چه عملی از نوشیدن شراب هم بدتر است ؟

متاسفانه یکی از آفات زندگی جوامع انسانی فرآیند دروغ گفتن، حتی در کوچکترین و بی ارزش ترین امور می باشد علی رغم تذکرات فراوان آموزهای دینی در مذمت دروغگویی متاسفانه در اطراف خود شاهد تکرار این عمل مذموم می باشیم، عملی که باعث افول در زندگی دنیوی و حیات دنیوی می باشد.
مومن دروغ نمی گوید!
بی شک مومنین حقیقی و راستین هیچ گاه اقدام به این عمل ناپسند نمی نماید، به نحوی که نقل شده است روزی حسن بن محبوب از امام صادق (ع) پرسید: آیا ممکن است مومن بخیل باشد؟ امام فرمودند: آری.
حسن پرسید: آیا می شود ترسو باشد؟ حضرت فرمودند: آری.
مجدداً پرسید: آیا مومن دروغ نمی گوید؟ حضرت فرمودند: نه، و بدان مومن خائن نیز نمی باشد. سپس فرمودند: آگاه باش؛ مومن ممکن است بر هر خویی سرشته شود، ولی به خیانت و دروغ گویی آلوده نمی گردد. (۱)
نتیجه دروغ های کوچک
یکی از نتایج گفتن دروغ های کوچک بی شک از بین رفتن ترس از این عمل و گام نهادن در مسیرهای بعدی می باشد به نحوی که امام سجاد (ع) در این باره به فرزندان خود فرموده اند: لِولده اتَقّوا الکذِبَ الصَغیر مِنهُ وَالکبیرَ فی کل جِدّ وَ هَزل فاِنَ الرَجل إذا کذَبَ فی الصَغیر اجتَری عَلی الکبیر؛ از دروغ؛ چه کوچک و چه بزرگ، و چه جدی و چه شوخی آن بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز کوچکی دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرأت پیدا می کند. (۲)
دوری فرشتگان از دروغگو
در باب مذمت عمل دروغ گفتن از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان فرموده اند: إذا کذَبَ العَبدُ کذَبة تباعَدَ المَلَک مِنهُ مَسیرةَ مِیلٍ نَتنِ ماجاءَ بِهِ؛ هرگاه بنده ای دروغ بگوید، از او بوی زننده ای که از عمل خود ایجاد نموده است (به واسطه ی دروغ گفتن) فرشته (فرشتگان) به فاصله یک میل (چهار هزار ذرع) از او فاصله می گیرند.(۳)، و همچنین از امام محمدباقر (ع) نقل شده است که فرموده اند: خداوند متعال برای بدی قفل هایی قرار داده و کلیدهای آن قفل ها را شراب قرار داده است و دروغ، بدتر از شراب است.(۴)
سرانجام دروغ
بی شک هر عملی که از جانب خداوند نهی گردیده است، دارای حکمت هایی می باشد، چنانچه امیرالمومنین علی (ع) درباره ی عقوبت و سرانجام افراد دروغگو فرموده اند: دروغگو با دروغگوییِ خود، سه چیز به دست می آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقیرآمیز مردم را نسبت به خود، دشمنی فرشتگان را نسبت به خود، و همچنین از رسول اکرم (ص) نقل شده است که الکِذبُ یَنقُصُ الرِّزقَ؛ دروغ، روزی را کم می کند.(۵)، و امام باقر (ع) به زیبایی بیان فرموده اند که: دروغ ویران کننده ی ایمان است و از همین روی حضرت علی (ع) نتیجه ی دروغ را خواری در دنیا و عذاب در آخرت، بیان داشته اند.(۶)

پی نوشت ها:

۱_(مستدرک الوسایل، ج۹: ۸۴)
۲_ (الکافی، ج۲: ۳۳۸)
۳_ (شرح نهج البلاغه، ج۶: ۳۵۷)
۴_ (الکافی، ج۲: ۳۳۸)
۵_ (الترغیب و الترهیب: ۵۹۸)
۶_ (الکافی، ج۲: ۳۳۹؛ گنجینه معارف، ج۲: ۲۹۴- ۲۹۷)

«لا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْايمانِ حَتَّى يَدَعَ الْكِذْبَ، جِدَّهُ وَ هَزْلَهُ» «1»

هيچ بنده‏اى مزه ايمان را درك نمى‏كند مگر وقتى كه دروغگويى را ترك كند، خواه شوخى باشد يا جدّى.

