متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

عزيز زهراحسين
غريب حسين
اي بي کفن برادر حسين
بر حال من نظاره حسين
جان ميدهم به يادحسين
آن جسم پاره پاره حسين
از داغ کام خشکت دل خسته و کبابم
اي سر بريده چون تو در زير آقتابم
کي ميبرم ز خاطر حسين عزيز زهرا
قد خميده ات را حسين عزيز زهرا
آن قامت رشيد حسين عزيز زهرا
در خون تپيدات را حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم حسين عزيز زهرا
لبخند آخر تو حسين عزيز زهرا
در پيش ديدگانم حسين عزيز زهرا
بريده شد سر تو حسين عزيز زهرا
آن سينه ي شکسته حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم حسين عزيز زهرا
بر حلقه خون فشانت حسين عزيز زهرا
با گريه بوسه دادم حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم حسين عزيز زهرا
بر نيزه رفته بودي حسين عزيز زهرا
قرآن ز نيزه خواندي حسين عزيز زهرا
ديده به من گشودي حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم حسين عزيز زهرا
زخم لب کبودت حسين عزيز زهرا
از ني زمين فتادي حسين عزيز زهرا
قربان آن سجودت حسين عزيز زهرا
راس تو را به نيزه حسين عزيز زهرا
رقصانده دشمن تو حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم نيمه شب خرابه
جان داد دختر تو پيش من و ربابه
مارا به جرم عصمت حسين عزيز زهرا
ويرانه جاي دادندحسين عزيز زهرا
راس تو را ميانه حسين عزيز زهرا
تشت طلا نهادند حسين عزيز زهرا
کي مي رود ز يادم غم هاي آن جسارت
شد صد هزار دفعه بر زينبت جسارت
اي بي کفن برادربر حال من نظاره
جان ميدهم به يادآن جسم پاره پاره

به لرزه آمده زمين کربلا
که شد سر حسين ز پيکرش جدا
ز هر طرف رسد صداي يا حسين
حسين حسين حسين
رسد ز قتلگه صداي زمزمه
صداي ناله ي علي و فاطمه
رسد ز هر طرف صداي زمزمه
صداي ناله ي علي و فاطمه
که تشنه لب شدي چنين فدا حسين
حسين حسين حسين
سري که از بدن جدا شد از قفا
تنش به خاک و خون ميان قتلگاه
رسيده شعله ها به خيمه ها حسين
حسين حسين حسين
راس حسين به نيزه ها
آتيش زدن به خيمه

انگارانگار يکي ميون قلب منه
اي واي اي واي يکي داره صدام ميزنه
ميگه بياين بياين بياين حسين مادر نداره
بياين بياين به کربلا حسين مادر نداره
کيست مرا ياري کند لبيک يا حسين
تنها تنها آتيش به کربلا ميزنه
تشنه است تشنه است يکي که دست و پا ميزنه
اون ور حرم اين ور ستم يکي ميگه حسين مادر نداره
با هر نفس با هرقدم جونم بدم بازم ميگم حسين مادر نداره
بي اشک بي مشک يکي داره دعا ميکنه
بي دست بي دست داداششو صدا ميکنه
يکي تو خون پر از جنون يکي ميگه از علقمه حسين مادر نداره
يکي با غم دست قلم ميگه علم با زمزمه حسين مادر نداره
لاي لاي يکي دلا رو آب ميکنه
لاي لاي بچشوداره خواب ميکنه
دعا بکن عمو بياد زينب بيا نگاه بکن علي طاقت نداره
دعا بکن عمو بياد علي فقط دعا بکن شايد بارون بباره
ذکر لب ارض و سما حسين مادر نداره

