مقالات پرستاری و مامایی جامع نگر

مقدمه: سالم پير شدن حق همه افراد بشر است و اين امر بر اهميت پديده سالمندي و پيشگيري از مشکلات آن مي افزايد. رفتارهاي بهداشتي نقش مهمي در پيشگيري از مشکلات اين دوران ايفا مي کنند.
هدف: تعيين رفتارهاي بهداشتي سالمندان مراجعه کننده به کانونهاي بازنشستگان فعال شهر رشت سال 1387 مي باشد.
روش کار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي همبستگي است که در آن تعداد 320 نفر عضو کانونهاي بازنشستگان فعال شهر رشت به روش سرشماري در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي دو قسمتي شامل مشخصات دموگرافيک و رفتارهاي بهداشتي (فعاليت فيزيکي، تغذيه، روابط بين فردي و کنترل استرس) بود که از طريق مصاحبه جمع آوري شد. اطلاعات از طريق نرم افزار (version 15) SPSS و آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون کاي دو) تجزيه تحليل گرديد.
نتايج: يافته ها نشان داد که ميانگين رفتارهاي بهداشتي13.6 ±92.5 بود که 55.6 درصد واحدهاي مورد پژوهش رفتارهاي بهداشتي مطلوب داشتند. ميانگين امتياز زير مجموعه هاي رفتارهاي بهداشتي تغذيه (4.4±23.1)، فعاليت فيزيکي (4.3±14.95)، روابط بين فردي (4.7±29.5) و کنترل استرس (4.2±24.8)بود. نتايج آزمون کاي اسکوئر نشان داد که رفتارهاي بهداشتي با متغيرهاي دموگرافيک سطح تحصيلات(P=0.013) ، وضعيت تاهل (P=0.033)، ترکيب خانواده (P=0.008)، متوسط درآمد ماهيانه(P=0.000)  و گروه شغلي (P=0.000) ارتباط معني دار آماري داشت.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش بايد در برنامه ريزيهايي که جهت آموزش رفتارهاي ارتقا دهنده سلامت، بهبود خدمات بهداشتي و مشاوره اي در سالمندان انجام مي گيرد، اهميت ويژه اي به اين عوامل داده شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: جمعيت جهان در حال پير شدن است، با توجه به رشد روزافزون جمعيت افراد سالمند و شيوع اختلالات رواني لزوم توجه به منابع مختلف براي مقابله با شرايط سالمندي احساس مي شود. به نظر مي رسد نقش مذهب در اين بين حايز اهميت بوده و نقش مهم و اساسي را ايفا مي نمايد و با حمايت از سالمندان مي توان به کاهش اختلالات رواني و معنا بخشي به زندگي آنان کمک نمود.
هدف: هدف از اين پژوهش تعيين نقش باورهاي مذهبي (دروني و بيروني) در سلامت عمومي سالمندان کانون بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکي گيلان - رشت مي باشد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعه توصيفي - همبستگي، با روش نمونه گيري آسان بوده که طي آن 100 نفر از سالمندان کانون بازنشستگان از هر دو جنس مرد و زن شرکت کردند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه و شامل سه بخش، بخش اول پرسشنامه مشخصات دموگرافيک، بخش دوم پرسشنامه باورهاي مذهبي دروني بيروني آلپورت و بخش سوم پرسشنامه سلامت عمومي 28 سوالي مي باشد. يافته ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: يافته ها نشان داد که باورهاي مذهبي بيروني، با انجام ديد و بازديد با افراد فاميل و فعاليت هاي اجتماعي و همچنين باورهاي مذهبي دروني با حمايت عاطفي از جانب افراد فاميل، دوستان و سايرين با (p<0.05) ارتباط معناداري داشته است و در نهايت با استفاده از آزمون هاي غير پارامتريک باورهاي مذهبي دروني با سلامت عمومي با (p<0.05) ارتباط معناداري نشان داده است.
نتيجه گيري: پژوهش حاضر نشان مي دهد که باورهاي مذهبي مي توانند بعنوان منبع حمايتي مهم به سالمندان براي سلامت جسمي و رواني بيشتر کمک نمايند و توجه به اين موضوع در برنامه هاي آموزشي بهداشت روان حايز اهميت است.

