-
شرح بیماری
-
علایم شایع
-
علل
-
عوامل تشدید کننده بیماری
-
پیشگیری
-
عواقب مورد انتظار
-
عوارض احتمالی
-
درمان
-
اصول کلی
-
داروها
-
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
-
رژیم غذایی
-
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
آسیب به گوش میانی در اثر تغییرات فشاری در این نوع آسیب، گوش میانی، شیپور اُستاش (مجرایی که محفظه گوش میانی را به حلق وصل می‌کند) و انتهای اعصابی که در گوش وجود دارند متأثر می‌شوند.
-
ناشنوایی (به درجات مختلف)
-
احساس گرفتگی در گوش
-
درد خفیف تا شدید در گوش، یا در ناحیه فک و پیشانی
-
گیجی و منگی
-
وزوز گوش
-
گریه در شیرخواران و خردسالان
آسیب ناشی از افزایش ناگهانی فشار محیط اطراف، مثلاً به هنگام ارتفاع کم‌کردن سریع هواپیما یا به هنگام غواصی. در این شرایط، هوا از راه بینی و حلق به محفظه گوش میانی می‌رود تا فشار در دوطرف پرده گوش متعادل شود. اگر مجرایی که از حلق به محفظه گوش میانی کشیده شده است (شیپور اُستاش) درست عمل نکند، فشار در محفظه گوش میانی کمتر از فشار محیط خواهد بود. این فشار منفی در گوش میانی باعث می‌شود پردة گوش به درون گوش کشیده شود. بعداً ممکن است خون و مخاط در گوش میانی ظاهر شود. احتمال بروز این آسیب وقتی که فرد سرماخوردگی دارد و به غواصی می‌پردازد یا با هواپیما سفر می‌کند، بیشتر است.
آسیب در اثر ضربه به گوش خارجی یا میانی (بوکس، اسکی روی آب، تصادفات، و غیره).
-
عفونت تنفسی اخیر
-
پرواز با هواپیما
-
غواصی
-
سقوط با چتر نجات
-
کوهنوردی در ارتفاعات بالا
-
ورزش‌های مستلزم برخورد فیزیکی
-
کم بودن سن (شیرخواران و خردسالان). در این حالت گشادکردن شیپور اُستاش (با قورت دادن آن دهان) دشوار است.
-
وقتی که سرماخوردگی دارید، غواصی نکنید. اگر مجبور به مسافرت با هواپیما هستید، از قرص‌ها یا اسپری‌های تخفیف‌دهنده تورم مخاط حلق و بینی استفاده کنید. دستور دارویی را رعایت کنید.
-
به هنگام پرواز، زمانی که هواپیما در حال ارتفاع گرفتن است یا از ارتفاع خود کم می‌کند، یک شیرینی سفت یا آدامس را در دهان بجوید تا به این ترتیب مجبور به قورت دادن آب دهان خود به دفعات باشید.
-
یک نفس متوسط بکشید، بینی خود را با دست بگیرید و دهان خود را ببندید و سعی کنید با راندن آهسته هوا به لُپ‌ها، هوا را به داخل شیپور اُستاش برانید (مانوور والسالوا).
-
به هنگام ارتفاع گرفتن و کم‌کردن ارتفاع، به شیرخوار یک شیشه آب یا آب میوه بدهید.
اغلب موارد با درمان قابل برگشت هستند، بدون اینکه آسیب یا ناشنوایی دایمی رخ دهد.
-
ناشنوایی دایمی
-
پاره شدن پرده گوش
-
عفونت گوش میانی
-
در اغلب موارد، هیچ درمانی لازم نیست و علایم در عرض چند ساعت یا چند روز برطرف می‌شوند.
-
اگر گوش ترشح دارد، یک تکه کوچک پنبه را در کانال گوش خارجی بگذارید تا ترشح را جذب کند.
-
ندرتاً لازم می‌شود که برای آزاد کردن مایع محبوس شده در گوش میانی، پرده گوش با جراحی باز شود. گاهی یک لوله کوچک پلاستیکی نیز در پرده گوش تعبیه می‌شود تا فشار در دو طرف پرده گوش متعادل باقی بماند. این لوله در عرض 12-9 ماه خود به خود بیرون می‌افتد.
-
برای رفع درد و ناراحتی خفیف، می‌توان از داروهای کاهنده تورم مخاط بینی و حلق، و داروهای ضددرد مثل استامینوفن استفاده کرد.
-
امکان دارد برای شما قرص‌ها و اسپری‌های قوی‌تر تخفیف دهنده تورم مخاط بینی و حلق تجویز شود. این داروها باید حداقل به مدت دو هفته پس از آسیب مصرف شوند.
-
اگر عفونت وجود داشته باشد، آنتی بیوتیک تجویز می‌شود.
با شروع بهبودی علایم، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را از سر گیرید.
هیچ رژیم خاصی توصیه نمی‌شود.
-
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آسیب به گوش میانی *در اثر تغییرات فشاری را دارید.
-
اگر یکی از مشکلات زیر در هنگام درمان روی دهد:
-
تب
-
سرگیجه
-
سردرد شدید
-
درد شدید
-
گیجی
-
اگر دچار علایم جدید غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد *استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
