حس دست و پا زدن جنين مي تواند شگفت انگيزترين تجربه يک مادر باشد؛ اما آيا تا به حال درباره علت اين دست و پا زدن فکر کرده ايد؟ در اين مطلب به ذکر چند نکته جالب در اين باره مي پردازيم.
با بزرگ شدن جنين، او شروع به حرکت کردن مي کند. لگد زدن در واقع حرکت جنين در داخل رحم است. اگرچه به اين حرکت «لگد» اطلاق شده است اما جنين تنها لگد نمي زند بلکه حرکت هاي ديگري نيز انجام مي دهد، حرکت ديافراگم، سکسکه، حرکت دست، غلت زدن از يک طرف به طرف ديگر و... از جمله اين حرکات است که البته تمامي آن توسط مادر احساس نمي شود. در هفته هاي اولي که جنين با کشيدن بدن خود لگد مي زند، مادر تنها يک پرش در شکم حس مي کند.
جنين در واکنش به آنچه در محيط رخ مي دهد، لگد مي زند: در رحم، جنين براي استراحت و حرکت بدنش را مي کشد در نتيجه مادر احساس مي کند که جنين لگد مي زند. اين لگد زدن قسمتي از رشد طبيعي جنين است.
جنين به محرک خارجي مانند صدا، نور و حتي غذا خوردن مادر نيز واکنش نشان مي دهد.
جنين پس از مصرف غذا بيشتر لگد مي زند:جنيني که به طور طبيعي روند رشد را طي مي کند، معمولاً روزي ۱۵ تا ۲۰ بار لگد مي زند. اغلب پس از غذا خوردن يا در واکنش به صداي بلند لگد مي زند.
جنين در ۹ هفتگي شروع به لگد زدن مي کند:در اين دوران، تنها با دستگاه هاي پزشکي مي توان اين لگدها را رديابي کرد. اما در ۱۸ يا ۱۹ هفتگي مادر قادر است حرکت ها را حس کند. هر چند در اين دوران نيز برخي از مادران اين لگدها را با نفخ يا پري شکم اشتباه مي گيرند. در کل در هفته بيست و چهارم مادر لگدها را بيشتر حس مي کند.
در بارداري دوم، مادران مي توانند در هفته ۱۳ لگد را حس کنند.
کاهش پيدا کردن لگدها مي تواند نشانه يک مشکل باشد. جنين سالم روزي ۱۵ تا ۲۰ بار لگد مي زند و کم شدن اين ميزان مي تواند علامت کمبود تغذيه يا اکسيژن رساني به جنين باشد که اين وضعيت بايد بررسي شود. در برخي موارد براي پيشگيري از خطر، لازم است جنين را هرچه زودتر به دنيا آورد. کم بودن لگدها به معني شخصيت آرام جنين نيست بلکه علامت کمک خواستن از سوي جنين است. حرکت نکردن جنين به مدت يک ساعت پس از غذا خوردن مادر جاي نگراني دارد. در برخي موارد افت قند باعث کند شدن حرکت جنين مي شود.
کاهش لگد در برخي موارد جاي نگراني ندارد:گاهي به مدت ۲۰ تا ۵۰ دقيقه جنين در حال استراحت است و حرکت نمي کند و در ۳۶ هفته به علت کمبود جا در رحم جنين کمتر حرکت مي کند.
