در باب چند گروه از این افراد و نحوه حضور آن ها در صحنه قیامت از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان فرموده اند: هر فردی که به نَمامی و سخن چینی میان دو نفر بپردازد، خداوند متعال بر او آتشی را از لحظه مرگ در قبر او فرو می فرستد که پیوسته او را عذاب می گرداند؛ وچون قیامت فرا رسد و از قبر بیرون آید، خداوند بر او چهار مار سیاه که مدام گوشت بدن او را به دندان بکنند مسلط می گرداند و تا لحظه ای که آن فرد داخل جهنم گردد این وضع او می باشد؛
و هر کس چشم خود را از نگاه به نامحرم نپوشاند، حق تعالی در روز قیامت در حالی که (چشمان او را) به میخ های آتشین دوخته باشند، محشور می گرداند؛
و فردی که در دنیا به شرب خمر و مصرف مسکرات می پرداخته است، در روز قیامت در حالی که رویش سیاه، چشمانش کبود، کوزه ای بر گردنش آویزان و قدحی در دستش که بویش از هر مرداری بر روی زمین بدتر می باشد محشور می گردد،
و شخص دورو و منافق در روز قیامت در حالی ظاهر می گردد که زبانش را از قفا بیرون کشیده اند و یک زبان دیگر بر صورت او قرار داده اند که از آن آتش شعله می کشد؛ پس گفته می شود، این است حال و روز فردی که در دنیا دورو و منافق بوده است و به این ترتیب در روز قیامت شناخته می شود.
منابع:
1- ثواب الاعمال: 525، 579، 609 ، 613 .
2- منازل الآخرة: 68، 69 .
