0

شعر بیرجندی - کلافِ سر درگُم

 
khodaeem1
khodaeem1
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : اسفند 1389 
تعداد پست ها : 89277
محل سکونت : خراسان رضوی

شعر بیرجندی - کلافِ سر درگُم


شده باز ای کِلافه سَر در کَم
مِزَنن نعل چپه باز وَر سُم
باز هُتمبیده گُنبد صیفه
باز هُلمبیده چای پُر گزدُم
جان کَاَکو هُلتی اَ دیوار
شده یکجا سِخال کوزه وخُم
لَکَتو اَیه لُوچ دیوِکَلَه
کاج وکاَچُوله باز بَسته کُزُم
شده بی گوش ودُم مِگَن تُوله
شده گَو بی دوشاخ و خر بی دُم
اَ تش وَر پاکُو اَتشی شده باز
اُومیون اَتش اَ کنار هُلم
سُرسُر اَیَه که گفتین وَینُو
نِمشو چُولی اَی رفیق سُرُم
نِمِتو واکه لُو خُوره از لَو
نِمِتو جیغ زَ نَه از جا جُم
بُر همونه که گوشه هُنشستام
خَفت وخاَموش ولال و بی کروکُم
اگر اُوجُور که گفتین باشَه
وای بر حالِ ما وای مردم



کِلافه=کلاف
کَلافه= بهم ریخته
هتمبیدن=فرو افتادن سقف ودیواروگنبد
صیفه=صفه-ایوان-صوفه نیز گفته میشود
هُلمبیدن= فروافتادن هر چیز خیس مانند سر چاه
گَزدم=عقرب
هُلتی=سقف یا دیواری که بیم ریختن آن باشد
سِخال=سفال-سفال شکسته
لَکَتو=آویزان

لَوچ=لب
کَلَه=سیاه وسفید رنگ
کاچوله=معنی آنرا نیافتم شاید مصغر کاج یامهمل کاج باشد
کُزُم=صمغ
هُلُم=گرما وتفش آتش
سُرسُر=زمزمه
چولی=دستکی به شکل کفکیر بزرگ که از شاخه های درخت بسازند
سُرُم=تیر چوبی
لَو=لب
جُم=جنب-تکان خوردن
خفت=ساکت-خاموش
بی کرو کُم=بدون سروصدا

 

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست ، طوفان زده ام راه نجاتی بفرست ، فرمود که با زمزمه ی یا مهدی ، نذر گل نرگس صلواتی بفرست

چهارشنبه 18 دی 1392  11:26 AM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها