هر ساله قبل از آغاز ثبت نام‌های حج و مشخص شدن کاروان‌ها مدیران کاروان‌ها در چند گروه مشخص می‌شوند و لیست آنها همراه با قیمت‌ها در اختیار اولویت‌های ثبت‌نام کننده قرار می‌گیرد تا بتوانند کاروان‌های خود را انتخاب کنند.
سال گذشته به دلیل کاهش سهمیه حج کشورمان سازمان حج و زیارت اقدام به ادغام کاروان‌ها کرد و به این ترتیب تعدادی از مدیرانی که تقریبا هر سال به موسم حج مشرف می‌شدند علی رغم اینکه دوره‌های آموزشی خود را نیز آغاز کرده بودند اما از اعزام بازماندند که این موضوع اعتراض تعداد زیادی از زائران و مدیران حذف شده را به دنبال داشت.
امسال سعید اوحدی رئیس سازمان حج و زیارت به مدیران وعده داده است تمام مدیرانی که سال گذشته موفق به اعزام نشدند و سن آنها نیز کمتر از 60 سال است در موسم حج امسال بتوانند به موسم حج مشرف شوند.
اما در این میان تشرف هر ساله تعدادی از مدیران به خانه خدا باعث می‌شود که آفت‌هایی کار مدیران را تحت تأثیر قرار دهد. امروز قرار است مدیران کاروان‌های حج سال آینده معرفی شوند و به همین بهانه با یکی از مدیران کاروان‌های حج گفت‌وگویی را انجام دادیم تا آفت‌های کار مدیران کاروان‌های حج را بررسی کنیم:
این مدیر کاروان در گفت‌و گو با خبرگزاری فارس با اشاره به وظایف مدیران کاروان‌ها گفت: شرط قبولی هر عبادتی اخلاص است و ریا مانع پذیرش اعمال و عبادات می‌شود. ریاکاری و خودنمایی، زیارت را نیز مانند هر عبادت دیگری آلوده و فاسد می‌کند و انسان را از رسیدن به خشنودی حق محروم می‌کند و حتی زمینه قهر و غضب الهی را فراهم می‌کند، چرا که در روایات و معارف اسلامی ریا به نوعی شرکت شمرده شده است و توزیع اقلام فوق‌العاده پذیرایی‌های فوق برنامه در جمع سایر کاروان‌ها در حالی که دیگر مدیران توان انجام آن را ندارند از مصادیق خودنمایی به شمار می‌آید.
عادی شدن سفر و زیارت و در نتیجه کسالت و بی‌حالی که اثر بسیار منفی بر سفر زائر بر جای می‌گذارد.
کبر و خود بزرگ‌بینی
کبر و خودپسندی نیز از رذایل بزرگ اخلاقی است. انسان خود برتربین به دلیل امتیازات و امکاناتی که دارد، خود را از دیگران برتر می‌پندارد. برخی از بندگان به دلیل توفیق یافتن در انجام عبادات و اعمال صالح، گرفتار کبر و غرور شده و خود را از کسانی که توانایی و امکان انجام این عبادت را ندارند، برتر و بالاتر می‌بینند.
خشم، غضب و خشونت
از مسائلی که امکان بروز آن در مسافرت‌ها همواره وجود دارد، عصبانیت و غضب است. در سفر زیارتی نیز به دلیل وجود برخی مشکلات و بروز برخی برخوردها، ممکن است افراد نسبت به هم، شکیبایی خود را از کف داده و دچار خشم و غضب شوند. بدیهی است مؤمنان و به خصوص مدیران باید توجه داشته باشند که غضب از مهالک بزرگ است و چه بسا باعث خاموش شدن نور ایمان در دل آنان گردد.
غیبت
گاهی دیده می‌شود که برخی از مدیران به جای استفاده درست از فرصت استثنایی حضور در جمع زائران برای ذکر خدا و مناقب اهل بیت(ع) و کسب معرفت حق تعالی، خود را به گناهان زبانی، مانند غیبت از زائران، روحانی و یا مدیر دیگری آلوده می‌کنند!
توهم قداست و معصومیت
مطابق آنچه که در روایات آمده،کسانی که زیارتشان مورد قبول درگاه حق تعالی قرار گیرد، مشمول مغفرت الهی گردیده و از گناهان پاک می‌گردند. این امر در برخی از مدیران این توهم را ایجاد می‌کند که اکنون حالت معصومیت و قداست پیدا کرده‌اند و به این ترتیب نسبت به سایر بندگان خدا به دیده حقارت نگاه می‌کنند که این خود از معاصی و گناهان بزرگ تلقی می‌شود.
حال آنکه باید بنا به گفته یکی از اساتید در جلسه همایش بزرگ دست‌اندرکاران حج، «دعا کنیم که از طریق حج و زیارت به جهنم نرویم» و ذکر همیشگی پیامبر اکرم(ص) همیشه ورد زبانمان باشد که رب لاتکلنی الی نفسی طرفه عینا ابدا.
توجه صرف به ظاهر عبادات و زیارات و عدم توجه به روح و فلسفه آنها
برخی از مدیران از اعمال زیارت تنها ظواهر آن را گرفته و از عمقش محروم می‌مانند، عبادات و شعائر مذهبی، هنگامی موجب پرواز روح بندگان در فضای قدسی و عالم معنا را فراهم می‌آورد که روح و باطن این عبادات درک و لمس شود.
حقیقت زیارت، تنها ایستادن در مقابل کعبه و قبور معصومین و امامزادگان و خواندن چند جمله عربی و بعضاً متأسفانه بیشتر معانی آنها را نفهمیدن، بوسیدن (و گاه بدون توجه پیشانی گذاشتن و سجده کردن که اگر برای غیر خدا باشد بنا به فتوای همه مراجع عظام تقلید حرام شرعی است) و ... نیست.
در صورت فقدان روح و حقیقت زیارت که همانا عرضه کردن دل و ایمان و اعتقاداتمان به مقیاس حق و باطل یعنی قول و فعل ائمه معصومین علیهم‌السلام و بازگشت از هر کجی و ناراستی به صراط حق (ولایت) می‌باشد، این اعمال بی‌فایده و حتی پوچ و بیهوده خواهند بود.
زیاد صمیمی شدن با عوامل هتل و به دنبال آن معذوریت از پیگیری مشکلات احتمالی
ویژگی‌های لازم برای یک مدیر زیارتی ایده‌آل:
رعایت اخلاق اسلامی، اعتماد به نفس، انعطاف‌پذیری، تکریم همنوعان، صراحت و صداقت، تصمیم‌گیری بر اساس مطالعه و آگاهی، پرهیز از پیش‌داوری، قاطعیت، رعایت نظم و عمل بر اساس برنامه، ساده‌زیستی، دین‌مداری، آزاداندیشی، شناخت ادیان و مذاهب و فرهنگ‌های بیگانه به اندازه ضرورت، آینده‌نگری، نوآوری و خلاقیت، شناخت مقتضیات زمان و مکان، آشتی‌ناپذیری با کفر و استکبار، جدیت و وجدان کاری، اعتقاد به مشارکت مردمی و ...
