چرا بدن پروتئین دفع می‌کند؟
 

نتیجه آزمایش‌ها نشان داده در ادرارش پروتئین وجود دارد و آن‌قدر ترسیده که جرات نمی‌کند برود پیش پزشک، مبادا به او بگویند بیماری کلیوی دارد یا کلیه‌هایش از کار افتاده‌ است، اما وجود پروتئین در ادرار می‌تواند اینقدر وحشتناک باشد؟

دکتر محمدرضا صفری نژاد، متخصص اورولوژی در این باره می گوید:

یکی از مهم ترین نشانه های بیماری کلیوی، وجود پروتئین در ادرار است که البته در شرایط طبیعی خود بیمار نمی تواند آن را تشخیص دهد، مگر این که پیشرفت کند.

به وجود پروتئین در ادرار «پروتئینوری» گفته می شود. البته در واقع آلبومین در ادرار است، چون آلبومین که نوعی پروتئین است، وارد ادرار می شود.

در بافت کلیه ها عضوی وجود دارد که مانع ورود محتویات خون ـ که یکی از آنها پروتئین است ـ به ادرار می شود و مانند فیلتر عمل می کند.

نام این فیلترها گلومرول هاست که اگر دچار مشکل شوند یا به هر دلیل آسیب ببینند، پروتئین از خون خارج و وارد ادرار می شود که نوعی بیماری محسوب می شود.

در نتایج آزمایش ادرار معمولی، ممکن است گزارش شود پروتئین ادرار بیمار مثبت است و میزان این پروتئین برای پزشک اهمیت دارد.

وجود پروتئین در ادرار نشانه دارد

دکتر صفری نژاد می گوید: حداکثر میزان قابل قبول پروتئین در ادرار 24 ساعته یک فرد طبیعی، 150 میلی گرم است و نباید بیشتر از آن شود.

او درباره نشانه های دفع پروتئین در ادرار توضیح می دهد: در مراحل اولیه فرد به هیچ وجه نمی تواند به وجود پروتئین در ادرارش و دفع آن پی ببرد و این موضوع فقط با مشاهده نتیجه آزمایش قابل تشخیص است.

این متخصص کلیه و مجاری ادرار ادامه می دهد: اگر میزان آلبومین ادرار از مقادیر مشخصی بیشتر شود، هم ادرار کف آلود می شود و هم بدن بیمار شروع می کند به ورم کردن به طوری که دست ها، پاها، صورت و ساق پاها دچار ورم خواهد شد.

چه کسانی بیشتر دچار پروتئینوری می شوند؟

دکتر صفری نژاد به این پرسش این گونه پاسخ می دهد: سردسته آنها مبتلایان دیابت هستند، چه دیابت نوع 1 و چه دیابت نوع 2.

دومین گروه، افراد دچار فشار خون بالا هستند و سومین گروه کسانی که سابقه بیماری کلیوی دارند.

به گفته این استاد دانشگاه، افراد دچار بیماری های التهابی گلومرول ها هم مستعد این هستند که پروتئین از خون به ادرارشان برود. البته بیماری های زیادی هستند که می توانند باعث دفع پروتئین در ادرار شوند.

دیابتی ها بیشتر در معرض خطرند

به گفته این متخصص کلیه، بهترین نشانه چگونگی عملکرد کلیه در بیماران دیابتی، وجود پروتئین در ادرار است.

او با اشاره به این که یکی از شایع ترین علل نارسایی مزمن کلیه ـ که منجر به پیوند کلیه می شود ـ دیابت است، می گوید: انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند، دیابتی ها مرتبا آزمایش ادرار دهند تا مشخص شود پروتئین دفع می کنند یا نه. هر قدر میزان پروتئین ادرار با گذشت زمان بیشتر شود، نشان می دهد کلیه ها بیشتر آسیب دیده اند.

تشخیص دفع پروتئین با آزمایش ادرار 24 ساعته

می توان گفت وجود پروتئین در ادرار نشانه مهمی است که معلوم می کند کلیه ما بیمار است.

دکتر صفری نژاد می گوید: نتیجه آزمایش ادرار ساده نمی تواند وجود آلبومین یا پروتئین را در ادرار نشان دهد. روش مهم، جمع آوری ادرار بیست و چهار ساعته است. برای انجام این آزمایش، آزمایشگاه به بیمار ظرفی می دهد که طی 24 ساعت ادرارش را جمع کند و بعد میزان پروتئین ادرار دقیق اندازه گیری می شود.

این استاد دانشگاه توضیح می دهد: امروزه این کار سخت، کمتر انجام می شود و به جای آن میزان پروتئین و کراتینین را در هر نمونه از ادرار بیمار و نسبت پروتئین به کراتینین ادرار را اندازه می گیرند. اگر این میزان بیشتر از 30 باشد، نشان دهنده وجود پروتئینوری یا وجود مرضی پروتئین در ادرار است و این بیماران باید بیشتر مراقب سلامتشان باشند.

او ادامه می دهد: کراتینین خون نشانه دقیقی است که عملکرد کلیه را نشان می دهد و با اندازه گیری آن می توانیم به میزان خونی که کلیه ها در هر دقیقه از مواد زائد تصفیه می کنند، پی ببریم. اگر این میزان کمتر از 60 میلی لیتر در دقیقه باشد، نشان دهنده آسیب شدید کلیوی است.

بیمار دچار دفع پروتئین چه کند

به گفته دکتر صفری نژاد، بیماران دچار دفع پروتئین، یا دیابتی هستند یا فشارخونی یا بیماران دیابتی ای که دچار فشارخون هستند. قند و فشارخون این بیماران باید کاهش یابد و داروهای مخصوصی استفاده کنند تا هم فشارخون و هم میزان دفع پروتئین از کلیه هایشان کنترل شود. این داروها می توانند جلوی پیشرفت پروتئینوری را در این افراد بگیرند.

نکته هایی که باید به آن دقت کرد

دفع پروتئین، نشانه یک بیماری است و خودش بیماری محسوب نمی شود، بنابراین باید دنبال این بگردیم که چرا پروتئین از طریق ادرار دفع می شود. دکتر صفری نژاد با بیان این مطلب می افزاید: ممکن است علت آن دیابت یا یک بیماری مزمن کلیوی باشد. این بیماری مزمن کلیوی هم ممکن است ناشی از دیابت یا فشارخون بالا باشد.

او تاکید می کند: دفع پروتئین از ادرار در افراد مسن، با وزن بالا، دیابتی، دچار فشار خون و با سابقه بیماری کلیوی در خانواده و سیاهپوست ها بیشتر اتفاق می افتد و خطرناک تر است.

اگر پروتئینوری درمان نشود

دکتر صفری نژاد تاکید می کند: اگر ادرار کسی دارای پروتئین باشد و این میزان به صورت پیش رونده زیاد شود، نارسایی کلیه ایجاد خواهد کرد و فرد به مرحله ای می رسد که نارسایی کامل کلیه اتفاق می افتد و کار به دیالیز و پیوند می کشد. پس اگر به وجود پروتئین در ادرار اهمیت داده نشود، پیشرفت می کند.

این متخصص کلیه می گوید: حتی اگر مقدار کمی پروتئین در ادرار باشد، به بیمار توصیه می شود برای بررسی آن شش ماه دیگر آزمایش ادرار دهد و اگر ببینیم باز هم پروتئین در ادرار وجود دارد یا حتی اگر ببینیم پروتئین به مقدار مختصر در حال افزایش است، نشانه مهمی از وجود بیماری مهم کلیوی محسوب می شود.