معماران معروف

مینورو یاماساکی

در تاریخ ۱ دسامبر سال ۱۹۱۲در شهر سیاتل به دنیا آمد. پدرش کفاش بود. او بدلیل اینکه عموی مادرش معمار بوده به معماری علاقه زیادی داشته‌است. در دوران جوانی در کارخانه قوطی ماهی قزل آلا در آلاسکا مشغول و در گروه معماری در دانشگاه واشنگتن در در رشته کارشناسی معماری ادامه تحصیل داد. او سپس کارشناسی ارشد خود را در نیویورک به صورت شبانه به اتمام رسانید. او در سال ۱۹۴۱ در سن ۲۹ سالگی با تیلکو هیراشیکی ازدواج نموده و پس از ۲۰ سال زندگی از یکدیگر جدا شدند. در سال ۱۹۶۱ با ویت اند پگی ازدواج و این ازدواج به دو سال هم نکشید و برای بار سوم با زنی ژاپنی ازدواج نمود.

فرودگاه بین‌المللی لامبرت سنت لوئیس (سنت لوئیس، ۱۹۵۵)

ساختمان فلزی دفتر مرکزی ریونولدز (حومه دیترویت، ۱۹۵۹)

ویلیام جیمز هال، دانشگاه هاروارد (حومه بوستون، ۱۹۶۳)

رابرتسون هال، دانشگاه پرینسون (پرینسون، ۱۹۶۴)

هتل سنتری پلازا (لوس آنجلس، ۱۹۶۶)

کالج اوبرلین (اوبرلین، اوهایو، ۱۹۶۶)

ترمینال شرقی فرودگاه بین‌المللی لوگان (بوستون، ۱۹۶۸)

مجتمع مرکز تجارت جهانی نیویورک (در سال ۱۹۶۶ شروع و در سال ۱۹۷۳ به پایان رسید.)

معمار تقريبا ناشناسي است. پيچيدگي و تضاد در معماري . با انتشار کتاب پيچيدگي و تضاد در معماري فرياد اعتراض خود را بلند کرد و عقايد رايت را رد کرد. ونتوري بر خلاف لکوربوزيه نظر داد که : فرم هاي اصلي اهميتي ندارند زيرا ابهامي در آنها نيست. و با صراحت گفت: من پيچيدگي و تضاد را در معماري دوست دارم- وي تقريبا با تمامي اساتيد معماري صاحبنام به آشکار مي ستيزد. آنچه وي را به سخن وا داشته است چنان که خود گاهي مي گويد: ملالي خستگي آور، دورويي و فضاري است که رفتار بنده وار برخي نسبت به روال هاي پذيرفته شده معماري پديد آورده است- بحث ونتوري اساسا شامل اين نکته است که معماران مدرن معتقد، متعصب بي هيچ دليل موجهي تمام جنبه هاي معماري قبل خود را رد کرده اند. او معتقد است معماري قبل از روزگاران مدرن از دوره کلاسيک گرفته و نيز معماري دوره گوتيک و هفتاد و پنج سال دوره مانريسم واجد صفات خوب و بد بود- وي به راستي بد را بد نمي داند و با ذوق و شوق بد روزگار را مي پذيرد. براي مثال از کتاب پيتر بليک به نام خاکروبه داني خود خداوند به ملامت ياد مي کند. سپس در کتاب ديگر خود به نام «از لاس وگاس بياموزيم» از معماري روسپي پسند اين شهر به هيجان مي آيد. به نظر مي رسد آنچه به ديده بعضي وحشتناک مي آيد به ديده وي ستوده است- آنچه ونتوري در پي آن است پيچيدگي و تضاد است. مثالهايي که ونتوري از معماري گذشته مي دهد اغلب شخصي، کوچک و بي اهميت هستند و به عنوان مثال توصيف ونتوري از پنجره نماي طبقه زير شيرواني کليساي سن پيتر. ساختمان مرکز جامعه پرستاران يک از نخستين ساختمانهايي است که رابرت ونتوري ساخت. اين ساختمان داراي دو طبقه و يک پارکينگ مي باشد. و داراي پلاني بدون زواياي قائم.

