کوتاه از بهجت عارفان

آیت الله العظمی بهجت (قدس الله نفسه الزکیه)
اگر تشخيص دهيم كه بايد در زندگانى با مطالب و علوم و ادعيه و فرمايشات اهل بيت ـ عليهم ‏السّلام ـ باشيم، كارمان تمام و كامل است؛ ولى چه كنيم كه گاهى ميل به اين و گاهى ميل به آن داريم؟!
 اگر چشممان را به نهج البلاغه و صحيفه و خطب و بيانات ائمه ـ عليهم‏السّلام ـ دوخته بوديم، كارمان درست بود، علم و محبّت و ايمان ما را بالا مى ‏برد.
طبق نقل، كار سلمان ـ رحمه‏ اللّه‏ ـ در اثر متابعت و پيروى، از لحاظ علم و دانايى به آن جا رسيد كه سال‏ها پيش فرمود:
«إِذا أَدْرَكْتُمْ سَيِّدَ شَبابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَكُونُوا أَشَدَّ فَرَحا بِقِتالِكُمْ مَعَهُ.»(بحارالانوار، ج 44، ص 372. )
 وقتى زمان سرور جوانان اهل‏بهشت (امام حسين ـ عليه‏السّلام ـ) را درك كرديد، براى جنگ در ركاب او، بيشتر خوشحال باشيد. و سال‏هاى سال گذشت تا اين مطلب محقّق شد.