 نسخه قابل چاپ

پرستاري فعاليتي مبتني بر عملکرد علمي، مهارتي، عاطفي، اخلاقي و قانوني مي باشد و هرگونه غفلت جزيي يا عملکرد نادرست و ناآگاهانه ممکنست هم براي بيمار و هم براي خود پرستار مشکلات جاني و حقوقي ايجاد کند. براي جلوگيري از اين مساله بهترين راه اين است که هر پرستار از استانداردهاي حرفه اي مراقبتي و قانوني آگاهي پيدا کرده و از آن تبعيت نمايد و بر اساس آن خلاقيت و صلاحيت خود را به کار گيرد. با توجه به اهميت آگاهي از مفاهيم قانوني و حقوقي پيشنهاد مي گردد در دروس کارشناسي پرستاري يک واحد درسي تحت عنوان مفاهيم قانوني و حقوقي پرستاري و براي پرستاران باليني و همکاران شاغل نيز دوره هاي آموزشي در زمينه حقوقي و قانوني برگزار گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: رضايت شغلي، حدي از احساسات و نگرشهاي مثبت است كه افراد نسبت به شغل خود دارند. شناسايي عوامل موثر بر رضايت شغلي بسيار مهم است زيرا اين مقوله در پيامدهاي سازماني و حتي زندگي فردي نقش بارزي ايفا مي کند.
هدف: اين مطالعه با هدف تعيين عوامل موثر بر رضايت شغلي پرستاران انجام شده است.
روش کار: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بوده که ابزار گردآوري داده هاي آن پرسشنامه رضايت شغلي وار و همکاران مي باشد. نمونه ها، پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي شهر رشت بودند که به صورت سرشماري انتخاب شدند. داده ها با آزمون هاي تي تست، آنووا و پيرسون، آناليز واريانس يک طرفه تحت نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند.
نتايج: ميانگين رضايت شغلي10.54 ± 54.43بود. اکثر افرادي که رضايت بالايي داشتند در گروه هاي سني بالاي ?? سال (29.5%)، متاهل (19.8%)، استخدام قراردادي (24.5%) و در سمت متروني (75%) قرار داشتند.
نتيجه گيري: اکثر واحدهاي مورد پژوهش (62.9%) رضايت شغلي متوسطي داشتند. طبق يافته هاي اين مطالعه چنانچه پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي شهر رشت با توجه به سن و جنس خود در بخش مناسب و مورد علاقه خود کار کنند و مسووليت هاي مديريتي را عهده دار شوند (مانند تفويض اختيار)، احتمالا رضايت شغلي بيشتري خواهند داشت.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: يکي از مهمترين وظايف پرستاران، حفظ حيات و زندگي مددجويان در موارد اضطراري است، بنابراين لازم است پرستاران از روند ترياژ آگاهي داشته باشند تا بر اساس آن بتوانند با شناسايي و تشخيص به موقع نيازها در شرايط بحراني، خدمات پرستاري سريع و صحيح را به آسيب ديدگان ارايه دهند.
هدف: هدف اين مطالعه تعيين تاثير آموزش ترياژ بر آگاهي، نگرش و عملکرد پرستاران شاغل در بخش اورژانس مرکز آموزشي درماني پورسيناي شهر رشت، سال 1388 مي باشد.