شاهکارهاي ونتوري: خانه سالمندان موسوم به گيلدهاوس که داراي 91 آپارتمان مسکوني براي سالمندان است. فضاي داخلي ساختمان به حداکثر فضاهاي مورد نياز به حداقل در نظر گرفته شده است.

مقايسه ونتوري بين ساختمان خود با ساختمان ديگري به نام کرافور دمانور کار پردودلف است. نکته اول در اين مقايسه اين است که کرافوردمانور کاري است اکسپرسيونيستي و معماري گيلدهاوس واجد معني است. نکته ديگر گه از قلم ونتوري افتاده پلان گيلدهاوس ايستاده و قرينه اي و فاقد تحرک است و پلان کرافوردپويا و متحرک است.

مایکل گریوز

متولد ۱۹۳۴ ایندیاناپولیس آمریکا، معمار و طراح برجستهٔ آمریکایی است.

وی یکی از ۵ معمار بزرگ نیویورک در تاریخ معماری آمریکا بوده، و دانش آموخته دانشگاه هاروارد و دانشگاه سینسینتی است.

چارلز ویلارد مور

متولد میشیگان، معمار پرآوازه فرانوگرایی آمریکایی قرن بیستم بود.

Piazza d'Italia در لوئیزیانا از معروفترین آثار اوست.

مور دانش‌آموخته دانشگاه میشیگان و دکترای دانشگاه پرینستون بود. او استاد دانشگاه تگزاس در آستین بود.

سر جیمز فریژر استرلینگ

(زاده ۲۶ آوریل ۱۹۲۶ در گلاسکو - درگذشته ۲۵ ژوئن ۱۹۹۲) معمار برجسته بریتانیایی و برنده جایزه پریتزکر ۱۹۸۲ است.

فیلیپ کورتلیو جانسون

زاده ۸ ژوئیه ۱۹۰۶ در کلیولند، اوهایو، و درگذشته ۲۵ ژانویه ۲۰۰۵، معمار برجستهٔ آمریکایی بود.
در ۱۹۳۰ او بخش معماری و طراحی را در موزه هنرهای مدرن نیویورک (en:Museum of Modern Art) تأسیس کرد. بعدتر در ۱۹۷۸ او به عنوان عضو هیئت امنای موزه، مدال طلای انجمن آمریکایی معماران را دریافت کرد و در سال ۱۹۷۹ او موفق به دریافت جایزه نخستین دوره از جایزه معماری پریتزکر (en:Pritzker Architecture Prize) شد. او دانشجوی مدرسه تحصیلات تکمیلی معماری و طراحی هاروارد (en:Harvard Graduate School of Design) بود.
جانسون، در سکونت گاه معروفش خانه شیشه ای (en:Glass House) از دنیا رفت، او به هنگام مرگ ۹۸ سال داشت. تنها شش ماه پس مرگ او دیوید ویتنی(en:David Whitney) شریک ۵۴ سال از زندگی جانسون، در ۶۶ سالگی از دنیا رفت.

