سوز بده بر سخنم، به دل سوخته خواهرت
تا كه بگويم سخن از تن صدچاك علي اكبرت
ناله زنم ياد كنم ز لب خشك علي اصغرت
گوهر اشكم شده ايثار تو
گريه كنم ياد علمدار تو
اي پدر و مادر من به فداي لب عطشان تو
نيزه و شمشير و سنان كفن پيكر عريان تو
بر سرني جلوه كنان، سر همچون مه تابان تو
مران مرا، مران مرا از درت
به پهلوي شكسته مادرت
شعله دل جاي نوا، همه شب سر كشد از ناي من
ناله برآيد همه دم به سما از همه اعضاي من
كز چه جدا شد ز بدن لب عطشان سر مولاي من
واي من و واي من و واي من
شسته شد از خون رخ مولاي من
