راهی برای دوری از گناهان حتمی

برای دوری از گناهان حتمی، باید از گناهان احتمالی اجتناب کنیم. (بنابراین از آنجایی که برخی گمان‌ها گناه است، باید از بسیاری گمان‌ها، دوری کنیم.)
اجتنبوا كثیراً... انّ بعض الظن اثم
 
آیه شماره 12  از سوره مبارکه حجرات
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از بسیاری گمان‌ها دوری کنید، زیرا بعضی گمان‌ها گناه است. و (در کار دیگران) تجسّس نکنید و بعضی از شما دیگری را غیبت نکند، آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (هرگز) بلکه آن را ناپسند می‌دانید و از خدا پروا کنید، همانا خداوند بسیار توبه‌پذیر مهربان است.
 
 
ایمان، تعهّدآور است و باید از یک‌ سری افکار و اعمال دوری نماید. «یا ایّها الّذین آمنوا اجتنبوا...» (ایمان، با سوءظن و تجسّس و غیبت سازگار نیست.)
 
برای دوری از گناهان حتمی، باید از گناهان احتمالی اجتناب کنیم. (بنابراین از آنجایی که برخی گمان‌ها گناه است، باید از بسیاری گمان‌ها، دوری کنیم.) «اجتنبوا كثیراً... انّ بعض الظن اثم»
 
در جامعه ی ایمانی، اصل بر اعتماد، کرامت و برائت انسان‌ها است. «انّ بعض الظن اثم»
برای جلوگیری از غیبت باید زمینه‌های غیبت را مسدود کرد. (راه ورود به غیبت، اوّل سوء ظن و سپس پیگیری و تجسّس است، لذا قرآن به همان ترتیب نهی کرده است.) «اجتنبوا كثیراً من الظن... لاتجسسوا ولا یغتب»
 
گناه، گرچه در ظاهر شیرین و دلنشین است، ولی در دید باطنی و ملکوتی، خباثت و تنفّرآور است. «یأكل لحم اخیه میتاً» (باطن غیبت، خوردن گوشت مرده است و درباره هیچ گناهی این نوع تعبیر بکار نرفته است.)از شیوه‌های تبلیغ و تربیت، استفاده از مثال و تمثیل است. «أیحبّ احدكم...»
 
در شیوه نهی از منکر، از تعبیرات عاطفی استفاده کنیم. «لایغتب... أیحبّ احدكم ان یأكل لحم اخیه»غیبت و بدگویی از دیگران حرام است، از هر سنّ و نژاد و مقامی که باشد. «لایغتب...» («احدكم» شامل کوچک و بزرگ، مشهور و گمنام، عالم و جاهل، زن و مرد و... می‌شود.)
 
مردم با ایمان، برادر و هم‌خون یکدیگرند. «لحم اخیه»
 
همان گونه که مرده قدرت دفاع از خود را ندارد، شخصی که مورد غیبت قرار گرفته است، چون حاضر نیست، قدرت دفاع ندارد. «میتاً»
 
غیبت کردن، نوعی درّندگی است. «یأكل لحم اخیه میتاً»
 
غیبت، با تقوا سازگاری ندارد. «لایغتب... واتّقوا اللَّه»
 
تقوا، انسان را به سوی توبه سوق می‌دهد. «واتّقوا اللَّه ان اللّه توّاب»
 
در اسلام بن‌بست وجود ندارد، با توبه می‌توان گناه گذشته را جبران کرد. «لایغتب... ان اللَّه توّاب رحیم»
 
عذرپذیری خداوند، همراه با رحمت است. «توّاب رحیم»
 
توبه پذیری خداوند، جلوه‌ای از رحمت اوست. «توّاب رحیم»

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر فردی راجع به کسی غیبت کرد .صرفا توبه لفظی کفایت میکند یا باید برود از شخص نیز عذر خواهی کند؟این برایم سوال مانده است

اگر کسی راجع به این موضوع اطلاعاتی دارد در اختیار قرار دهد تا از لطفشان بهره مند شویم

با تشکر

طبق نظرـ»امام،وحید خراسانی،خامنه ای،تبریزی،بهجت،فاضل،سیستانی،نوری،صافی،مکارم:کسب رضایت لازم نیست ولی برایش طلب آمرزش کند در عین حال که باید استغفار کند(البته حلالیت طلبیدن را خیلی از فقها ازقدیم تا زمان معاصر واجب میدانستند مخصوصا اگر فهمیده باشد لذا جایی که مفسده ای و مشکلی درست نمی شود احتیاط کنیم)

از حضرت صادق عليه السّلام حديث شده كه فرمود: از پيغمبر (ص) پرسيدند: كفاره غيبت چيست؟
فرمود: از خداوند طلب آمرزش كنى براى آنكه غيبتش كردى هر زمان بيادش افتادى.