(بسم الله الرحمن الرحیم)
برخی معتقدند پیش از انسان مخلوقاتی در زمین زندگی می‌کردند که موجبات سوءپیشینه موجودات زمینی از جمله انسان را در نزد فرشتگان فراهم آوردند.
هنگامی که خداوند فرشتگان را از آفرینش آدم به عنوان خلیفه خود بر روی زمین مطلع کرد؛ آنها پرسیدند: «أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ؛ آیا کسی را در زمین قرار میدهی که فساد و خونریزی کند؟ (زیرا موجودات زمینی دیگر که قبل از این آدم پا به عرصه وجود گذاشتند، به حکم طبع جهان ماده نیز آلوده فساد و خونریزی شدند، اگر هدف از آفرینش انسان عبادت است) ما تسبیح و حمد تو را به جا میآوریم».
آنچنان که از این سخن فرشتگان برمی‌آید، آنها پی برده بودند که این انسان فردی سر به راه نیست، فساد می‌کند، خون می‌ریزد و خرابی به بار می‌آورد، اما از کجا می‌دانستند؟
در این باره پاسخ‌های زیر داده شده است:
1ـ خداوند آینده انسان را به طور اجمال برای فرشتگان بیان کرده بود.
2ـ فرشتگان می‌دانستند که جهان محدود مادی مرکز نزاع و تزاحم است و نمی‌تواند طبع زیاده‌طلب انسان‌ها را اشباع کند.
3ـ آدم نخستین مخلوق روی زمین نبود بلکه پیش از او نیز مخلوقات دیگری بودند که به نزاع و خونریزی پرداختند و پرونده سوءپیشینه آنها سبب بدگمانی فرشتگان نسبت به نسل آدم شد.
در رابطه با پاسخ سوم، مردی به حضرت امام جعفر صادق(ع) عرض کرد: فدایت شوم، مردم می‌پندارند عمر دنیا 7 هزار سال است. حضرت فرمود: «چنان نیست که می‌گویند، خداوند دنیا را خلق کرد و 50 هزار سال گذشت و 10 هزار سال دیگر آن را خالی و بی‌گیاه و بدون هیچ موجودی رها کرد، سپس خداوند بر آن شد که بیافریند، آنگاه موجودی را که نه جن بود و نه فرشته و نه انسان در آن آفرید و برای آنها 10 هزار سال مقدر فرمود، چون اجل آنها نزدیک شد، در زمین به فساد پرداختند، پس خداوند نابودشان کرد. باز خدا دنیا را خالی و بی‌گیاه و بدون هیچ موجودی 10 هزار سال رها کرد. سپس در آن جن‌ها را آفرید و برای آنها 10 هزار سال مقدر فرمود. چون اجل آنها نزدیک شد، در زمین به فساد و خونریزی پرداختند که این همان گفته فرشتگان است «أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاء؛ آیا کسی را در زمین قرار میدهی که فساد و خونریزی کند؟»؛ همان‌گونه که جن‌ها کردند. پس خداوند نابودشان کرد. سپس برآن شد که آدم را بیافریند. او را آفرید و 10 هزار سال برایش مقدر فرمود. از آن روز 7 هزار و 200 سال می‌گذرد و اکنون شما در آخرالزمان هستید». (تفسیر عیاشی، جلد یک، صفحه 49، حدیث 8).
