کروپ یا خروسک در اثر عفونت تنفسی ناشی از ویروس ها بویژه ویروس پارا آنفلوآنزا رخ می دهد و التهابی قابل توجه در حنجره، تراشه و حتی برونش ها ایجاد می کند.
کروپ اغلب بین سنین سه ماه تا پنج سال رخ می دهد و بیشترین بروز را در دو سالگی دارد.
نشانه های بیماری
بیشتر بیماران یک تا سه روز قبل از شروع علائم انسدادی دچار آبریزش بینی، فارنژیت، سرفه و تب خفیف می شوند، سپس دچار سرفه های خشن ـ که شبیه به پارس کردن سگ است ـ می شوند و گرفتگی صدا و استریدور دمی یا شنیده شدن صدای تنفس در هنگام دم نیز ظاهر می شود.
در مواردی که انسداد شدید در مسیر راه های هوایی رخ دهد، کبودی در اندام ها و لب قابل مشاهده است. تب خفیف ممکن است ادامه یابد، هرچند گاهی شدید نیز می شود. برخی کودکان نیز دچار تب می شوند.
به طور مشخص علائم در شب، بدتر شده و طی یک هفته به طور کامل بهبود می یابد. بی قراری و گریه کودک علائم را تشدید می کند. کودک ممکن است در وضع نشسته احساس بهتری داشته باشد.
تشخیص
در معاینه معمولا التهاب حلق و افزایش تعداد تنفس دیده می شود. برای تشخیص خروسک نیازی به گرفتن عکس گردن و مجاری هوایی نیست، ولی اگر هم عکسی گرفته شود معمولا تنگی مجرای زیر حنجره دیده می شود البته اگر علائم در این بیماری غیرطبیعی باشد، پس از پایدار کردن وضع تنفسی بیمار، می توان از عکس گردن اطلاعات بیشتری به دست آورد و موارد دیگر مانند وجود جسم خارجی در مجاری هوایی، عفونت باکتریایی تراشه و اپیگلوتیت حاد را می توان تشخیص داد.
عوارض همراه با خروسک
حدود 15 درصد از بیماران دچار عوارضی مانند عفونت گوش، عفونت باکتریال تراشه، انسداد شدید راه هوایی و عفونت ریه می شوند.
درمان
اساس درمان خروسک، مراقبت از راه هوایی و پیشگیری از انسداد مجرا و بهبود اکسیژن رسانی است. از اقداماتی که موجب بی قراری کودک می شود باید اجتناب کرد.
امروزه مانند گذشته از بخور سرد و مرطوب استفاده نمی شود زیرا در مطالعات جدید مشخص شده گاهی اثر تشدیدکننده بر بیماری داشته است، ولی بخور دارویی اپی نفرین بسیار کمک کننده است. استفاده از کورتون های خوراکی یا تزریقی از درمان های موثر دیگر است.
در مواردی که بیمار دچار تنگی نفس پیشرونده، کاهش هوشیاری و بی اشتهایی می شود، بهتر است در بیمارستان بستری شود تا از وی مراقبت بیشتری به عمل آید.
