متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

ی کشته دور از وطن دور از وطن وای

ای تشنه صد پاره تن ای بی کفن وای

شب های جمعه فاطمه با ناله و با زمزمه

گوید حسین من چه شد نور دو عین من چه شد

چشمای زینب خونه اشک علی بارونه

مادر براش میخونه حسین غریب مادر


شاه غریب و بی کس و بی لشکرم وای

ای سایه اهل حرم اهل حرم وای

میسوزه چشمام از تب لبهای خشک اصغرت

میمیرم آخر از غم سر جدا از پیکرت

محرم اومد از راه با ناله و اشک و آه

بگو اباعبدالله حسین غریب مادر

داغ تو کرده پیرم انقدر زبون میگیرم

آخر برات میمیرم حسین غریب مادر

راس تو ای خون خدا بر نیزه ها وای

ای که سرت شد از قفا از تن جدا وای

باز از حرم تا قتلگه زینب صدایت میزند

کنار مقتل فاطمه ناله برایت میزند

تو روضه امسالت دلم میاد دنبالت

تا لحظه گودالت حسین غریب مادر

با ناله یا زینب با نوحه یا عباس

هر روز ما عاشوراست حسین غریب مادر

مجنون شبیه طفل تو شیدا نمی شود

زین پس کسی بقدر تو لیلا نمی شود


درد رقیه تو پدر جان یتیمی است

درد سه ساله تو مداوا نمی شود


شأن نزول رأس تو ویرانه من است

دیگر مگرد شأن تو پیدا نمی شود


بی شانه نیز می شود امروز سر کنم

زلفی که سوخته گره اش وانمی شود


بیهوده زیر منت مرحم نمی روم

این پا برای دختر تو پا نمی شود


صد زخم بر رخ تو دهان باز کره اند

خواهم ببوسم از لبت اما نمی شود


چوب از یزید خورده ای و قهر با منی

از چه لبت به صحبت من وا نمی شود


کوشش مکن که زنده نگهداری ام پدر

این حرف ها به طفل تو بابا نمی شود

در ميون کوچه ها، محشري شد به پا

از صداي حسين، کوچه شده کربلا

آتيش از در، مي ره بالا

پشت در افتاده زهرا

ابري تيره بر رخ ماه

خون گرفته چشم مولا

از در خونه تا مسجد

ازدحامِ از تماشا

ناله ي حسن، واويلا داد بي صداست، واويلا

ناله ي حسين، واويلا مادرم کجاست، واويلا

مونده زير دست و پا، حرمت فاطمه

شعله مي باره از، غربت فاطمه

گريه سهم آسمونه

سهم کوچه، خاک و خونِ

سهم زهرا تازيونه

سهم مردم بي وفايي

سهم زينب بي قراري

بين کوچه نيمه جونه

مسجد النبي، واويلا زير و رو ميشه، واويلا

وقتي با علي، واويلا رو به رو ميشه، واويلا

ناله ي حسن، واويلا داد بي صداست، واويلا

ناله ي حسين، واويلا مادرم کجاست، واويلا

رو لب يهودي ها، قصه ي خيبره

کوچه شرمنده از، دستاي حيدره

اين سپاه بي دلاور

اين نبرد نابرابر

کرده شهرو مثل محشر

پيش چشم مرد خيبر

ياس خونه ش ميشه پرپر

سرخِ سرخِ چشم حيدر

بار غم روي، واويلا شونه ي علي، واويلا

قتله گاه شده، واويلا خونه ي علي، واويلا

ناله ي حسن، واويلا داد بي صداست، واويلا

ناله ي حسين، واويلا مادرم کجاست، واويلا

م دل کجا ببرم، نه تو اون حسين مني، نه من زينب تو

من و خاک غم به سرم، تو شهيد بي کفني، فداي لب تو

تو سر نداري من سر و سامون ندارم

به سينه مرهم با اشک چشمام ميذارم

خواب از چشام رفته چهل شبه بيدارم

تا آخر عمرم گريه شده کارم

کارم تمومه نمونده جوني به تنم

يه اربعينه دارم برات زار ميزنم

زار ميزنم زار ميزنم حسين

زار ميزنم زار ميزنم حسين


روي دست خواهر تو، اثر طنابه ولي، دلو آروم ميکنم

قاتلاي مادر تو، شعله هاي بغض علي، کشيدن به تنم

بعد اباالفضل منو به زنجير کشيدن

جاي تو خالي تو کوچه ها ميکشيدن

همون بلايي که به خيمه ها اومد

به چادر من هم شراره ها ميزد

شبيه مادر ببين کبوده بدنم

يه اربعينه دارم برات زار ميزنم

زار ميزنم زار ميزنم حسين

زار ميزنم زار ميزنم حسين

نميدوني چي کشيدم، تا به کربلا برسم، زير بارون بلا

رنگ دلخوشي نديدم، حتي قدر يک نفسم، از اون روز تا به حالا

يادش به خير اون يتيم زندون بلا

شبونه جون داد با ديدن طشت طلا

بيا و آسوده از اين خيالم کن

امانتت پر زد بيا حلالم کن

خواب از چشام رفته چهل شبه بيدارم

تا آخر عمرم گريه شده کارم

ببين برادر بي کس و مضطر شدنم

يه اربعينه دارم برات زار ميزنم

زار ميزنم زار ميزنم حسين

زار ميزنم زار ميزنم حسين

داداش، دلم با غربت آشنا شد

شکستمو قدم دو تا شد

ابروي پيوسته ات جدا شد، داداش

داداش، از مشک تو هستم ميريزه

خون تو از دستم ميريزه

اين سَري که بستم ميريزه، داداش

افتادي از رو مرکب

داغ تو تا کمر رفت

مي غلطيدي رو خاکو

تيرا همه تا پَر رفت

از توي نخلا ديدم

قطع اليمين شدي تو

رو دست نيزه دارا

بالا و پائين شدي تو

پاشو، نصيب من غم شده عباس

يه دنيا ماتم شده عباس

چقدر تنت کم شده عباس، پا شو

داداش، برا چي ميگي که برم من

برم ميشه دعوا تو دشمن

تا سر تو از هم بدزدن، داداش

نه از من و نه از تو

چيزي نمونده جونم

چه جور برم به خيمه

نه ميشه، نه ميتونم

ميخواي بدوني عباس

چي کمرم رو خم کرد

يه جور زدن نميشه

ديگه تنت رو جمع کرد

داداش، اهل حرم از پا نشستن

شکستي و همه شکستن

گره ي معجرها رو بستن، داداش

داداش، تا از رو دوش تو علم رفت

ترسي تو جون دخترم رفت

حرمله جانب حرم رفت، داداش

پا شو که چشم به راهت

مشک توِ سکينه

پا شو ببر برادر

دخترامو مدينه

پا شو که اينجا چشمِ

بي حيا بي شماره

برم بگم رقيه

گوشوارشو درآره

نمیشه باورم که وقت رفتنه

تموم اين سفر بارش رو شونه ي منه

کجا مي خواي بري چرا منو نمي بري

اين دم آخري چقدر شبيه مادري

بايد جوابت رو با نفسم بدم

بدون من نرو ، تو رو به کي قسم بدم

قرارمون چي شد ؟ که بي قرار هم باشيم

هرچي که پيش اومد بايد کنار هم باشيم

کجا مي خواي بري چرا منو نمي بري

اين دم آخري چقدر شبيه مادري

من روي خاک و تو سوار مرکبي

من توي قلب تو اما تو چشم زينبي

آهسته تر برو بزار منم باهات بيام

ديگه نميکشه پاهام که پا به پات بيام

کجا مي خواي بري چرا منو نمي بري

اين دم آخري چقدر شبيه مادري

لالا لالا لالايي گل پونه

قناريِ بي آب و دونه

خدا خودش روزي رسونه

لالا لالا

لالا، مادر تو بدون شيره

اين لبِ يا اين که کويره

گريه نکن صدات ميگيره

لالا لالا

گفتم بگن به سقا

ديگه داره ميشه دير

زودتر بيا و گرنه

بچه ام ميافته از شير

گفتم بگن به بابات

فکري برا عطش کن

مادر رو دست من، کم

به هوش بيا و غش کن

لالا نشون نده انقدر گلوتو

وا کن دو دست کوچولوتو

دعا بکن يه کم عموتو

لالا لالا

لالا پرستوي سرخ و سفيدم

کي گفته من شيرت نميدم

شيري نمونده اي اميدم

لالا لالا

تا که عموتو داري

نياد که نا اميد شي

عموت مياره آبو

نميذاره شهيد شي

با گريه هات عزيزم

دل منو نسوزون

از تشنگي، زبونو

دور لبت نپيچون

مادر، تيري که خورد به چشم ساقي

تيري که خورد به مشک ساقي

با حنجرت کرده تلاقي

چيزي ازت نمونده باقي

مادر جان

مادر، حرمله ميخنده عزيزم

دل منو کَنده عزيزم

سرت به مو بنده عزيزم

بابا

خون تو دست بابا

به دست آسمون داد

آروم آروم خوابت برد