روش کار: اين پژوهش يک مطالعه نيمه تجربي است. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه (مشتمل بر سه بخش مشخصات فردي، تعيين آگاهي و نگرش) و چک ليست ارزيابي نحوه عملکرد مي باشد. براي تعيين روايي ابزار از روايي محتوا استفاده شد. به منظور تعيين اعتماد علمي پرسشنامه از روش آزمون مجدد و آلفاي کرونباخ (همساني دروني) و جهت تعيين اعتماد علمي چک ليست، از روش همبستگي بين سنجش گرها و مشاهده گران (Inter-rater methods) و از طريق مشاهده هم زمان دو مشاهده گر استفاده گرديد. پرسشنامه و چک ليست قبل از آموزش و دو هفته بعد از آخرين جلسه آموزشي به ترتيب توسط پرستاران اورژانس و پژوهشگر تکميل گرديد. برنامه آموزشي به صورت آموزش گروهي در سه جلسه 60 دقيقه اي به روش سخنراني و پرسش و پاسخ با استفاده از جزوه آموزشي و وسايل کمک آموزشي ارايه شد. نمونه ها به روش نمونه گيري مبتني بر هدف و به تعداد 40 نفر از پرسنل پرستاري شاغل در اورژانس انتخاب شدند. نهايتا تجزيه و تحليل داده ها تحت نرم افزار نسخه  SPSS ??و با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي انجام گرفت.
نتايج: ميانگين نمره آگاهي ترياژ از  16.25قبل از آموزش به 30.75 بعد از آموزش، ميانگين نمره نگرش ترياژ از  126.75قبل از آموزش به  154.95بعد از آموزش و ميانگين نمره عملکرد ترياژ از 39.77 قبل از آموزش به  55.85بعد از آموزش به طور معناداري افزايش يافت .(P=0.0001) ديگر نتايج نشان داد که رابطه معناداري بين وضعيت تاهل و شيفت کاري افراد و ميانگين ارتقا نمرات در حيطه آگاهي وجود دارد.(P<0.05)
نتيجه گيري: يافته ها نشان داد که آموزش ترياژ بر ميزان آگاهي، نگرش و عملکرد پرستاران شاغل در بخش اورژانس موثر بوده است. با توجه به نتايج اين تحقيق و اهميت ترياژ، گسترش دوره هاي آموزش تئوري و عملي در اين زمينه براي پرسنل پرستاري پيشنهاد مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: بيماري عروق كرونر يکي از شايعترين بيماريهاي قلبي عروقي در کشورهاي پيشرفته است. دنبال نمودن يک رژيم تغذيه اي و سبک زندگي سالم ميزان بروز عوارض و بستري شدن مجدد بيماران را بدنبال آنژين صدري و آنفارکتوس ميوکارد کاهش مي دهد. ارتقا خودکارآمدي رفتار تغذيه اي بعد از بروز رويداد قلبي، از برآيندهايي است که در افزايش مهارتهاي توانمند سازي بيمار جهت تعديل رفتارهاي بهداشتي، نقش اساسي ايفا مي کند.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين پيش بيني کننده هاي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي در بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر انجام شده است.
روش کار: در يک مطالعه مقطعي توصيفي تحليلي 195 بيمار مبتلا به بيماري عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشي درماني قلب دکتر حشمت رشت، به شيوه نمونه گيري آسان انتخاب و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوري مورد پرسش قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کاي دو و رگرسيون لجستيک چندگانه به تحليل روابط بين متغيرهاي مستقل و وابسته پرداخته شد و پيش بيني کننده هاي موثر بر خودکارآمدي رفتار تغذيه اي در بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر تعيين شد.
نتايج: يافته هاي اين تحقيق نشان داد که اکثريت واحدهاي مورد پژوهش داراي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي مطلوب (86.2%) بوده اند. از نظر آماري بين درک از بيماري و خودکارآمدي رفتار تغذيه اي ارتباط معني دار وجود داشت ( (P<0.05در رابطه با پيش بيني کننده هاي خود کارآمدي رفتار تغذيه اي، آزمون رگرسيون لجستيک چند گانه نتايج نشان داد که در صورت ثابت ماندن اثر ساير متغيرها، به ازاي 1 واحد درک از بيماري شانس مطلوبيت خودکارآمدي رفتار تغذيه اي1.05  برابر ((P<0.0001 افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: درک از بيماري از عوامل پيش بيني کننده مهم در گرايش بيماران به رعايت برنامه تغذيه اي قلبي مي باشد و بيماران داراي درک مطلوب از بيماري، سطح اطمينان بالاتري براي اداره نمودن تغييرات پديد آمده در رژيم تغذيه اي بعد از بروز رويداد قلبي دارند. طراحي برنامه آموزش باليني و ارايه خدمات پرستاري بر اساس تعيين پيش بيني کننده هاي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي مي تواند در ارتقا خودکارآمدي بيماران قلبي در دنبال نمودن برنامه هاي بهداشتي موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: در مورد حوادث جاده اي، ايران با آمار  30در صد هزار مورد مرگ و احراز بالاترين مقام جزء کشورهاي صدرنشين دنياست. مصدومين حوادث رانندگي بدليل ابتلا به مشکلات جسمي و اختلال در کارکرد، مدتها بعد از تصادف قادر به بازگشت به وضعيت طبيعي و انجام فعاليتهاي اجتماعي نيستند. بنابراين لازم است که مشخصات فردي و رواني - اجتماعي اين مددجويان را بررسي و عوامل خطرساز را مشخص نمود.
