نويسنده: مصطفي اسكندري
صفحه 60 الي 61 نسخه چاپي
مقدمه:
يکي از عوامل غفلت، حالت سکر و سرمستي است. معمولاً مردم سکر را ناشي از نوشيدن مشروبات الکلي مي‌دانند؛ در حالي که اين، يکي از مصاديق مستي است و ممکن است اين حالت از چيزهاي ديگري نيز ناشي شود. از اميرمؤمنان عليه السلام وارد شده است:
«ذاكَ حَيثُ تَسكَرُونَ مِن غَيرِ شَرابٍ، بل مِن النِّعمَةِ و النَّعيم؛1 آن، زمانى خواهد بود كه نه از شراب، بلكه از نعمت و خوشى مست مى‌شويد».
گاهي اين حالت سکر و سرمستي، چنان شديد است که انسان ديگر به عاقبت کار خويش نمي‌انديشد. خداوند متعال در توصيف وضعيت قوم لوط به هنگام نزول عذاب چنين مي‌فرمايد:
«لَعَمْرُكَ إنَّهُم لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ؛2 به جان تو سوگند، آنان در مستي خود سرگردان بودند».
