ای کاش من هم خوشگل بودم!

حتما متوجه این مساله شده اید که کانال های ماهواره ای (که متاسفانه در بسیاری از خانه ها رواج یافته است) و حتی بسیاری از برنامه های در ظاهر فرهنگی و سینمایی و .. کانالهای تلویزیونی خودمان، تنها اقدام به نمایش دادن جوانان(اعم از زن ومرد) خوش اندام و خوش صورت می‌کنند. هر چند این مساله شاید برای بسیاری از ما جا افتاده است و پذیرفته ایم که یک چهره تلویزیونی، سینمایی یا ماهواره ای حتما باید جذاب باشد اما این سوال را به ذهن متبادر می کند که تکلیف آنهایی که در عرف زیبا تلقی نمی‌شوند چیست؟

در اکثر موارد برنامه های تلویزیونی، فیلم های سینمایی، ماهواره و... همگی در جهت ترویج زیبایی سوق داده شده است و خواسته یا ناخواسته، افرادی که ظاهری زیباتر و جذاب تری را دارا هستند، در این رسانه ها مشاهده می کنند. از آنجا که در سنین نوجوانی و جوانی، افراد بیش از دوره های سنی دیگر به مقایسه خود با دیگران می پردازند و بنابراین از آنجا که الگوهای ارائه شده در جامعه، در سطح بالایی از زیبایی قرار دارند، لذا فرزند ما نیز علاقمند به نزدیک شدن به این معیارهاست.

البته در گسترش یافتن این اقدام، تنها تمایل به زیبایی را نمی توان مطرح نمود بلکه گروه دوستان و الگوبرداری از آنان، شیوه های فرزند پروری والدین، کمبود اعتماد به نفس، والدینی که خود الگوی مناسبی برای فرزندان نیستند، تبلیغات منفی و... همه از عواملی است که موجب می گردد توجه به زیبایی ظاهر بیش از پیش شود.

حال با این اوصاف و با دنیایی پر از ظاهر بینی، تکلیف نوجوانان و جوانانی که ظاهری عادی یا پایین تر از حد معمول دارند چیست؟ واقعیت این است که با کمی اعتماد و حمایت از این فرزندان، آنها نیز می‌توانند از رضایت ظاهری برخوردار شوند. پس همه چیز به طرز نگاه و نگرش وابسته است. استعداد یکی از فاکتورهایی است که می‌تواند به یک نفر زیبایی ببخشد. پذیرش باهوش بودن، نیازمند حمایت و اعتماد و دلگرمی بسیاری از جانب والدین و اهالی خانواده است. والدین باید از هر طریق ممکن اعتماد را به فرزند‌شان تزریق کنند تا آنها را در غلبه بر مشکلات شان یاری کند به ویژه اگر فرزند آنها از زیبایی یا تناسب اندام کمتری برخوردار است.

از هوش و استعدادشان، احساساتشان و نکات مثبتشان، حمایت و تعریف و تمجید کنید و بر آنها تاکید بورزید. به آنها احترام بگذارید تا عشق و عزت نفس که بنظر بسیاری، مهمترین عامل در زیبایی یک نفر است در درون‌شان القا شود. به فرزندتان بیاموزید که قوی ، متکی بنفس و مطمئن و دلگرم باشند و به بهترین وجه ممکن توانایی‌ها و ویژگی‌های خود را بروز دهند. اعتماد بنفس تنها از طریق استعداد و ظاهر فیزیکی ساخته نمی‌شود. بلکه زمانی که والدین و اهل خانه با فرزندان با احترام (که بعنوان یک انسان انتظارش را دارند) با آنها برخورد می‌کنند در آنها القا شود.