جانسون در کلیولند (en:Cleveland) در ایالت اوهایو (en:Ohio) به دنیا آمد. او از اعقاب خانواده Jansen - که به نام Johnson نیز شناخته می شدند- از نیوآمستردام بود. در میان اجداد نام ژاک کورتلیون (en:Jacques Cortelyou) دیده می شود که در سالهای ۱۶۶۰ به سفارش پیتر استویوسان (en:Peter Stuyvesant) نخستین پلان شهری نیوآمستردام – نام اولیه نیویورک (en:New Amsterdam)- را طراحی کرد. فیلیپ جانسون که تحصیلاتش را در دانشگاه هکلی (en:Hackley School) آغاز کرده بود برای طی کردن دوره های تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هاروارد (en:Harvard Universityl) گذراند. طی دوران تحصیل در هاروارد او به ویژه بر تاریخ و فلسفه متمرکز بود و به ویژه آثار فلاسفه پیش از سقراط را مطالعه می کرد. تحصیلات جانسون چندین بار با چند سفر طولانی به اروپا قطع شد. این سفرها نقش بسیار مؤثری در شکل دهی به تحصیلات او داشت. این سفرها موجب شدند او هر چه بیشتر مفتون معماری شود.
در سال ۱۹۲۸، جانسون با لودویگ میس فن در روهه (en:Ludwig Mies van der Rohe) ملاقات کرد، این معمار آلمانی در آن زمان مشغول طراحی پاویون آلمان(en:German Pavilion) در نمایشگاه بین المللی ۱۹۲۹ بارسلون بود. ملاقات این دو نقطه عطفی در زندگی جانسون بود، این ملاقات پایه های رابطه این دو را بنا گذاشت که در تمام عمر، گاه بر اساس همکاری و گاه برپایه رقابت، ادامه داشت.
هنگامی که جانسون از آلمان بازگشت، مبلغ جدی معماری جدید شده بود. او دور اروپا را به همراه دوستانش آلفرد اچ. بار جونیور (en:Alfred H. Barr, Jr) و هنری راسل هیچکاک (en:Henry-Russell Hitchcock) سفر کرد تا گرایش های دست اول در معماری را بیازماید. در سال ۱۹۳۲،این سه دستاوردهای خود را در نمایشگاهی در موزه هنر مدرن نیویورک ارائه کردند، این نمایشگاه با نام «سبک بین الملل: معماری از سال ۱۹۲۲» به عنوان نقطه تحولی در تاریخ معماری معاصر شناخته می شود. این نمایشگاه با تأثیر عظیمی که در آمریکا داشت، عملاً معرّف معماری مدرن به عموم آمریکاییان دانسته می شود. نمایشگاه ۱۹۳۲، معماران مطرحی چون لوکوربوزیه(en:Le Corbusier)، والتر گروپیوس (en:Walter Gropius) و میس فن در روهه را معرفی میکرد. این نمایشگاه به خاطر یک ماجرای جنجالی هم مورد توجه قرار گرفت: فرانک لوید رایت (en:Frank Lloyd Wright) ورودیه خود را در اعتراض به آنچه کم توجهی به آثارش می دانست، پس گرفت.

به همراه برپایی نمایشگاه کتابی به قلم جانسون و هیچکاک منتشر شد، در این کتاب جانسون سه اصل شکلی (formal) را برای معماری به سبک مدرن مطرح می کند: اول، تأکید بر حجم معماری در مقابل جرم . دوم، پرهیز از تقارن و سوم، پرهیز از به کار بستن تزیینات. برخی منتقدان، ارائه تعریف از این جنبش به عنوان سبکی با ویژگی های مشخص ظاهری را کم ارزش جلوه دادن پشتوانه اجتماعی و سیاسی می دانند که آغازگران اروپایی این جنبش در آن سهیم بودند.
جانسون با استفاده از موما -موزه هنر مدرن نیویورک- به عنوان منبری برای تبلیغ سبک مدرن، همچنان به حمایت از معماری مدرن ادامه می داد. در ۱۹۳۵، جانسون اولین سفر لوکوربوزیه به آمریکا را برنامه ریزی کرد. گام بعدی تلاش در جهت فراهم آوردن زمینه ورود میس فن در روهه و مارسل بروئر (en: Marcel Breuer) به عنوان مهاجر سیاسی به آمریکا بود.

در سال ۱۹۳۰ جانسون جزء هواداران حزب نازی شد و عقاید ضد یهودی خود را به چاپ رساند. وی سالها بعد گفت که «من هیچ گونه عذری برای این کار احمقانه‌ام ندارم .... نمی‌دانم که چگونه باید کفاره گناهم را پس دهم».

در دوران رکود بزرگ (en:Great Depression)، جانسون سمتش در موما را ترک کرد تا بخت خود را در روزنامه نگاری و سیاست های اصلاحات ارضی بیازماید. او تمام توانش را بر نقد سیستم بهزیستی (en: welfare state) معطوف کرد، سیستمی که ناکارآمدی آن در سالهای ۱۹۳۰ از همیشه آشکارتر بود. جانسون به عنوان خبرنگار در رژه سالانه حزب نازی در نورمبرگ (en: Nuremberg Rallies) حضور یافت و حمله آلمان به لهستان رانیز پوشش خبری داد. این حمله نقطه پایان علاقه جانسون به فعالیت مطبوعاتی بود: او به آمریکا باز گشت تا برای خدمت در ارتش آمریکا نام نویسی کند. بعد از دوسال حضور در ارتش که به اعتراف خود جانسون اثر چندانی در زندگی او نداشت، او به هاروارد بازگشت تا بالاخره حرفه اش به عنوان معمار را دنبال کند.