عشق تو رو در دل من خداي اعلي گذاشته
شور تو رو در سر من حضرت زهرا گذاشته
ذکر تو رو بر لب من زينب کبري گذاشته
با تو خدا در کربلا کعبه ي اصلي شو بنا گذاشته
حسين ارباب بي نظيرمن
حسين انت نعم الامير من
زندگي بي غم تو حال و هوايي نداره
بندگي بي دم تو لطف و صفايي نداره
خونه ي بي پرچم تو کرب وبلايي نداره
هر کس شود از تو جدا در پيش فاطمه جايي نداره
حسين اي ذکرصبح وشام من
حسين اي مسجدالحرام من
در راه کربلايت غرق بلايم بفرما
تا که شوم آشنايت عبد خدايم بفرما
بهرغم و روضه هايت اهل صفايم بفرما
اي با صفا از تو وفا اي با صفا تواز وفا بر دل خيمه ات جايم بفرما
حسين آواره توهستم
حسين بيچاره توهستم
حسرت کرب وبلايت ميکشد آخر گدا را
تا به کي آخربسوزد در طلب تو نگارا
کن نظري بر دل مجنون و خرابم خدا را
اي مه جبين نيزه نشين
ادرک يا سيدي اين مبتلا را
حسين يا کاشف البلايا
حسين يا رازق البلايا
حسين ارباب بي نظير من
حسين انت نعم الامير من

جاناني و جان بر تو سپرديم و نمرديم
در هرم نگاه تو فسرديم ونمرديم
نقشش به پيشاني چين خورده ز غيرت
ما جان به در از داغ تو برديم ونمرديم
اقبال نگون بخت نگر که اين همه سر را
تا مرز قدم هاي تو برديم ونمرديم
ابرو گره در هم زده چشمان شفق ره
دندان به لب خويش فشرديم ونمرديم
ظرف دل بي حوصله جوش آمدو سر رفت
خون دل جاري شده خورديم و نمرديم
يک عمر نفس آمد و برگشت و به تسبيح
عمر دل بي عار شمرديم و نمرديم
ما زنده ي عشقيم که با عشق بميريم
صد مرتبه از داغ تو مرديم ونمرديم

اذان بگو سر گلدسته هاي بيداري
اذان بگو همه خوابند از چه بيکاري
اذان بگو همه مست پياله حرسند
بريز باده از خم هشياري
اذان اذان پيمبر
صدا صداي بلال
بگو هنوز نواي حجاز را داري
الله اکبر الله اکبر
اذان سرخ اذان کبود و خاک آلود
اذان چنانچه خودت بين درب و ديوار
الله اکبر الله اکبر
اشهد ان لا اله الا الله
اذان شکسته بگو مثل قلب و دست من
اذان شکسته بگو چون نماز بيماري
اشهد ان لا اله الا الله
اذان بگو که دو رکعت به مرگ من مانده
اذان بگو که تمام است کار من آري
اشهد ان محمد رسوا الله

ستاره ي عشق مرتضي مرو به خواب
ببين زمين گير تو شده ابوتراب
مي ري و تنهام مي زاري واويلا
توي غربت جام مي زاري واويلا
تلقين حيدرو مي خوني واويلا
وقتي لرزون گام مي زاري واويلا
چراغ کاشانه ي علي مشو خموش
به پيش چشمان حسنين مرو زهوش
چه کسي راه تو بسته واويلا
زير چشمت يه گل نشسته واويلا
پاي چشمت يه گل نشسته واويلا
رو لبت خنده نمي ياد واويلا
دلم از داغت شکسته واويلا
نخواه تو مرگت رو از خدا تورو خدا
مشو تو مرتضي جدا تورو خدا
اي صفاي خانه ي من واويلا
مرو از کاشانه ي من يا زهرا
با چشاي خسته نظر کن يا زهرا
اشک دانه دانه ي من يا زهرا
چراغ کاشانه علي مشوخموش
به پيش چشمان زينبين مروزهوش

خسته ي خسته تنهاي تنها
رسيده از راه دختر زهرا
کارم تمومه نمونده جوني به تنم
يه اربعينه دارم برات زار ميزنم
زار ميزنم زار ميزنم حسين
زخمي زخمي چشم ربابه
تو سينه ي تو يه غنچه خوابه
ببين برادر ز غصه پرپر زدنم
يه اربعينه دارم برات زار ميزنم
مزار عباس بگو کدومه
بعد علمدار کارم تمومه
برات بميرم برادر بي کفنم
يه اربعينه دارم برات زار ميزنم
کنج خرابه نگينت افتاد
با ديدن تو رقيه جون داد
شبيه مادرببين کبوده بدنم
يه اربعينه دارم برات زار ميزنم

