گناهی كه نعمتها را تغيير میدهد ، تجاوز به حقوق ديگران است.
گناهى كه پشيمانى می آورد ، قتل است.
گناهى كه گرفتارى ايجاد میكند ، ظلم است.
گناهى كه آبرو میبَرد ، شرابخوارى است.
گناهى كه جلوى روزى را میگيرد ، زناست.
گناهى كه مرگ را شتاب میبخشد ، قطع رابطه با خويشان است.
گناهى كه مانع استجابت دعا میشود و زندگى را تيره و تار میكند ،
نافرمانى از پدر مادر است.
عمروبن عبید یكى از علماى اسلام ، به حضور امام صادق (علیه السلام) آمد، سلام كرد و سپس این آیه را خواند: نیكوكاران كسانى هستند كه از گناهان بزرگ ، و زشتى پرهیز مى كنند. سپس سكوت كرد و دنبال آیه را نخواند؛ امام صادق (علیه السلام) به او فرمودند: چرا سکوت كردى ؟! او گفت: دوست دارم ، گناهان كبیره را از كتاب خداوند بدانم. آنگاه امام صادق (علیه السلام) گناهان كبیره اى را كه در قرآن آمده بیان نمودند:
1- بزرگترین گناهان کبیره ، شرك به خدا است
2- ناامیدى از رحمت خدا
3- ایمنى از مكر عذاب و مهلت خدا
4- عقوق (و آزار) والدین
5- كشتن انسان بى گناه
6- نسبت نارواى زنا به زن پاکدامن
7- خوردن مال یتیم
8- فرار از جبهه جهاد
9- ربا خواری
10- سحر و جادو
11- زنا
12- سوگند دروغ براى گناه
13- خیانت در غنایم جنگى
14- نپرداختن زكات واجب
15- گواهى به دروغ ، کتمان
16- شراب خواری
17- ترك نماز یا واجبات دیگر بطور عمد
18- پیمان شکنی و قطع رحم
امام صادق (علیه السلام) به اینجا كه رسید، عمروبن عبید در حالى كه از شدت ناراحتى ، شیون مى كشید از محضر آن حضرت خارج شد و مى گفت: به هلاكت رسید آنكس كه به راءى ، فتوا داد، و در فضل و علم با شما، ستیزكرد.