نكته‏ها و پيام‏ها

1- دروغگويى يكى از اوصاف زشت و رذيله است كه جنبه كليدى براى بسيارى از پليدى‏ها دارد: «الْكِذْبُ فَسادُ كُلِّ شَىْ‏ءٍ» «2»

2- دروغگويى با ايمان سازگار نيست؛ زيرا راستگويى براساس فطرت انسانى و دروغ، حركتى برخلاف فطرت است و هميشه بين دل و زبان دروغگو تضاد به وجود مى‏آيد و نتيجه آن مى‏شود كه دروغگو به سوى نفاق گام بردارد و نفاق با ايمان سازگار نيست. «انَّ الْكِذْبَ هُوَ خَرابُ الْايمانِ» «3»

3- كسى كه مى‏خواهد شيرينى ايمان را در دل خود احساس كند، سزاوار است از هرگونه دروغى، هر چند شوخى، بپرهيزد.(4)

امام على عليه السلام:

 «لا تَسْتَشِرِ الْكَذّابَ فَانَّهُ كَالسَّرابِ يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعيدَ وَ يُبَعِّدُ عَلَيْكَ الْقَريبَ» «5»

با دروغگو مشورت نكن چرا كه او بسان سراب، دور را نزديك و نزديك را دور نشانت مى‏دهد.

داستان اخلاقی 1

نقل است كه سلطان حسين ميرزاى بايقرا كه پادشاه خراسان و زابلستان بود، اميرحسين ابيوردى را به ايلچى‏گرى نزد سلطان يعقوب ميرزا، پادشاه آذربايجان و عراق فرستاد و هداياى بسيار با او همراه نمود و چند جلد كتاب كه از آن جمله كتاب كليات جامى است كه در آن وقت تازه و مرغوب بود، امر كرد به او داده همراه ببرد. كتاب‏دار سهواً عوض كليات جامى كتاب «فتوحات مكى» را به او داد و اميرحسين بدون بررسى، كتاب‏ها را برداشته و با ساير هدايا به حضور سلطان يعقوب وارد شد. سلطان تفقد بسيار از او نمود و گفت:

«در اين مسافت بعيد، زحمت بسيار ديده‏اى و ملول گشته‏اى.» اميرحسين گفت: در راه مصاحبى داشتم و آن كتاب كليات جامى است كه براى شما هديه آورده‏ام و در هر منزل به واسطه مطالعه او رفع ملال از من مى‏شد به آن مأنوس مى‏شدم. سلطان از وفور اشتياق به كتاب مزبور گفت: بگو بروند و كتاب را بياورند. امير حسين فرستاد و آوردند و چون گشودند معلوم شد كه كليات جامى نيست بلكه فتوحات مكى است و دروغ اميرحسين كه گفت در راه مطالعه مى‏كردم، ظاهر گرديد. سلطان گفت: آيا خجالت نكشيدى از گفتن چنين دروغى؟!

ابيوردى خجالت زده نتوانست جواب بگويد و با شرمندگى از بارگاه خارج و بدون توقف به سمت خراسان حركت كرد و براى گرفتن جواب نامه سلطان نتوانست صبر نمايد.

مى‏گفت در اين وقت كه دروغم فاش شد ميل داشتم مرده بودم و آن پيشامد را نمى‏ديدم.(6)

داستان اخلاقي 2

كاسبي بود در بازار كاشان، به شاگرد خود گفت: اگر مشتري آمد و قيمت جنس را پرسيد و من دروغ گفتم، تو تف بينداز به صورت من. قرار ما اين است اگر اينكار را كردي نصف مغازه ام را به تو مي دهم و اگر سكوت كني اخراجت مي كنم.(7)

داستان اخلاقی 3

آية الله بهلول مي فرمودند: من در تمام عمرم يك عمل را ترك كرده ام و اصلاً انجام نداده ام و يك عمل را اصلاً ترك نكرده ام و تحت هر شرائطي به جا آورده ام و از اين دو كار هم بركت زيادي ديده ام و آن را به همه ي شما سفارش مي كنم، آن كه ترك كرده ام دروغ است، و آن كه ترك نكرده ام نماز شب است.(8)

 ( 1)- سفينةالبحار، ج 2، ص 473.

( 2)- مستدرك الوسايل، ج 2، ص 105.

( 3)- اصول كافى، ج 2، ص 339.

(4)يكصد درس زندگى از امام على(ع)، ص: 74

( 5)- شرح غررالحكم، ج 6، ص 310.

 (6)هزار و يك نكته، ص: 173 از كتاب حبيب السِّيَر.

(7)داستان اخلاقي ص 5896 خاطرات قرائتي-بهشتي

(8) اعجوبه عصر بهلول قرن چهاردهم-موسوي مطلق

ـآفرین مطالب خیلی خیلی جالبی بود بازم از نوع مطالب بزارید.