متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

در گیر و دارِ قافیه ماندن درست نیست
تنها غزل نوشتن و خواندن درست نیست
باید که عاشقانه بلا را به جان خرید
پای غم نگار، نماندن درست نیست
در کوی عشق صحبت دلداگی خوش است
حرف دگر میانِ کشاندن، درست نیست
از دل حرم بساز و بگو یا اَنیسَنا
در سینه غیر یار نشاندن درست نیست
حالا در این حرم نظری کن ببین که کیست
دل خانه ی محبت محبوبه ی علی ست
گفتم علی دوباره لبم باده خوار شد
گفتم علی، درون دلم انفجار شد
گفتم علی، دلم به ثریا عروج کرد
بر شانه ی بُراق محبت سوار شد
گفتم علی، جواب شنیدم بلی بلی
دل مستجیرِ مرحمتِ مستجار شد
گفتم علی و سینه ی آشفته گُر گرفت
در شعله ی ولایت مولا دچار شد
از خاطرم کلام نفیسی خطور کرد
هرکس علی نگفت، گرفتار و خوار شد
سرّ خدا برای شما فاش می کنم
زینب اگر که فاتحِ در کارزار شد
در کوچه های کوفه و ویرامه های شام
ذکرش چه بود، دشمن بی ریشه زار شد
یا قاهر العدوّ و یا والی الولی
یا مظهر العجایب و یا مرتضی علی
ساقی، ساقی بیار باده که مخمور زینبم
محتاج جام باده ی پر زور زینبم
تارم اگر به غصه ی او زار می زنم
چشمم به غیر بسته شده، کورِ زینبم
در خیمه ی حمایت او می زنم نفس
سرمست لطف بی بی مَستوره زینبم
بر من مگیر خرده اگر نعره میکشم
گرمِ دَمِ خدایی و پر شور زینبم
ترسی ندارم از ظلمات زمانه تا
گوشه نشین روضه ی ذوالنّور زینبم
دل داده ی علی ام و افتاده ی حسن
سینه زنِ حسینمو منظورِ زینبم
مجموعه ی جمال و جلال علی ست، او
آئینه دار کلّ کمالِ علی ست، او
زینب تجلی صلواتیِ کبریاست
زینب اساس زندگی دین مصطفی ست
زینب ظهور غیرت زهرای اطهر است
زینب شکوه مرتبتِ شاه لافتی ست
سرّی دگر به اذن خدا فاش می کنم
زینب، نه جزء آل کسا، که خود کساست
زینب شریکه الحسنین است فی المِهَن
زینب انیس خلوت شبهای مجتبی ست
زینب شریکه الحسنین است فی البلا
زینب قوام بخش مصیبات کربلاست
یک گوشه از تجلی او، می شود حفیظ
زینب هوالرّقیبِ یتیمان نینواست
زینب سفینه البرکات محرَّم است
مِهر مدام و چشمه ی فیض دمادم است
زینب نگو، بگو شرر قهر کردگار
زینب نگو، بگو لب برّان ذوالفقار
زینب نگو، بگو خود نهج الفصاحه است
می بارد از شهامت طوفانی اش، وقار
زینب نگو، بگو خود نهج البلاغه است
افتاده است زیر قدم هاش، اقتدار
زینب نگو، بگو همه ی عصمت بتول
حجب و حیا نجابت بانوی بی مزار
زینب نگو، بگو همه ی صبر مجتبی
پیروز عرصه های بلایای ناگوار
زینب نگو، بگو همه ی شور کربلا
نخل قیام با نفسش داده برگ و بار
زینب نگو، بگو قسم مستجاب عشق
زینب نگو، بگو شرف بوتراب عشق
عالم تمام ذره و خورشید، زینب است
ویرانگر عمارت تردید زینب است
بر محور محبت خورشید کربلا
عباس ماه و حضرت ناهید، زینب است
از جمله ی تَقَبَّل او می شود عیان
کوه وقار و قله ی توحید زینب است
کوفه خیال کرد علی روی منبر است
اما به روی محملِ غم دید، زینب است
در جمله ای ز مهدی زهرا رسیده است
در مشکلات مایه ی امید زینب است
از دام درد و غصه و غمها رها شدم
هر دم دخیلِ بی بی مشکل گشا شدم
قدیسه ی مقدسه والا، دَخیلک
ای شمسه ی مشعشعه بالا، دخیلکِ
خانم نگاه کن چقدر زار آمدم
ای مهربانی دل طاها، دخیلک
بیچاره ام، فقیر و گرفتار و بی قرار
آرامش درونی مولا، دخیلک
روزیِ هر محرَّم ما در نگاه توست
ای دختر مکرمه زهرا، دخیلک
چشم مرا همیشه پر از اشک روضه کن
ای کعبه ی مصیبت عظما، دخیلک
بانو، توجهی به پریشانی ام نما
ای آسمان عاطفه، بارانی ام نما
اجرا شده در شب وفات حضرت زینب (س) 1391 | هیأت رایت العباس(ع)

