از اسم اعظم خداوند چه می دانید ؟

استفاده از اسم اعظم در حماسه‌های ملی و نبرد با جادوان

ایرانیان از دیرباز و پیش از اسلام به خاصیت ذاتی کلام و از جمله نام یزدان در باطل کردن سحر و جادو و مبارزه با دیوان اعتقاد داشته‌اند. همچنان که رستم در خوان چهارم داستان هفت خوان با بردن نام یزدان جادوی زن جادوگر را باطل می‌کند.^۲ اما صورت خاص اسم اعظم ملهم از افکار اسلامی‌است و ناشی از نفوذ فرهنگ و معتقدات اسلامی بوده‌است. از جمله اعتقاد به خاصیت اسم اعظم در یکی از حماسه‌های ملی متأخر به نام جهانگیرنامه که از نفوذ افکار اسلامی خالی نیست، بازتاب یافته‌است. به این صورت که مسیحا نامی به جهانگیر (پسر رستم) اسم اعظمی می‌دهد و می‌گوید در صورت پیش آمدن سحر «پی دفعش این اسم اعظم بخوان».

دانندگان اسم اعظم

این فهرستی‌است (ناکامل) از شخصیت‌های تاریخی نیمه‌تاریخی یا اسطوره‌ای که ادعا شده‌است که اسم اعظم را می‌دانسته‌اند. چه ادعا از جانب خود ایشان بوده باشد و چه از سوی دیگران.

• مسیحا و جهانگیر پسر رستم^۴
• بلعم باعور^۵
• سلمان فارسی^۶
• شیخ بهائی مدعی بود که در هفتاد و یک سالگی اسم اعظم را کشف کرده‌است.^۷
• زهره (طبق اساطیر) زنی که اسم اعظم را از هاروت و ماروت یاد گرفت و به‌واسطه دانستن آن خود را تبدیل به سیاره زهره کرد.

اینك سوال این است كه اسم اعظم چیست؟
پاسخ: اسم اعظم، تنها اسم و نام كلمه یا اسم صفتى از صفات خدا نیست، بلكه بیشتر مربوط به عمل است، لذا دانستن اسمإ الهى و لفظ تنها، كارساز نخواهد بود.

 همانطور كه نام فروردین ایجاد گل و گلستان نمى كند و اسم چراغ، شب تاریك را روشن نمى نماید، لذا باید در پشت این اسم، در جستجوى مسمى بود، اسم بى مسمى هرگز معجزه آفرین و داراى قدرت تصرف در جهان آفرینش نخواهد بود. به همین دلیل بلعم باعورا كه در عصر حضرت موسى(ع) مى زیست و بر اثر علم و تقوا به مقامى رسیده بود كه به اسم اعظم آگاهى یافته بود، و به همین دلیل، دعایش مستجاب مى شد، وقتى كه هوس هاى نفسانى به او راه یافت و با موسى(ع) در ماجراى جنگ با عمالقه، مخالفت كرد، این موقعیت از او گرفته شد و دیگر دعایش به استجابت نمى رسید،و نور اسم اعظم نیز از او خارج شد و تاریكى گمراهى او را فرا گرفت.

خداوند نیز در قرآن او را چنین نكوهش مى كند:

داود بلخی از مشایخ بزرگ تصوف ایران در قرن دوم هجری است. وی در خراسان نشو و نما یافته و در اقصی نقاط عراق و عربستان به سیاحت پرداخته است. عبدالرحمن جامی درباره او مینویسد: « از قدماء مشایخ خراسان است. ابراهیم ادهم گوید که در میان کوفه و مکه با مردی مصاحب شدم چون فریضه نماز شام گذارد، بعد از آن دو رکعت سبک گذارد و در زیر لب سخنی گفت. از جانب دست راست وی کاسه ای ترید و کوزه آب پیدا آمد، خود بخورد و مرا نیز داد. این قصه را با یکی از مشایخ که صاحب آیات و کرامات بود بگفتم، گفت: ای فرزند! وی برادر من داود است؛ حال وی چندان بگفت و هر که در آن مجلس بود بگریست. پس گفت: وی از دیه ای از دیه های بلخ است که آن دیه بر سایر بقاع افتخار دارد و داود از وی است. پس از آن شیخ از من پرسید که ترا چه آموخت؟ گفتم: اسم اعظم. گفت کدام است؟ گفتم: آن در دل من از آن بزرگتر است که بر زبان بگذارم.»

یکی از صالحان از ابراهیم ادهم در مورد اسم اعظم پرسید فرمود:

این کلمات را هر صبح و شب بگو:(یا من له وجه لایبلى , ونور لا یطفأ , واسم لا ینسى , وباب لایغلق , وستر لایهتک , وملک لایفنى . أسألک وأتوسل الیک بجاه سیدنا محمد صلى الله علیه وسلم , أن تقضی حاجتی , وتعطینی مسألتی .)