هدف: هدف از اين مطالعه تعيين مشخصات فردي، رواني و اجتماعي مصدومين حوادث رانندگي مي باشد.
روش کار: اين پژوهش يک بررسي توصيفي است. شرکت کنندگان در اين پژوهش از بخشهاي ارتوپدي و تروماي مرکز آموزشي درماني پورسينا در شهر رشت انتخاب شدند. داده هاي اين پژوهش با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردي و رواني - اجتماعي به صورت مصاحبه ساختار يافته و پيگيري تلفني 6 هفته بعد براي سووالات مربوط به باز گشت به کار و مدرسه جمع آوري گرديد.
نتايج: در مجموع 88 مصدوم واجد شرايط مورد مطالعه قرار گرفتند بيشتر مصدومين، رانندگان مرد و موتورسيکلت سوار بوده اند و اکثر تصادفات در روز رخ داده بود. اکثريت در گروه سني زير 30 سال قرار داشته، متاهل و شاغل بودند و با خانواده خود زندگي مي کردند. اکثريت قابل توجهي (94%) از واحدها اطميناني به جبران خسارات مالي ناشي از تصادف نداشتند. اکثريت سابقه تصادف، بستري قبلي در بيمارستان و"شاهد صحنه مرگ و زجر ديگران بودن" را ذکر نکردند. در  69.7درصد از واحدهاي مورد پژوهش بازگشت به کار و يا مدرسه تا 6 هفته پس از حادثه هنوز محقق نگرديده بود. ميانگين و انحراف معيار طول مدت بازگشت به کار و مدرسه در افرادي که بازگشت داشتند 3.4 ±20.04 روز بود.
بحث و نتيجه گيري: طبق شواهد بدست آمده در اين مطالعه درصد قابل توجهي از بيماران مصدوم را مردان جوان، کم تجربه، موتورسيکلت ران، سرپرست خانوار و نگران از جبران خسارات مالي تصادف تشکيل مي دادند و تقريبا دو سوم مددجويان در پيگيري، شش هفته بعد هنوز به سر کار باز نگشته بودند. لازم است که با توجه به نتايج پژوهش به عوامل خطرساز شايع توجه گرديده و مداخلات پيشگيري لازم بعمل آيد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: درد يک پديده مشترک بعد از تمام اعمال جراحي است و درد حاد تسکين نيافته، منجر به بروز عوارض جسمي و رواني، تاخير در بهبودي و طولاني شدن مدت بستري مي شود. اگرچه استفاده از مسکن ها رايجترين مداخله در تسکين درد است اما عوارض اين داروها، عدم دسترسي تمام بيماران به آن ها، لزوم صرفه جويي در مصرف داروها خصوصا مسکن ها و همچنين مناسب نبودن مسکن ها در رهايي از درد به تنهايي سبب شده است توجه سيستم هاي پرستاري امروز به درمان هاي تکميلي و روش هاي غيردارويي تسکين درد جلب شود. يکي از اين روش ها ماساژ بازتابي پا است.