زینبی که سر به روی بال مَلک می ذاره
صف زائراش از امشب، سر به فلک می ذاره
یکی خوابه تو گهواره
دل ارباب تاب نداره
خواب می بینه فرشته از
باغ رویا گل میاره
شب طلوع اولین مهتابه
دل تمومه عاشقا بی تابه
شب نگاه حضرت اربابه
اربابه اربابه
اونی که یارو یاور اربابمونه
پولک روی چادرش، رنگین کمونه
دختری که گفته ایزد
زینت دوش باباست
همه میگن مثله جدش
یا حیدره یا زهراست
نبض دنیا تو دستاشه
عکس دریا تو چشماشه
جای شونه موقع خواب
دست ارباب تو زلفاشه
نگاهشو به هر کی می گردونه
تو بغلِ هر کی میره، گریونه
ولی تو دامن حسین خندونه
خندونه خندونه
اونی که یه نیمه نگاهش، درمونمونه
پولک رو چادرش رنگین کمونه
اونی که یارو یاور اربابمونه
پولک روی چادرش، رنگین کمونه
از لب حسین صدای لالایی میاد امشب
می خونه بخواب رو دستام، خواهر نازم زینب
من که بیدار به پای تو
می مونم تا برای تو
درِ گوشِت قصه بگم
الهی من فدای تو
ترانه ی اومدن این خواهر
برای دلِ بی قرار مادر
با تمومه نفس بگو یا حیدر
یا حیدر یا حیدر
اونی که تو دست باباش حاجاتمونه
پولک روی چادرش، رنگین کمونه
اونی که یارو یاور اربابمونه
پولک روی چادرش، رنگین کمونه

میلاد حضرت زینب (س) سال 88

اربعيني ز تو جدا مانده
کارواني که بي صدا مانده

کاروان شکسته برگشته
کشته ي زير دست و پا مانده

عوض تکه هاي پيروهنت
تکه هايي ز بوريا مانده

به رخ تک تک عزيزانت
جاي سيلي بي هوا مانده

نه کمر مانده از زدن هاشان
نه رمق بهر دست ها مانده

از تو شرمنده ام برادر من
در خرابه رقيه جا مانده

روضه خواندم براي صبر خودم
من نشستم کنار قبر خودم

نیمه شبه، حسین
تشنه رفتن برا تو
مرثیه خوندن برا من
بر نگشتن برا تو
تو خیمه موندن برا من
پَرِ پرواز برا تو
پرای بسته برا من
خسته رفتن برا تو
این همه خسته برا من
غم امت برا تو
حفظ امامت برا من
دست بیعت برا تو
خط ولایت برا من
قمرامون برا تو
این همه اختر برا من
پسرامون برا تو
این همه دختر برا من
غم زینب برا تو
تموم غم ها برا من
علی اکبر برا تو
ناله ی لیلا برا من
تیغ دشمن برا تو
آتیش دشمن برا من
این جا موندن برا تو
تا کوفه رفتن برا من
خواب راحت برا تو
گریه براتون برا من
نیزه خوردن برا تو
رو نی سراتون برا من
علی اصغر برا تو
رباب مضطر برا من
لب خنجر برا تو
بوسه به حنجر برا من
جنگ اینجا برا تو
جنگای کوفه برا من
سنگ اینجا برا تو
سنگای کوفه برا من
زخم غارت برا تو
زخم جسارت برا من
پاره پیرهن برا تو
رخت اسارت برا من
گوش پاره برا من
گریه و ناله برا من
روی نیلی برا من
طفل سه ساله برا من
اجرا شده در شام غریبان 1390 | بیت رهبری

یه مدینه یه بقیع، یه بقیع و یه امام
یه امام و یه مزار خاکی و بی سایبون، که دلا رو کرده خون
نه حرم نه رواقی، نه یه شمعی و نه چراغی
نه یه خادم نه یه زائر که روی خاکش بریزه آب
میسوزونه قبرشو آفتاب
یعنی میشه یه روز بیاد که، یه سنگ قبر براش بذاریم
بنویسیم رو سنگ قبرش، غریبی که مادر نداره
آخر برات یه گنبد طلا میسازیم
حرم مثل حرم امام رضا میسازیم
شهید بی وفایی و کشته زهر همسره
صدای مادری میگه حسن غریب مادره
یه خواهری سینه زن نوحه های برادره
صدای مادری میاد حسن غریب مادره
یه مدینه یه کریم، یه غریب ابن غریب
یه امام غم نصیب
که اگه یه ذره از غصه هاشو، رو دوش عالم بذارن
قد دنیا خم میشه تا بشکنه
آقایی که توی شهرش، تو محله اش تو عشیره اش
نه بگو حتی توی خونه اش، غریبه و یاور نداره
کبوتر گریه دلو کنار بقیع میبره
صدای مادری میگه حسن غریب مادره
آخر برات یه گنبد طلا میسازیم
حرم مثل حرم امام رضا میسازیم
یه خواهری سینه زن نوحه های برادره
صدای مادری میاد حسن غریب مادره
یه مدینه یه بدن، بدنی که با محن
شده بود غسل و کفن
برای تشییع یادگار حضرت یاس، روی دوش حسین و عباس
روی دست جوونای بنی هاشم، جلوی چشمای قاسم
سر قبر نبی اکرم نور معظم
فتنه گر جمل رسید و آتش به هر دلی کشید و
صداش بلند شد کمون دارا چرا نشستید، مگه عهد کینه نبستید
تنو بر تابوتش بدوزید
لاله سبز فاطمه دیگه عازم سفره
صدای مادری میگه حسن غریب مادره
آخر برات یه گنبد طلا میسازیم
حرم مثل حرم امام رضا میسازیم

يك لحظه كشيديم به آتش يم لا را


داديم حيات ابدي بر شرف و خون


كشتيم از اول به هواي تو هوا را


روزي كه نبوديم و نبودند خلايق


خورديم زلعل لب تو آب بقا را


حسين جان.....





***


ديگه حرفام اشاره است


نفسم پر شراره است


ديگه از داغ مادر
جيگرم پاره پاره است





برادرم عزا گرفته


كار دلم بالا گرفته


يكي با سيلي عمر من رو
ميون كوچه ها گرفته...








***





مرغ پريده دلم خدا خدا خدا كند


گرد مدينه گردد و تورا تو را صدا كند


بلكه خدا براي تو مرا مرا فدا كند


تيغ فلك هزار بار اگر سرم جدا كند

بشنو بشنو، یکی داره تو آسمون می خونه،می خونه
بشنو بشنو، صدا صدای خنده بارونه، بارونه
بشنو بشنو، میگن اگه کسی بیاد مهمونه، مهمونه
نگاه کن، روی درِ دلامون با دستِ خودِ خدا نوشته
قیامت، آقازاده ی زهرا آقای جوونای بهشته
آروم آروم، سوره ی صورت خدا نازل شد، نازل شد
آروم آروم، ماهِ خدا برا حسن کامل شد، کامل شد
آروم آروم، دیگه پریشون نشدن، مشکل شد، مشکل شد
میونه، ضیافت الهی تو قلبِ ماه خدا و قرآن
دعاها، تو شبای مناجات رسیده به فراز حسن جان
بشنو بشنو، یکی داره تو آسمون می خونه،می خونه
بشنو بشنو، صدا صدای خنده بارونه، بارونه
بشنو بشنو، میگن اگه کسی بیاد مهمونه، مهمونه
نگاه کن، روی درِ دلامون با دستِ خودِ خدا نوشته
قیامت، آقازاده ی زهرا آقای جوونای بهشته
قطره قطره، رو گونه ها از عشق تو گل پوشه، گل پوشه
چشمه چشمه، توی چشا محبتت می جوشه، می جوشه
دریا دریا، شراب ناب تو، دلم می نوشه، می نوشه
آقا جون، تو رو به جان زهرا به حق نون و نمک افطار
تو خیل بی کرونِ گداهات یه جایی واسه ی ما نگهدار
بشنو بشنو، یکی داره تو آسمون می خونه،می خونه
بشنو بشنو، صدا صدای خنده بارونه، بارونه
بشنو بشنو، میگن اگه کسی بیاد مهمونه، مهمونه
نگاه کن، روی درِ دلامون با دستِ خودِ خدا نوشته
قیامت، آقازاده ی زهرا آقای جوونای بهشته
میلاد امام حسن (

رهر کس که نباشه لایق
تا محشر نمیشه عاشق
عاشق یعنی اون دلی
که دلتنگه برا آقام امام صادق
ای راهت، مذهبم
ای ذکرت، رو لبم
ای عشقت، مکتبم
راه تو پر از شقایق
تو دعا کن از تو جدا نشم
لحظه ای جدا از خدا نشم
زندگیمو می خوام برای چی
اگه که برا تو فدا نشم
بَلَغَ العُلی بِکَمالِهِ
کَشَفَ الدُّجی بِجَمالِهِ
حَسُنَت جَمیعُ خِصالِهِ
صَلُّوا عَلیه و آلِهِ
فرزند خدای بارون
از نسل فاتح خیبر
با نور حضرت زهرا
سیمای ساقی کوثر
به نام علی و آل علی و فاطمه، عبد امام صادقم تا روز محشر

میلاد امام صادق ( ع) سال

یا طبیب ابن طبیب، یا حبیب ابن الحبیب
یا علی موسی الرضا، یا غریب ابن الغریب
امام رضا،لیلا و عالم همه مجنونه
هرکی بهشتی میشه به این آقا مدیونه
مهمونه کل اهل بیتن این عاشقا با چشمای تَر
فاطمه داده اختیار رو به پسر موسی بن جعفر(ع)
یا طبیب ابن طبیب، یا حبیب ابن الحبیب
یا علی موسی الرضا، یا غریب ابن الغریب
یه قبـــــله ی رویایی تو سرزمینه طوسه
دور ضریحــش، یوسف تو نوبتِ دست بوسه
شفــا، تو خاکِ زائراشه درِ بهشت پایینه پاشه
هرچی فرشتـــــست، افتخاری کبوترِ صحن و سراشه
من گـــدای خانه زاد دســــــت تو بابُ المراد
دسـت خــالیمو بگیر یا رضـــــا جانِ جواد
یا طبیب ابن طبیب، یا حبیب ابن الحبیب
یا علی موسی الرضا، یا غریب ابن الغریب
عشــــق شما پیچیده میونه تــــارو پـــودم
از وقتی یـادم هست امام رضـــــایی بـودم
یه قنوتت کــــافیه تا گره ی کار شیعه وا شه
آقا برام امشب دعا کن دوباره روزیم کربلا شه
راهشون از مشهـــده کربــــــلا و کاظمین
وعده ی ما عاشقــــا صحن عباس(ع) و حسین(ع)

یا علی بن موسی الرضا ما همه بنده، تو مولایی
الله محمد با علی، بر تو نموده تجلایی
یا علی بن موسی الرضا ما مجنون و تو لیلایی
الله محمد با علی، بر تو نموده تجلایی
ای نفحاتت هوی مسیحا
یاور موسی بر لب دریا
قامت رعنای تو، دلارا
بر تن تو یوسف چو زلیخا
ای فلک از گردش چشمانت
عالم بر سفره ی احسانت
دست خلایق و پرِ دامانت
یا علی بن موسی الرضا، دلبر هرچه دلارایی
الله محمد با علی، بر تو نموده تجلایی
به خدا من در محشر کبرا پرِ دامان تو میگیرم
من اگر از حیطه ی سلطنت علی بیرون آیم، میمیرم
ادرکنی و لا تهلکنی، علی علی مولا علی علی مولا
آمدم از دِیر و بتخانه
مستم و در دستم پیمانه
خواب و خرابم در میخانه
ای که ولی نعمت ایرانی
میزنم از جام خراسانی
نعره به لب دارم، مستانه
یا علی بن موسی الرضا، شمس تمامی دنیایی
الله محمد با علی، بر تو نموده تجلایی
عشق علی دین است و مرامم
ساقی کوثر تشنه ی جامم
ای تو قعودم و ای تو قیامم
ای تو امامم بر تو غلامم
بر همه دنیا در همه عقبی
بی تو و فرزند تو یا مولا
مستی و هستی و عشق، حرامم
ما همه قطره، تو دریایی
ما همه بنده، تو مولایی، علی علی مولا علی علی مولا
یا علی بن موسی الرضا، نور محمد و زهرایی
یا علی بن موسی الرضا ما همه بنده، تو مولایی

