شرایط عقیقه
1. اگر عقيقه شتر است، بايد پنج سال يا بيشتر و اگر بز است از يك سال بالاتر باشد و اگر گوسفند است؛ سنّ او كمتر از شش ماه نباشد، و اگر بيشتر باشد، بهتر است.
2. بيضه‌اش كشيده و شاخش شكسته و گوشش بريده و بسيار لاغر و كور نباشد و به گونه‌اي لنگ نباشد كه راه رفتن براي او دشوار باشد.
3. برای پسرها حیوان نر و برای دخترها حیوان ماده عقیقه داده شود.
4. اگر حيوان براي عقيقه موجود نباشد، صبر كنند تا فراهم شود.
5. براي خوردن عقيقه، شرط نيست كه فقير باشند؛ ولي دعوت كردن از فقيران آبرومند و صالحان، بهتر است.
6. کراهت دارد که پدر و مادر فرد عقیقه شده از گوشت عقیقه بخورند و این کراهت برای مادر بیشتر است. همچنین مکروه است که واجب النفقه های پدر از این گوشت تناول کنند. مثلا خواهر و برادر این فرد که هنوز واجب النفقه پدر هستند، کراهت دارد از این گوشت بخورند ولی اگر این خواهر و برادر ازدواج کرده باشند یعنی واجب النفقه نباشند، اشکالی ندارد که بخورند. بهتر است کسی که عقیقه شده نیز از این گوشت نخورد.
مکروه است که پدر و مادر و واجب النفقه های پدر از اجزای باقی مانده حیوان عقیقه شده مثل کله و پاچه ها و جگر و... استفاده کنند.
7. گوشت عقیقه را میتوان به صورت خام به فقرائ و مؤمنین داد ولی بهتر است پخته شود و بهتر است با آب و نمک و نخود پخته شود.
8. بهتر است که استخوان حیوان عقیقه شده شکسته نشود، البته اگر شکسته شد، اشکالی ندارد.
نکته: دلیلی بر دفن استخوان های عقیقه وجود ندارد. اگرچه در عرف ما خیلی مرسوم است که استخوان های عقیقه شده را دفن می کنند ولی خیلی از فقها می گویند ما دلیلی بر استحباب این امر پیدا نکرده ایم. یاحقّ.