هدف:  اين پژوهش با هدف تعيين تاثير ماساژ بازتابي پا بر درد زنان بعد از عمل سزارين انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر يک مطالعه از نوع کارآزمايي باليني است که در آن تعداد 62 بيمار تحت عمل جراحي سزارين مراجعه کننده به مرکز آموزشي درماني الزهرا (س) رشت بطور تصادفي در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون، ماساژ بازتابي پا به مدت 30 دقيقه در دو جلسه و به فاصله 24 ساعت انجام شد. ابزار گردآوري داده ها در اين پژوهش عبارت بود از: فرم مشخصات دموگرافيک، فرم پلکاني مقياس ديداري سنجش درد و فرم ثبت نمره درد، داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و تحليلي و با کمک نسخه 15 نرم افزارآماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: نتايج پژوهش بيانگرآن است که در گروه آزمون شدت درد پس از مرحله اول ماساژ نسبت به قبل از آن و همچنين نسبت به گروه کنترل به ترتيب کاهش معناداري داشته است P<0.001) و .(P<0.0001 در مرحله دوم نيز شدت درد در گروه آزمون بطور معني داري نسبت به گروه کنترل کمتر بود P<0.001)) .
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي فوق مي توان گفت ماساژ بازتابي پا موجب کاهش شدت درد بيماران تحت عمل جراحي شده است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: تالاسمي ها از شايع ترين ناهنجاري هاي ژنتيكي ايران و حوزه درياي مديترانه هستند. افزايش موارد داراي علايم متوسط يا شديد آن مي تواند به كاهش توان اقتصادي و انساني جوامع منجر شود.
هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ميزان آگاهي دانش آموزان دوره هاي پيش دانشگاهي و متوسطه استان گيلان درباره تالاسمي انجام شده است.
روش  كار: در مطالعه اي توصيفي، يك جامعه آماري از ميان دانش آموزان پسر و دختر مقاطع متوسطه و پيش دانشگاهي استان گيلان در سال تحصيلي 85-84 به روش نمونه گيري تصادفي از شهرستان هاي مختلف استان انتخاب شده و از طريق پرسش نامه مورد آزمون قرار گرفتند. پاسخ ها برمبناي نمره 20 ارزش گذاري و كدگذاري و پس از آن، با كمك نرم افزار SPSS نسخه 14 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: در اين مطالعه، ميانگين كلي ميزان آگاهي ?? درصد دانش آموزان درباره ماهيت تالاسمي نمره 9.73 بود، در صورتي كه، در مورد نحوه انتقال اين ناهنجاري 24.8 درصدآنها داراي آگاهي كمتر از 10 بودند. از طرف ديگر، ميزان آگاهي افراد تحت مطالعه درباره علايم بيماري تقريبا ناچيز بود، به گونه اي كه 74.3 درصدآنها داراي آگاهي 8.58 بودند، اما، ميزان آگاهي آنان در مورد نحوه پيشگيري از تالاسمي قدري بيشتر بود، به طوري كه، فقط  28.4درصد آنها از اين جنبه ناهنجاري داراي آگاهي كمتر از  10 بودند. بر همين اساس، ميانگين كل آگاهي دانش آموزان از بيماري تالاسمي، 11.07 از 20 محاسبه گرديد و صحت كليه آزمون ها با روش هاي آماري با اطمينان 95 درصد مورد تاييد قرار گرفت.
نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان داد که، ميزان آگاهي دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه و پيش دانشگاهي استان گيلان از ناهنجاري تالاسمي، پايين (11.07 از20 ) بوده است و اين امر با توجه به اينکه استان گيلان از نظر وفور ژن هاي تالاسمي غني است، نتيجه اي نامطلوب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: پيگيري ناکافي درمان افسردگي عامل اصلي عود بيماري و کاهش عملکرد مبتلايان و از چالش هاي اخير مديريت بهداشتي است که نقش آگاهي و نگرش اعضاي خانواده را مورد توجه قرار داده است.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط آگاهي و نگرش خانواده هاي بيماران مبتلا به افسردگي اساسي مراجعه کننده به مرکز آموزشي درماني شفاي رشت در مورد پيگيري درمان انجام شده است.
