در مواردی ، غیبت کردن جایز است که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:
1. در مقام مشورت در کارهای مهم؛ یعنی اگر شخصی دربارۀ دیگری مشورت خواست، ما می توانیم عیب های آن فرد را به مشورت کننده بگوییم.
2. برای ردّ سخن و عقیدۀ باطلِ اشخاصی که دارای چنین اعتقاداتی هستند، نقل سخن و عیب سخن آنها جایز است، تا مبادا مردم دنباله رو آنها شوند.
3. برای شهادت دادن نزد قاضی، باید حقیقت را گفت گرچه غیبت باشد
4. برای اظهار مظلومیت، بیان کردن ظلم ظالم مانعی ندارد.
5. کسی که بدون حیا و آشکارا گناه می کند، در مورد آن گناه غیبت ندارد.
6. برای ردّ ادعاهای پوچ، غیبت مانعی ندارد. کسی که می گوید: من مجتهدم، دکترم، سیّدم، و ما می دانیم که او دروغ می گوید، جایز است به مردم آگاهی دهیم تا فریب نخورند.