بعد از طراحی چندین خانه در حال و هوای آثار میس و بروئر، جانسون در 1956 به عنوان معمار وابسته به نیویورک برای طراحی ساختمان سی و نه طبقه سیگرام(en: Seagram Building) به میس ملحق شد. جانسون با نماینده مدیرعامل گروه سیگرام از نزدیک کار می کرد و به این ترتیب نقشی کلیدی در در هدایت کمیسیون به سمت میس و ایده های او داشت. نتیجه برج برنز و شیشه ای خیابان پارک (en: Park Avenue) بود.

کار کردن با میس روی برج سیگرام موجب تحول عظیمی در زندگی حرفه ای جانسون شد. پس از تحقق این دستاورد، فعالیت های جانسون به قلمرو عمومی جامعه وارد شدند، از آن جمله مشارکت در تهیه طرح جامع مرکز لینکلن (en: Lincoln Center) و طراحی مجموعه تئاتر ایالتی نیویورک (en: New York State Theater). در این میان جانسون به تدریج سبک بین الملل را که زمانی پاسدارش بود، کسل کننده می یافت.

استفاده از شیشه و فلز در ساختن برج – و اساساً بسیاری از ویژگی های معماری مدرن - در آغاز تأثیر تکان دهنده ای بر مخاطبان داشتند اما تا سالهای ۱۹۶۰ عمده این خصوصیات در سراسر جهان استفاده شده بودند. در نهایت جانسون از ارائه نماهای فلزی روی گرداند و برج هایی را معرفی کرد که نمای یکدستی از شیشه داشتند. بسیاری از این گروه آثار بلافاصله اهمیتی ویژه یافتند از آن جمله است پی‌پی‌جی پلیس (en: PPG Place)در پیتزبورگ (en: Pittsburgh) و کلیسای کریستال (en: Crystal Cathedral) در گاردن گروو (en: Garden Grove) واقع در کالیفرنیا (en: California).

سابقه معماری جانسون بین دو گرایش غالب در هنر پس از جنگ امریکا نوسان دارد، جنبش «جدی تر» مینیمالیسم(en: Minimalism) و جنبش عوامانه تر پاپ آرت (en: Pop Art). بهترین کارهای جانسون دیدگاه هایی از هر دو جنبش ارائه می دهد. مجموعه شخصی جانسون از آثار هنری گرایش دوگانه او را به خوبی نمایش می دهد، او کسی است که از یک سو مارک روتکو (en: Mark Rothko) و آثار او در سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی ([[:en: Abstract expressionism ]]) را به موما معرفی کرد و از دیگر سو پای آثار پاپ اندی وارهول (enAndy Warhol ) را به این موزه گشود. او همواره بین این دو اردوگاه در نوسان بود به همین دلیل پیروان سرسخت و سختگیر هر دوی این سبک ها آثار او را آلوده به آن سبک دیگر بر می شمردند. جانسون با آن عینک کلفت با قاب دایره ای برای دهه ها، شناخته شده ترین شخصیت در معماری آمریکا بود. به عنوان یک مجموعه دار آثار هنری، سلیقه جانسون در گلچین کردن بهترین ها از جریان های پیشرو، موجب می شد تا او از هنرمندان جوان پیش از اینکه شهرتشان عالمگیر شود، حمایت کند. مجموعه او از هنر آمریکا گنجینه ای غنی از آثار اکسپرسیونیسم انتزاعی، پاپ آرت، مینی مالسیم، نئو دادا (en: Neo-Dada) ونئواکسپرسیونیسم (enNeo-Expressionism) و چند گرایش عمده دیگر بود. جانسون در بسیاری موارد آثاری را از مجموعه شخصییش به مؤسسات مختلف از جمله موما و دانشگاه استنفورد (en: Stanford University) بخشید.