میلاد امام رضا (ع) سال

فاتحه می خونه آسمون واسه آخرین نمازش
فاتحه می خونه آسمون واسه آخرین اذونش
خونِ سرِ علی شد روون روی چشمِ نیمه جونش
واویلا فرق سری وا شده
راحت شد، مردی که تنها شده
باز انگار روضه ی زهرا شده
فاطمه، داره نگاش میکنه زینبش داره صداش میکنه
زخمی که، همدم مولا شده تسکینش، چادر زهرا شده
بارونی، چشم یتیما شده
واویلا فرق سری وا شده
راحت شد، مردی که تنها شده
باز انگار روضه ی زهرا شده
چشای زینب، بی خوابه تو گریه اش، عکسه مهتابه
شکسته فرقی تا ابرو علی میونِ محرابه
علــي اي هـماي رحـمت تو چه آيتـي خدا را
که به ما سوا فکندی، همه سایه ی هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
برو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را
چشای زینب، بی خوابه تو گریه ش، عکسه مهتابه
شکسته فرقی تا ابرو علی میونِ محرابه
همین که، شمشیر اومد به فرقِ مولا رسید
علیِ بی فاطمه یه نفسِ راحت کشید
علی به سجده افتاده دریای خونِ، سجاده
اسیر خاکه، این دنیا دیگه از امشب، آزاده
چقدر غم، تو سینشه یا زهرا، تسکینشه
نشونِ خونِ دلش محاسنِ رنگینشه
علی، ولیِ معبوده امیرِ دنیا، تا بوده
حتی یه لحظه این دنیا بدون حیدر نابوده
امیر ارض و سماء خدایِ فضل و شرف
ملائک هووو می کشن گوشه ی ایوون نجف
یه دستش، دستِ حسین یه دستش، دستِ حسن
شبِ قدر، حیدر میگه حسینم ای بی کفن
سرِ خاکِ کربلا دلم مفتون الحُسین
به اذن شاه نجف منم مجنون الحُسین

افتاده بین حجره و آبش نمیدهند
میگوید آب، آبِ جوابش نمیدهد
این قوم جاهلی که به دست امام خویش
آب از برای کس به ثوابش نمیدهند
حاجت به آب روی زمین ریختن نبود
یک رو به قبله را، که عذابش نمیدهند
از بس که کف زدند و شده هلهله به پا
ماندم درون خانه عروسی ست یا عزا
در کودکی، ای آن که زدی مشت بر زمین
حالا به جاش آمده زهرا، بیا ببین
تو از شنیده های غمش قد خمیده ای
اکنون ببین هر آن چه که قبلاً شنیده ای
در پشت درب بسته ی حجره نشسته است
یک مادری که خسته و پهلو شکسته است
خیلی مادر تلاش کرد ولی درب بسته را
دست شکسته اش نتوانست وا کند
این پشت در نشسته ی افتاده از نفس
دستش بلند شد پسرش را دعا کند
میگفت ای خدا نکند مثل کربلا
این بار هم کسی، سَری از تن جدا کند
آمین فوج فوج کبوتر بلند شد
تا سایه ای برای تنت دست و پا کند
لب تشنه، دست و پا زده ای مانده بی پناه
این حجره جلوه ای است ز گودال قتله گاه

سر نمازم دُعام اینه، الهی مادر نمیره
سرنمازم دُعام اینه، شفای عاجل بگیره
بخودم تلقین می کنم ،خوب می شه مادر ،خوب میشه مادر
دلم و تسکین می کنم ،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
به داداشم حسن می گم ،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
به حسین با محن می گم ،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
چادر از سر بر می داره ،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
دستشو بالا میاره،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
جارویه خونه می زنه،خوب می شه مادر خوب می شه مادر
موهامو شونه می زنه،خوب می شه مادر، خوب می شه مادر
ببین خدا التماس من،مادرم پیشم بمونه
ببین خدا التماس من ،آخه اون خیلی جوونه
خدا اون روز رو نیاره ،خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
رودلم داغی می ذاره ،خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
عالمی رو غم می گیره، خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
خونه رو ماتم می گیره ،خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
دلم من آتیش می گیره، خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
بابا حیدر زود میمیره ،خوب نشه مادر، خوب نشه مادر
به جای مادر من بمیرم، آخه بابام یارنداره
اگه عدو باز حمله کنه، بابا طرفدار نداره
شبا مهتاب دُعاش اینه، خوب بشه مادر،خوب بشه مادر
روزا آفتاب دُعاش اینه،خوب بشه مادر،خوب بشه مادر
دل بیتاب دُعاش اینه، خوب بشه مادر،خوب بشه مادر
چشم بی خواب دُعاش اینه ،خوب بشه مادر،خوب بشه مادر
تشنه ی آب دُعاش اینه، خوب بشه مادر،خوب بشه مادر
آره ارباب دُعاش اینه ،خوب بشه مادر،خوب بشه مادر