار گرفته شود. این سیستم همچنین به کنترل مسلسل هواپیما کمک می‌کند و دقت بیشتری را نسبت به زمانی که از حالت نشانه‌روی رادار استفاده می‌شود، فراهم می‌آورد.

گونه‌های مختلف تولید شده پس از دوران شوروی، بدین شرح هستند:

Su-۲۷P: نوع یک نفرهٔ نمایشی با انجام برخی ابداعات، نظیر غلاف سوختگیری هوایی.

Su-۲۷PU یا Su-۳۰: نوع دونفره با میزان تولید اندک، دارای غلاف سوختگیری هوایی، سیستم‌های آویونیک هدایت نبرد، سیستم کنترل پرواز جدید و...

Su-۳۰ M و Su-۳۰MK: جنگندهٔ نسل جدید، چندماموریته و دو نفره. گفته می‌شود تعدادی جنگندهٔ Su-۳۰M برای ارزیابی و سنجش توانایی، در اواسط دههٔ ۱۹۹۰، در اختیار نیروی هوایی روسیه قرار گرفته‌اند، اگر چه، این تلاش‌ها، حاصل زیادی نداشته‌است. جنگندهٔ Su-۳۰MK نوع صادراتی Su-۳۰M می‌باشد که سطح تجهیزات و قابلیت‌های آن، تغییر کرده‌است.

Su-۳۰MKA: نوع صادراتی مخصوص الجزایر.

Su-۳۰MKI: نوع پیشرفته شدهٔ Su-۳۰MK ویژهٔ نیروی هوایی هند؛ مجهز به پیش‌دم (کانارد)، سیستم تغییر بردار رانش، آویونیک جدیدی که از چند کشور مختلف تهیه شده‌است و قابلیت انجام عملیات‌های گوناگون.

Su-۳۰MKK: نوعی بر اساس مدل Su-۳۰MK ویژهٔ نیروی هوایی چین، با آویونیک روسی، قابلیت انجام عملیاتهای گوناگون، ولی بدون پیش‌دُم و سامانهٔ تغییر بردار رانش.

مSu-۳۰MK2: نوعی بر اساس مدل Su-۳۰MKK ویژهٔ نیروی دریایی چین، با قابلیت‌های ضدکشتی پیشرفته.

Su-۳۰MKM: نوعی بر اساس مدل Su-۳۰MK ویژهٔ نیروی هوایی مالزی.

Su-۳۰KN: مدل بهبود یافتهٔ یک نفره، با سیستم‌های الکترونیک جدید که به این جنگنده اجازه می‌دهند کارکردهای جدیدی را انجام دهد؛ عمدهٔ این کارکردهای جدید، حول و حوش ناوبری هواپیما می‌باشند.

Su-۳۰KI: مدلی یک نفره از Su-۳۰MK ویژهٔ اندونزی، که با ورود به خدمت Su-۲۷SMK در اواسط دههٔ ۱۹۹۰، قرارداد خرید اندونزی، نیمه کاره رها شد.

Su-۲۷M یا Su-۳۵ و Su-۳۷: هواپیماهایی با کارکردهای بهبود یافته که همگی تک سرنشین بوده و از مدل Su-۲۷S مشتق شده‌اند. این مجموعه، شامل نوع دونفره‌ای به نام Su-۳۵UB می‌باشند.

Su-۲۷SM: نوع ارتقا یافته‌ای از Su-۲۷Sهای نیروی هوایی روسیه، که تکنولوژی آن، مشابه Su-۲۷M ارزیابی می‌شود.

Su-۲۷UBM: نوع ارتقا یافته‌ای از مدل Su-۲۷UB.

Su۳۲ یا Su-۲۷IB موسوم به Platypus: نوع دونفره، ویژهٔ عملیات ضربتی دوربرد، که دو خدمهٔ کنار یکدیگر می‌نشینند.

Su-۲۷KUB: نوعی دو نفره، بر اساس مدل ناونشین یک نفرهٔ Su-۲۷K، ویژهٔ آموزش جهت ناو هواپیمابر یا انجام عملیات چندماموریتی.