روش کار: اين مطالعه توصيفي – مقطعي بر روي 150 نفر از اعضاي خانواده بيماران مبتلا به افسردگي اساسي، داراي معيارهاي ورود به مطالعه، انجام شده است که به روش نمونه گيري در دسترس از درمانگاه بيمارستان شفاي رشت انتخاب شدند. داده ها به روش خود ايفا و توسط پرسشنامه سه بخشي شامل اطلاعات فردي اجتماعي، ابزارهاي آگاهي سنجي و نگرش سنجي نسبت به پيگيري درمان گردآوري و تحت نرم افزار SPSS ويرايش 16.5 تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند.
نتايج: يافته ها نشان داد که 56 درصد واحدهاي مورد پژوهش از آگاهي خوبي برخوردار بودند و ميزان آگاهي با متغيرهاي سن (p<0.004) و تحصيلات (p<0.002) ارتباط معنادار آماري داشت. همچنين اکثر واحدهاي مورد پژوهش (84.7%) از نگرش مثبت برخوردار و نوع نگرش تنها با متغير ميزان تحصيلات (p<0.004) ارتباط آماري معنادار نشان داد. در نهايت با وجود آنکه اکثريت افراد داراي آگاهي خوب (86.9%) داراي نگرش مثبت نسبت به پيگيري درمان بودند، اما ارتباط معناداري بين آگاهي و نگرش خانواده ها مشاهده نشد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشانگر وجود ارتباط معنادار بين دو متغير اصلي تحقيق نبود. بنابراين تحقيقات بيشتري با تعداد نمونه بزرگتر و يا حتي ابزارهاي استاندارد شده بررسي آگاهي و نگرش در مورد پيگيري درمان مورد نياز است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: از آنجا كه بيمارستان مسوول تامين سلامت بيماران مراجعه كننده به آن مي باشد و كيفيت خدمات بيمارستاني بر اساس نيازها و رضايت بيماران ارزيابي مي شود، ارزشيابي بر اساس نظر بيماران و رضايت آنها از خدمات ارايه شده به دليل رقابتهاي درماني بيمارستانها و پذيرش بيشتر بيمار در سالهاي اخير رونق بيشتري يافته است. مي توان گفت كه يكي از معضلاتي كه در پي نارضايتي بيماران ايجاد مي شود، ترخيص بيمار با رضايت شخصي است، كه در نهايت موجب ركود كارها و وضعيت نامناسب مالي مراكز شده و صدمات جبران ناپذيري به بيمارستانها وارد مي سازد.
هدف: هدف اين مطالعه تعيين عوامل موثر در ترخيص بيماران با رضايت شخصي مي باشد.
روش کار: پژوهش حاضر به روش مقطعي در پاييز سال 1388 به منظور بررسي علل ترخيص بيماران با رضايت شخصي در بيمارستان شهيد رجايي قزوين انجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه بيماراني (330 نفر) بود كه در طول دوره پژوهش بيمارستان را با ميل شخصي ترك کردند. جمع آوري داده ها بر اساس چك ليست بوده و براي تحليل داده ها از نرم افزار آماري  SPSSو روش هاي آمار توصيفي استفاده گرديد.
نتايج: از بين كليه بخشهاي بيمارستان، بخش تحت نظر با 59.3 درصد و بخش اورژانس با 23.3 درصد بيشترين آمار ترخيص با رضايت شخصي را داشته اند. 12 درصد از بيماران اظهار مي كردند كه بهبودي نسبي و كاملي در هنگام دادن رضايت براي ترخيص بدست آورده اند. زمان ترخيص اكثريت بيماران ترخيص شده با ميل شخصي (76%) عصر و شب بوده است و 38.6 درصد بيماران بيشترين نارسايي در رسيدگي به بيماران را مربوط به شيفت شب مي دانستند. مهمترين دليل ترخيص با رضايت شخصي بيماران به ترتيب اولويت، عبارتند از: نارضايتي از خدمات پزشكي 33 درصد، پيشنهاد پزشكان27.5  درصد و نارضايتي از امكانات و تجهيزات  12.7درصد.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، مي توان گفت كه ارتقا سطح كيفيت خدمات پزشکي و امکانات درماني مي تواند محيطي خوشايند را براي بيماران فراهم نموده و درنهايت باعث افزايش رضايت بيماران و درنتيجه کاهش ميزان ترخيص با ميل شخصي گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مـراقبتهاي دوران بارداري ابـزاري مهـم بـراي تعييـن و کـاهش خطـراتي نظير تـولد نـوزادان کم وزن و مرده و يـا مرگ کودک در طـول سـال اول زنـدگي است. هدف اصلي از ارايه اين مراقبت ها، تولد نوزادي سالم بدون به خطر انداختن سلامت مادر ميباشد. در اين بين برخي عوامل مانع از دريـافت صحيح و به موقع مـراقبت هاي دوران بارداري شده و موجب بروز عوارض مربوط به مادر و نوزاد مي گردند. شناخت اين عوامل جهت شناسايي گروههاي در معرض خطر و نيز مناطق نيازمند مداخله، ضروري است.
