مشورت کردن یک امر پسندیده و مورد تایید در نزد تمام فرهنگ‌ها است که باعث می‌شود انسان بهترین تصمیمات را اتخاذ کند و در ورطه اشتباهات سنگین و به تبع آن شکست گرفتار نیاید اما...
اما باید دقت کرد که در هر کاری باافراد مورد اطمینان، متخصص، خردمند، مثبت اندیش و صاحب رأی مشورت کرد.
همان میزان که مشورت کردن امر پسندیده، عقلانی و منطقی است و سفارش فراوانی در معارف دین اسلام بر آن شده به همان اندازه و بلکه بیشتر، استبداد رأی و مشاوره نگرفتن از انسان‌های خردمند و با تقوا مذموم است، بنابراین افراد مستبد و خود رأی نه تنها به نتایج مثبت نمی‌رسند بلکه موجبات ایجاد فضای لجبازی و کدورت و سوء تفاهم و عدم همدلی و همکاری را در زندگی فردی و اجتماعی خود فراهم می‌کنند.
در حدیثی از امام علی(ع) درباره آثار و ثمرات مشورت کردن و مشورت گرفتن می‌خوانیم که حضرت فرمودند: "هر که خودرأیی کند نابود شود و هر که با بزرگان مشورت کند، در خردهایشان شریک گردد1".
ایشان در جایی دیگر می‌فرمایند: "رأی آن کس برتر است که خود را از رأی مشاور بینیاز نداند2".
امام صادق(ع) نیز در حدیثی درباره این که آدم خودرأی در معرض چه خطری است؟ می‌فرمایند: "آدم خودرأی، بر لبه لغزشگاه ایستاده است3".
همچنین امام علی(ع) استبداد در رأی و مشورت نگرفتن را صفت انسان جاهل می‌دانند و می‌فرمایند: "تنها جاهل است که شیفته رأی خویش است5".
منابع احادیث:
1- نهج‌البلاغة: الحکمة 161 منتخب میزان‌الحکمة: 228
2- غررالحکم: 3152 منتخب میزان‌الحکمة: 228
3-بحارالأنوار: 75 / 105 / 41 منتخب میزان‌الحکمة: 228
4- غررالحکم: 9471 منتخب میزان‌الحکمة: 228
منبع: ایسنا