تا تير تو رو تکون داد

برا جووني تو، چه نقشه ها که داشتم

عصاي دستمو، کربلا جا گذاشتم

ديشب خواب ميديدم دلم رو بردي

سه چهار تا دندون در آوردي

از دست من غذا ميخوردي

اما امشب

دلشوره دارم گاه و بي گاه

نگنه گُلِ جونم آااااااه

ببينمت رو نيزه تو راه

علي علي

يادت باشه يه بارم

به من مادر نگفتي

مواظب خودت باش

از روي ني نيافتي

دلم شکست تا ديدم

گهوارتو شکستن

رو ناقه دست من رو

رو ني سرت رو بستن

لالا حرمله ميخنده عزيزم

دل منو کَنده عزيزم

سرت به مو بنده عزيزم

لالا لالا

پشت سر دعای زینب و رباب


پیش رو صدای زمزمه ی آب

یک تنه میزنه به قلب لشگر ابوتراب

روی لب سقای حرم

ای ساقی کوثر مدد

علم به دست و روی علم

نوشته یاحیدر مدد

از همه ما سوا

از همه خیمه ها

از دل و جان ما

تا ابد میرسد این ندا

یا ابالغوث ادرکنی

یا ابالفضل ادرکنی

نعره هات تو میدونه چه آتیشن

زیر پات به لرزه افتاده زمین

تا ابد یارته دعای خیر ام بنین

میگه حسین ای ماه حرم

ای تک سوار لشگرم

مدینه ای کاش بودی داداش

تو کوچه پیش مادرم

تو دل علقمه

غصه ی عالمه

با قدی که خمه

میخونه زیر لب فاطمه

یا ابالغوث ادرکنی

یا ابالفضل ادرکنی

اونا که دنیا رو به بازی میگیرن

اونا که تو بند محبت اسیرن

اونا که زیر بار ذلت نمیرن

آخر یه روز شهید میشن

شهدا تو کویر دلا، بارونند

کلید قفل هر زندونند

تو خونه ی خدا مهمونند

میگیم یا علی با شهدا

میریم تا خدا با شهدا

میگیم یا حسین با شهدا

میریم کربلا با شهدا

اونا که عاشقی رو تصویر میکنند

اونا که یا حسین رو تفسیر میکنند

اونا که آسمون رو تسخیر میکنند

آخر یه روز شهید میشن

شهدا، حقیقت رو پیدا کردند

درای رحمت رو وا کردند

زندگیمونو زیبا کردند

کبوتر میشیم با شهدا

هوایی میشیم با شهدا

حسینی میشیم با شهدا

خدایی میشیم با شهدا

اونا که می مونند پای باورشون

اونا که پای دل می بازند سرشون

اونا که فاطمه میشه مادرشون

آخر یه روز شهید میشن

شهدا همنشین مولاشون اند

دوای درد بی درمون اند

راه سعادتو میدونند

باید وعده کرد با شهدا

با رهبر باشیم با شهدا

اینه قولمون با شهدا

تا آخر باشیم با شهدا

قربون چشمِ خیس بارونت آقا

می میرم با دیدن پلک لرزونت آقا

شال سیــــــــــــــاهت، پرچم ماه غمت
سینه ی پر درد من، خیمه ی محرمت

می دونم که ماتم داری
می دونم که گرفتاری
منو تنها نگـــــــــــــذار
آقام آقام ای آقام
آقام آقام ای آقام

بی تو می میرم، ای لیلای صحرا گَرد
سخته بی تو زندگی، ای جان زهرا برگرد

رشته ی عشقو، من از تو نمی بُرم
آخر یه روزی آقاجون، من به دردت می خورم

همین روزا که گریونی
برات می شم یه قربونی
با چشمای بارونی
آقام آقام ای آقام
آقام آقام ای آقام

شد ماه گریـــــــــــه، مولا گریونه امشب
نوحه ی عالم شده، امون از دل زینب

ناله ی زهـــــــــــــرا، غریب مادر شده
ماه سینه زنهای، ارباب بی سر شده

فدای لب های پاره ات
فدای طفل گهواره ات
دخترهای آواره ات

کوفه نامـــــــرده، کوفه بی عار و درده
کوفه بدقولی کرده، ای کاش آقام برگرده

می ترســــــــم آقا، از پای پر آبله
تیرای سه شعبه رو، دیدم دست حرمله

دلم خونِ، دلم خونِ
پریشونه پریشونه
مسلم روضه می خونه

کوفه میا حسین جان، کوفه وفا نداره
کوفی بی مروت، شرم و حیا نداره


اجرا شده توسط حاج محمود کریمی | شب اول محرم 1392 – چیذر