دست منو بستن نبودي ببيني يا حسين
فرقمو شکستن نبودي ببيني يا حسين
تنها چشمش به دره
بي تاب همسفره
از همه سراغ مرگو مي گيره
عمري که داره هر شب مي ميره
گل وجودش بي رمق از بارش تگرگه
تو صحن خونه تک و تنها منتظر مرگه
تا که تو رفتي از بر من اي عزيز مادر من
گل ياس پرپر من سرتوبرنيزه و من از پي تو
خاک عالم بر سر من بي ياوري دربه دري بي برادري بي همسفري
کاشکي ميشد باد صبا يک خبري براي مادر ببري از من واز دلبر من
جامه هاي پاره
گوش و گوشواره
خنده اومد به لبم
تو فکر نيمه شبم
خواب مادرمو ديشب مي ديدم
خواب که ديدم پيش مادر رسيدم
مي گفت عزيزم چرااينقدرچهره ي تو پيره
قد يه دنيا غصه خوردي مادرت بميره
مهمونت ازراه رسيده قد خميده
با صورت رنگ پريده دور فلک غريبي اين جور نديده
يک زن تنها که بدوشش غم غربت کشيده
دور و برش بچه يتيما همگي صف کشيده
همگي گريبان دريده همگي نفس ها بريده
زينبو خرابه
يادشم عذابه
اميد آخر من
اي عشق بي سر من
يادته که اومدم بالا سرت جاي تو خالي پيش خواهرت
بيا کنارم تا به پاي تو بريزه خونم مثل رقيه به راه تو منتظر مي مونم
رقيه جون داد توي راه انتظار عباس
راضي نميشم تا ابد از نيزه دار عباس
چشماي زيباي تو خوابه عزيزم حال من خرابه
چشمام پر آبه عزيزم ديدنت سرابه
پاشو از جا تا ببيني روضه خون اهل حرم چشماي ربابه
قربون تو خواهرتو
خنده هاي دشمن
جاي نيزه بر تن
وقتي دلم از زمونه خسته ميشه
وقتي که چشمام روي هم بسته ميشه
چشمامو دريا ميکنم عقده هامو وا ميکنم
ياد قديما مي کنم يادش بخير با بچه هاي کوچمون
با چادراي مادرامون
گوشه ي يک پياده رو ياد محرم کرده بوديم خيمه علم کرده بوديم
همه پيرن مشکي به تن سينه و زنجير ميزدن
يه قلب کوچيک تو سينه
مست و خريدار حسين
نوشته بود رو پرچما عباس علم دار حسين