از ۱۹۶۷ تا ۱۹۹۱ جانسون با جان بورگی (en: John Burgee) همکاری می کرد. بدون شک این سالها موفق ترین دوران حرفه ای جانسون بود –به ویژه اگر عامل مقیاس را حاکم بدانیم- در این دوران جانسون را به عنوان طراح برجهای اداری برجسته می شناختند. مرکز آی دی اس (en:IDS Tower) در مینیاپولیس (en: Minneapolis) محصول این دوران است. این برج مشخص ترین بخش خط آسمان شهر مینیاپولیس است. در ۱۹۸۰ کاتدرال کریستال برای کشیش رابرت اچ شولر (en. Robert H. Schuller) طراحی شد. این کلیسا از آثار معماری مهم در کالیفرنیای جنوبی است.
ساخت برج ای تی اند تی (en: AT&T Building) در منهتن (en:Manhattan) که اکنون با نام برج سونی شناخته می شود، در سال ۱۹۸۴ به پایان رسید. سنتوری نئو جرجین (en:neo-Georgian) برج –که عملاَ سبک چیپندیل (en:Chippendale) را به خاطر می آورد- در روزگار خود منبع بحث های فراوانی بود. در آن زمان، این سنتوری عامل تحریک کننده ای در مقیاس عظیم بود: نهادن چنین فرمی که یادآور تزیینات یک گنجه قدیمی از قرن هیجدهم بود بالای آسمانخراشی در منهتن، تمام قواعد زیبایی شناسی مدرن را به چالش می کشید، زیرا سالها بود که معماران آگاهانه الگوهای تاریخی را به کناری نهاده بودند. گروهی دیگر از منتقدین با نگاهى به گذشته، برج ای تی اند تی را نخستین بیانیه پست مدرنیسم می دانستند که در راه بن بست مدرنیسم، ضروری بود. در ۱۹۸۷، جانسون از دانشگاه هیوستون (en: University of Houston) یک مدرک دکترای افتخاری دریافت کرد، ساختمان کالج معماری هاینس(en: Hines College of Architecture) در همین دانشگاه توسط جانسون طراحی شده است.

جانسون آرشیو مفصلی از ترسیمات معماری، نشریات و اسناد معماری داشت. این مجموعه از ۱۹۶۴ به بعد در سه قسمت نزد بخش ترسیم و آرشیو کتابخانه معماری و هنرهای زیبای ایوِری (en: Avery Architectural and Fine Arts Library) در دانشگاه کلمبیا (en:Columbia University) ، بنیاد گتی (en:Getty) و موما نگهداری می شود.

رم کولهاس

متولد سال 1944 رتردام هلند است.

بین سالهای ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ در اندونزی مقیم بود و سپس به عنوان خبرنگار و فیلم نامه نویس در آمستردام ساکن شد. پس از آن به لندن رفت و به تحصیل معماری در مدرسه AA پرداخت.

در سال ۱۹۷۲ با کسب بورس تحصیلی عازم ایالات متحده شد و در آنجا اقامت گزید. در آمریکا شیفته نیویورک شد و با چاپ کتاب نیویورک هذیانی (به انگلیسی:Delirious Newyork) در سال ۱۹۹۸ به زودی مشهور گشت.

پیتر آیزنمان

 (به انگلیسی: Peter Eisenman) متولد ۱۹۳۲ نیوجرزی، معمار برجسته آمریکایی است.

او را بخاطر شهرتش در سبک deconstructivism می‌شناسند.او یکی از پنج معمار بزرگ نیویورک است.

او دانش آموخته دانشگاه کلمبیا، دانشگاه کرنل، و دکترای دانشگاه کمبریج است.

از آثار او ورزشگاه دانشگاه فینکس است.

زَها حَدید

 از معماران برجسته بریتانیایی (عراقی‌تبار) در سبک واسازی است.

در سال ۲۰۰۴ میلادی حدید نخستین زن بود که به دریافت جایزه معماری پریتزکِر نائل آمد.