کاف ونون بالاحاطة یمدد
منها خلقنا ثم فیها نخلد
بحروف فقج مخمت اسراره
وباهطم فشذ نعیش ونسعد
فی ابجد فی هوزح فی طیکل
فی منسع فی فصقر تتجسد
فیها بدایة اسمه سر الدنى
وملائک للعرش فیها تسجد
فیها بدایة امره والمنتهى
والله اعلم ما بها من یوعد
تکن الشفیع له بیوم الملتقى
اذا یلتقی الجمعان فهی الموعد
من نورها ولد البشیر المصطفى
والال والاصحاب فهی السؤدد
استغفر المولى اذا افشیتها
رحماک یا ربی فانی عابد
قبل الختام اقول انی واثق
ان الجمیع مکذب ما اسرد
لکننی عندی الادلة کلها
والله اعلم ما بها تتعدد
ما قلت هذا طامعا فی رتبة
عندی من الرتبات ما اتقلد
فالله لا تخفى علیه صغیرة
من فوق سبع عرشه لا یرقد
حتى دبیب النمل یسمع صوته
فی اللیلة الظلماء وهو مشاهد
فجنود ربک لا یراها واحد
الا الذی اوحى الیه الواحد
سبحان ربی خالقی ومصوری
فی رحم امی مبدع لا یحسد
........................................
شعر لطفی الیاسینی

در تاریخ مى‏خوانیم که به هنگام عبور از نزدیکى کوفه گروهى از یهود نزد امام علی علیه السلام آمدند، و گفتند: تو امام على بن ابیطالب هستى؟ فرمود:آرى منم، عرض کردند:در کتاب‏هاى ما سخن از صخره‏اى به میان آمده که نام شش نفر از انبیاءروى آن نوشته شده، هر چه دنبال آن مى‏گردیم، نمى‏یابیم، اگر تو امامى آن را براى ما پیدا کن.

فرمود: به دنبال من بیائید جمعیت به دنبال آن حضرت حرکت کردند، هنگامى که به صحرا رسید تپه بزرگى از شن در آنجا بود، امام فرمود: ایتها الریح انسفى الرمل عن الصخرة بحق اسم الله الاعظم :اى باد شن‏ها را از روى صخره کنار بزن به حق اسم اعظم خدا»!چیزى نگذشت باد وزیدن گرفت و شن‏ها کنار رفت وصخره آشکار شد.

این نمونه دیگرى از نفوذ و تأثیرگذارى بر جهان تکوین به واسطه اسم اعظم است .

 قل الله یکفی من کل شی ولا یکفی عن الله ربک من شیء لا فی السموات ولافی الارض ولا ما بینهما انه کان علاما کافیا قدیرا

طلسمي كه به نام طلسم شرف شمس معروف است ( طلسم سليماني) طلسمي است كه اگر با شرايط مخصوص نوشته شود به جهت كفايت مهمات و نيّات از جمله تجربيات است.

بهتر آن است كه برروي كاغذ زردي نوشته شود(اينكه برروي سنگ زرد مي نويسند شايد به علت ماندگاري بيشتر آن باشد) .يكي از شرايط آن زمان نوشتن آن است كه 19 فروردين ذكر شده است. ولي درحقيقت مراد از عدد 19 ،19 درجه برج حمل مي باشد كه بهترين و بيشترين قدرت براي تاثير خورشيد مي باشد.هنديها مي گويند 10 درجه برج حمل شرف آن است.(البته من از نجوم سررشته زيادي ندارم و لي ممكن است در هند اينگونه باشد) .

علي ايحال اگر فرض را بر 19 درجه برج حمل بگذاريم بايد به اين نكته توجه كنيم كه لحظه تحويل سال زماني است كه خورشيد وارد 0 درجه و 0 دقيقه برج حمل مي شود و چون خورشيد هر 24 ساعت يك درجه حركت ميكند ، بايد از زمان تحويل سال 19تا 24 ساعت(19*24) بگذرد تا به زمان شرف شمس برسيم كه كه به نظر من حداكثر 30 دقيقه براي نوشتن اين طلسم وقت داريم .به عنوان مثال در سال 1387 ،تحويل حمل به افق تهران در روز پنج شنبه صبح اول فروردين ساعت 19 و 18 دقيقه و 50 ثانيه بوده است.ساعت 9 و 12 دقيقه صبح نوزدهم فروردين اول شرف شمس بود و  ساعت 9 و 38 دقيقه صبح همان روز(حدود نيم ساعت بغد) آخر شرف شمس بود.

و بهتر است كه اگر روي سنگ حك مي شود هر سال در زمان شرف شمس با سوزني روي آن را دوباره نويسي كنيم...به شرطي كه هنگام طرح نقش ستاره پنج پر قلم يا سوزن را از سطح منقوش بر نداريم و متصل آن را رسم كنيم.......

اين نقوش را بعضي از اولياء اسم اعظم خداوندي مي دانند و به نظر من با توجه به مطالبي كه قبلا در مورد اسم اعظم نوشتم بايد عبارت "الله لااله الا هو " باشد كه به اينصورت ترسيم شده است (الله اعلم

تفسير الميزان : سوره توحید

در کتاب توحید از امیرالمومنین روایت آورده شده است که فرمود در عالم رویا خضر را دیدم ، واین رویا یک شب قبل از جنگ بدر بود،به آن جناب گفتم :از آنچه داری چیزی بر من تعلیم بده که بر دشمنان پیروز شوم.خضر گفت : بگو : "یا هو یا من لاهو الا هو" ، همینکه صبح شد ، رویای خود را برای رسول خدا(صلی الله علیه وآله و سلم) بازگو کردم،به من فرمود : ای علی اسم اعظم را یاد گرفتی ، واین کلام در جنگ بدر همچنان بر زبانم بود.

و نیز در آن کتاب آمده است که امیرالمومنین سوره توحید را خواند ، وقتی فارغ شد گفت : "یا هو یا من لا هو الا هو اغفرلی وانصرنی علی القوم الکافرین-ای کسی که نیست مگر او ، مرا بیامرز و مرا بر قوم کافر یاری فرما"

توضيح مولف : هو يكي از اسماء باريتعالي است كه در بعضي متون به صورت غير مستقيم از آن به عنوان اسم اعظم نام برده شده است.كه ان شاءالله در فرصتي ديگر بيشتر به آن مي پردازيم .