عمه سادات بي قراره
غصه و غم هاش بي شماره
تموم غصش غم ياره
تنها اميدش بي پناه
روزاي سختي توي راهه
رو خاک سوزان پا مي زاره
ذکر آسمونا واي زينب
ذکر کهکشونا واي زينب
ذکر خاک صحرا واي زينب
ذکر سينه زنها واي زينب
شعله مي کشه خورشيد
زمين مي سوزه از تب
ابرا همه مي بارن
توي چشاي زينب
ميون سينه دلي که تنگ
غم غروب روياشه
شان نزول سوره ي بارون
توي فرات چشماشه
کبوترا بي تابن
تو آغوش محمل ها
توي نگاها پيداست
بي قراري دلها
از انعکاس خبر تلخي دل شريعه بي تاب
رو نيزه هايي که بي شمارن يه سرخي مي تابه
حالت صحرا که عجيبه
غرق سکوتي پر فريبه
پر از نسيم بوي سيبه
غروب سردش پر رازه
مثل شبايي که درازه
سينه ي خورشيد بي شکيبه
بيا توي آغوشم
داداش پريشونم
توي نگاه تلخت
درد تو رو مي خونم
عزيز خواهر تب نفسهات دل منو مي لرزونه
اگه نباشي حتي يه لحظه
تموم دنيا زندونه
دل شوره ي من بي حسابه
بگو که اينها همه خوابه
لشگر دشمن يه سرابه
بقض غريبي تو گلومه
بارون چشمام ناتمومه
پر از سوال بي جوابه
عمه ي سادات بي قراره
غصه و غم هاش بي شماره
تموم غصش غم ياره
شعله مي کشه خورشيد
زمين مي سوزه از تب
ابرا همه مي بارن
توي چشاي زينب
ميون سينه دلي که تنگ غم غروب روياشه
شان نزول سوره ي بارون توي فرات چشماشه
تنها اميدش بي پناهه
روزاي سختي توي راهه
رو خاک سوزان پا مي زاره
کبوترا بي تابن
تو آغوش محمل ها
توي نگاها پيداست
بي قراري دلها
از انعکاس خبر تلخي دل شريعه بي تاب
رو نيزه هايي که بي شمارن يه سرسرخي مي تابه
حالت صحرا که عجيبه
غرق سکوتي پر فريبه
پر از نسيم بوي سيبه
غروب سردش پر رازه
مثل شباي که درازه
سينه ي خورشيد بي شکيبه
حرم فقط حرم حسين
بادها نوحه خوان
بيدها سربه زير
لاله هاسينه زنانحرم باغچه
خيمه خورشيد سوخت
حسين

مثل یک کبوترم پر میزنم پر میزنم امشب
گفته بابام که بهت سر میزنم امشب

دیگه از همسفران دل میکنم امشب
چه خوشه پیش بابام جون کندنم امشب

دیگه جون خسته بر لبهام میاد امشب
به دلم برات شده بابام میاد امشب

دختر شاه می شنید حرفهای من امشب
تو بابات قشنگه یا بابای من امشب

مثل بارون بهار اشکهام میاد امشب
به دلم برات شده بابام میاد امشب

دست روی دست نگذارید بابام میاد امشب
لباس نو بیارید بابام میاد امشب

خونه رو جارو کنید بابام میاد امشب
موهامو خوشبو کنید بابام میاد امشب

دل و دیوونه کنید بابام میاد امشب
موهامو شونه کنید بابام میاد امشب ....

یا رحمه للعالمین

می بینم روزی که قران به سر نیزه رود
در عالم نیست کسی فریاد حیدر شنود
می بینم روزی را که پشت درب خانه زهرا
با آتش از دشمن برپا بشود محشر کبری
می بینم روزی که شعله ز در می کشد زبانه
پشت در می افتد میان آتش صاحب خانه
آید ناگه ناله یا ابتا
بین خانه گرفته ابر سیاه
دل فلک آتش می گیرد از گریه حسین
انی تارکم فیکم الثقلین
قران و حیدر و زهرا و حسنین
و تسعه المعصومین من ذریه الحسین

می بینم روزی که علی شود خانه نشین
در مسجد خون ریزد ز فرق حیدر به زمین
می بینم روزی که حسن شود پاره جگر
زهری را نوشیده به جانش افتاده شرر
می بینم ماتم را ز رنگ سبز بدنش
بارانی از تیر عدو به تابوت و تنش
زهرا نالان پشت سر حسنم
از این قصه فتاده لرزه تنم
نشسته تابوت مجتبایم بر شانه حسین
انی تارکم فیکم الثقلین
قران و حیدر و زهرا و حسنین
و تسعه المعصومین من ذریه الحسین

می بینم روزی که در ابر تیر و سنان
از خیمه تا مقتل زنی رود لطمه زنان
با جسمی صد پاره فتاده اکبر من
خون مثل فواره ز حلق اصغر من
سقایی لب تشنه و دست و پا زدنش
جانم را در مقتل به خاک و خون بدنش
بر حنجر یک خنجر به دست قاتل او
یک دست دیگر را میان کاکل او
زینب، زهرا کنار پیکر او
مثل خورشید به نیزه ها سر او
بگیر چشمان مادر را ای خواهر حسین