هدف: هدف اين پژوهش تعيين چگونگي دريافت مراقبت هاي دوران بارداري مادران از مراکز بهداشتي درماني شهر رشت و عوامل موثر بر آن از ديدگاه آنان در سال 1387 مي باشد.
روش کار: پژوهش حاضر يک مطالعه توصيفي مقطعي است که در آن 354 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر رشت به صورت چند مرحله اي نمونه گيري شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه اي 3 بخشي بود. جهت تعيين کفايت يا چگونگي دريافت مراقبت دوران بارداري از ابزار Kotel Chuck استفاده گرديد. داده ها با استفاده از SPSS نسخه 15 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: يافته ها نشان داد 53.4 درصد زنان، مراقبتهاي دوران بارداري را به صورت ناکافي دريافت کرده بودند. بيـن کفايت دريافت مراقبت و وضعيت اشتغال (p=0.026)، ميزان تحصيلات همسران (p=0.042) و ميزان درآمد (p=0.005) رابطه معني دار آماري مشاهده شد. بيشترين عامل موثر بر دريافت مراقبت ها از ديدگاه مادران، اطلاع از نحوه و تعداد درست مراجعات (85.3%)بيان گرديد.
نتيجه گيري: با وجود ارايه مراقبتهاي بارداري در مراکز بهداشت، حدود نيمي از زنان به طور کامل از اين مراقبتها استفاده نمي کنند. از جمله موانع دريافت، عدم اطلاع از نحوه و تعداد درست مراجعات، رعايت حريم خصوصي زنان هنگام ارايه مراقبت و نحوه برخورد فرد مراقبت دهنده در مراکز بهداشت بود. بعضي از خصوصيات فردي و خانوادگي زنان نيز از موانع دريافت مراقبتها بود که به نظر مي رسد توجه ارايه دهندگان به اين ويژگيها در جهت بهبود ميزان دريافت مراقبت زنان باردار مهم باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: رفتارهاي بهداشتي يکي از معيارهاي عمده تعيين کننده سلامت مي باشند و با هدف حفظ، حمايت و ارتقا سلامت انجام مي شوند.
هدف: اين مطالعه با هدف تعيين وضعيت رفتارهاي بهداشتي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي گيلان انجام شد.
روش کار: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، جامعه پژوهش را کليه اعضاي هيات علمي شاغل در دانشگاه علوم پزشکي گيلان تشکيل داده که به روش سرشماري انتخاب گرديدند و 203 نفر در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه اي دو بخشي بود که به روش خود ايفا تکميل شد.
نتايج: يافته هاي پژوهش نشانگر آن است که اعضاي هيات علمي در مجموع 65.9 درصد نمره رفتارهاي بهداشتي را کسب نمودند. در اين بررسي تفاوت معني دار آماري از نظر ميانگين نمره رفتارهاي بهداشتي اعضاي هيات علمي با توجه به جنس (P=0.001)، مدرک تحصيلي (P=0.004)، رتبه علمي (P=0.034) و سابقه بيماري مزمن (P=0.036) وجود داشت.
