مـازرون مله سبزه و زیبا
(مازندران سرسبز و زیباست)
دارنه جنگل و دریا
(جنگل و دریا دارد)
دار سر خوندنه بلبلا میچکا
(گنجشک بالای درخت می خواند)
هوا هسه با صفا
هوا هم بسیار باصفاست)
مغـوم کوتر ته پر بیه هرجا
(صدای کبوتر صحرایی همه جا به گوش می رسد)
صدا پیچینه هوا
(صدا در هوا می پیچد)
پاپلی پر زنده میون گلا
(پروانه در میان گلها می پرد)
خله دارنه تماشا
(که بسیار تماشاییست)
کرک قتک قتک جیـک چیندکا
( قدقد مرغها و جیک جیک جوجه ها)
صوایی خار خوندش کنده تلا
(هر صبح خروس با صدای نازش می خواند)
اولی کنّه همیشه غاز و سیکا
(غاز و اردک همیشه در حال شنا کردن هستند)
ککیم پرچیم سر گل ره کنده وا
(گل نیلوفر روی چپرها غنچه خودش را وا می کند)
دارکوتن شه چکوم ره زنده داره
(دارکوب بر تنه درخت با نوکش می کوبد)
شکروم پر بزوئن چنده خاره
(سار چه زیبا پرواز می کند)
مـردای مازرون چـه با صفانه
(مردان مازندرانی چقدر باصفا هستند)
زنان هم مهربونا و با حیانه
(زنهایش هم مهربان و باحیا هستند)
مازرونی مهمون نوازنا رفق دوس
(مازندرانی مهمانواز و رفیق دوست هست)
همه جا هسّه مثّ باغ فردوس
(همه جای آن مثل باغ فردوس است)
دشت سر بینج خوشه چون طلائه
(در کشتزارهای برنج خوشه های برنج همچون طلاست)
همه از برکتا لطف خدائه
(که همه از برکت و لطف خداست)
مازرون افتخار کل ایرون
(مازندران افتخار کل ایران است)
هسّه مرز شیجاعونا دلیرون
(مازندران مرز شجاعان و دلیران است)