تعریف و تمجید غلط و نادرست به همان اندازه بی‌توجهی و قدردانی نکردن از استعدادها و ویژگی‌های مثبت یک فرد خطرناک و زیان بار است. قدردانی از بی‌نظیربودنشان، پذیرفتن شخصیت آنها صرفنظر از اینکه چقدر با دیگران تفاوت دارد و پذیرفتن فرزندان‌مان بعنوان آنچه که هستند، پایه‌ای برای ساختن یک اعتمادبنفس قوی در آنها است. اگر فرزندان بطور ذاتی بدانند که دوست داشتنی، زیبا، خوب و خواستنی هستند آنها این ویژگی‌ها را در طول زندگی‌شان به همراه خود خواهند داشت و دیگران نیز به خودانگاره مثبتی که آنها از خود دارند احترام و تمایل نشان خواهند داد.

البته منظور ما این نیست که والدین خودانگاره ای کاذب و غیر واقعی را به فرزند خود القا کنند بلکه منظور ما تاکید بیشتر والدین بر روی امتیازات ، شایستگی ها و صلاحیتهای فرزندان خانواده است. تعریف و تمجید غلط و نادرست به همان اندازه بی‌توجهی و قدردانی نکردن از استعدادها و ویژگی‌های مثبت یک فرد خطرناک و زیان بار است. شما به عنوان والدینی دقیق و نکته سنج، لازم است بدانید که چه موقع باید دوست فرزندتان باشید و چه موقع بزرگتر او. همیشه بخاطر داشته باشید که ما (والدین) مسئولیت تربیت و پرورش کودکمان را به عهده داریم. درست و نادرست را به او بیاموزید و متوجه‌اش کنید که هر انتخابی که می‌کند باید منتظر نتایج و عواقب خوب یا بد آن باشد.

وقتی که فرزندتان تجربه ای تلخ و توام با شکست را پشت سر گذاشته است، زمان آن است که به او کمک کنید که بفهمد چقدر وجودش برای شما ارزشمند و مهم هستند. همچنین می توانید زمانی را برای تعامل بیشتر با فرزندتان در مواقعی که به نظر سرحال نیست اختصاص دهید. هدیه دادن یا توجه بی‌دریغ به فرزند می‌تواند تغییری اساسی در احساس مهم بودن در او بوجود آورد. توجه کردن به بازی‌ها، سرگرمی و یا موضوعاتی که او دنبال می‌کند به آنها اجازه می‌دهد که بفهمند چقدر برای علاقه‌مندی‌های او احترام قائلید. حتی گاهی فقط با گوش دادن و شنیدن حرف‌هایشان می‌توانید اولین بذرهای اعتماد به نفس در اینده را درنهاد  وی بکارید.

حمایت از فرزندان در تصمیم گیری های مهم و یا حتی عادی و پیش پا افتاده، مولفه حیاتی دیگری در بنای اعتماد و اطمینان درونی آنها در دنیای متلاطم امروزی است. اگر فرزندان به کمک نیاز دارند منتظر درخواست او نباشید زیرا ممکن است تا آن زمان در اثر بی تجربگی زمین خورده باشد. بهترین دوست، بهترین طرفدار و یک پناهگاه محکم برای فرزندتان باشید. اگر می بینید در زندگی زناشویی خودتان مشکل داشته و دایما با همسرتان درگیر هستید، آنرا بپذیرید و به دنبال کسب کمک باشید. فرزندان وقتی شاهد شکست و فروریختن ارتباط والدین‌شان با یکدیگر باشند احساس ناامنی می‌کنند. مشکلات خود را دور از فرزندانتان قرار دهید و به خاطر فرزندتان هم که شده دنبال راه حل مناسبی برای مشکلات‌تان باشید. تنها در این صورت است که پاداش کار خود را به شکل داشتن فرزندانی سالم ، خود کنترل گر، با اعتماد به نفس و هدف گرا خواهید گرفت.

مادرا و پدرای عزیز؛ فراموش نکنید که هر چه فرزندتان با اعتماد به نفس تر تربیت شود و از قدرت کنترل گری درونی برخوردار باشد، کمتر تحت تاثیر ظواهر و جلوه های ظاهری قرار گرفته و تاثیر می پذیرد. این راز موفقیت فرزندانی است که دوران نوجوانی و جوانی خود را بیشتر صرف بالندگی و ساختن آینده خود می کنند تا پیروی از مد و مدگرایی و برندبازی.

تبیان