نتيجه گيري: بطور کلي، رفتارهاي بهداشتي اعضاي هيات علمي در حد متوسط اما رفتارهاي مربوط به فعاليت هاي جسماني آنان ضعيف بود. با توجه به نقش الگو بودن اين افراد، برنامه هاي آموزش بهداشت بايستي به منظور ارتقاي رفتارهاي بهداشتي انجام گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: رضايت از درمان بطور روز افزوني بعنوان شاخصي براي سنجش کيفيت مراقبت بهداشتي در نظر گرفته مي شود، از طرفي معياري براي ارزشيابي عملکرد کارکنان بهداشتي نيز مي باشد. متون منتشره در اين مورد محدودند و رضايت بيماران از درمان مشخص نيست.
هدف: هدف از اين پژوهش بررسي رضايت بيماران اسکيزوفرنيک از درمان با داروهاي ضد جنون در مرکز روانپزشکي شفا در سال 1386 مي باشد.
روش کار: براي انجام اين پژوهش توصيفي مقطعي، 100 مددجوي اسکيزوفرنيک بستري در بخشهاي مختلف مرکز آموزشي درماني شفا انتخاب گرديدند. ابزار گرد آوري داده ها در اين پژوهش پرسشنامه اي مشتمل بر دو بخش بودکه بخش اول مربوط به مشخصات فردي با 4 سوال و بخش دوم پرسشنامه رضايت سنجي با 32 سوال بود.
نتايج: نتايج پژوهش نشان داد که 60 درصد نمونه ها از درمان خود راضي بودند و رضايت آنان از درمان با جنس (P>0.003)، شغل (P<0.0001) و وضعيت زندگي (P<0.0001) آنان ارتباط معني دار آماري دارد.
نتيجه گيري: ارتباط متقابل تيم درماني و بيمار و همچنين ارتقا مشارکت بيمار در تعيين برنامه درماني مي تواند بر رضايتمندي بيماران تاثير گذار باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: با توجه به تاثير عزت نفس بر ارتقا سلامت سالمندان، توجه به عوامل اقتصادي و اجتماعي موثر بر عزت نفس از اهميت بسياري برخوردار است.
هدف: اين مطالعه با هدف تعيين عوامل اجتماعي، اقتصادي مرتبط با عزت نفس سالمندان ساكن در خانه سالمندان شهر رشت در سال 1387 به مرحله اجرا در آمد.
روش کار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي است که بر روي 32 نفر از سالمندان ساکن در خانه سالمندان شهر رشت انجام شد. جهت سالمندان شرکت کننده واجد شرايط، پرسشنامه خصوصيات دموگرافيك و مقياس اندازه گيري عزت نفس رزنبرگ تکميل گرديد. همبستگي بين متغيرها با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 15 تعيين گرديد.
نتايج: ميانگين سني افراد شرکت کننده در پژوهش 8.3±73.5 سال بود.59.4  درصد افراد شرکت کننده سالمنداني بودند که همسرانشان را از دست داده بودند،  43.8درصد فاقد فرزند، 87.5 درصد بيسواد و  12.5درصد از تحصيلات ابتدايي برخوردار بودند. ميانگين مدت اقامت آنها 1357 روز و 37.2 درصد افراد کمتر از يک سال در خانه سالمندان اقامت داشتند. درآمد 59.4 درصد افراد، از طريق فرزندان و اقوامشان تامين مي گرديد. 84.4 درصد از شرکت کنندگان از ملاقاتهاي فاميلي برخوردار بودند. 34.4 درصد افراد سابقه بيماري داشتند. همچنين همبستگي معني داري بين تعداد فرزندان، وضعيت تاهل، ميزان تحصيلات، شغل و تعداد مشاغل قبلي با جنسيت افراد، شغل با تحصيلات و مشاغل قبلي، وضعيت بازديد با ميزان تحصيلات و آخرين زمان بازديد وجود داشت. بين سن و ميزان عزت نفس هبستگي منفي و وضعيت اقتصادي سالمندان و ميزان عزت نفس نيز همبستگي مثبت معني دار آماري وجود داشت.
نتيجه‌گيري: وضعيت اقتصادي و اجتماعي سالمندان مقيم در آسايشگاه سالمندان تاثير معني داري بر عزت نفس آنها دارد.

 نسخه قابل چاپ