باکتری خطرناکی داخل بینی است
یک بررسی جدید نشان داد که یک نوع باکتری مضر می تواند در داخل بینی کمین کند. تقریبا نیمی از گونه این باکتری نسبت به درمان با آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، یعنی با مصرف آنتی بیوتیک از بین نمی روند.
محققان 12 فرد سالم را آزمایش کردند و دریافتند جاهای عمیقی در داخل بینی می تواند محل ذخیره و نگهداری باکتری استافیلوکوک اورئوس باشد که علت اصلی بیمار شدن است.
تقریبا نیمی از گونه این باکتری نسبت به درمان با آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، یعنی با مصرف آنتی بیوتیک از بین نمی روند.
معلوم شده است که این باکتری می تواند روی سطح پوست و در داخل بینی زندگی کند.
هر چند راه هایی برای حذف این باکتری وجود دارد، اما معمولا چند هفته و یا چند ماه بعد بر می گردد.
یکی از محققان می گویند: تقریبا یک سوم افراد این باکتری را به طور دائمی با خودشان حمل می کنند، یک سوم دیگر گاهی اوقات حامل آن هستند و یک سوم باقیمانده هرگز باکتری استافیلوکوک اورئوس را حمل نمی کنند.
ولی باید گفت هر کسی که این باکتری را حمل می کند، مریض نمی شود.
تلاش برای رها شدن از دست این باکتری لازم نیست و حتی گاهی اوقات بیهوده است.
استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از 5 عامل شایع ایجادکننده عفونت های بیمارستانی به ویژه عفونت‌های زخم پس از جراحی است
اما اگر فرد حامل این باکتری به دلیل بیماری و یا تضعیف سیستم ایمنی بدن به بیمارستان برود و یا روش های سوراخ کردن پوست برای او انجام شود، این باکتری مشکل زا می گردد.
اگر باکتری استافیلوکوک اورئوس از طریق یک زخم، بریدگی و یا گذاشتن سوند وارد جریان خون شود، می تواند مشکلات خطرناکی ایجاد کند مثل عفونت خون، پنومونی و یا عفونت دریچه های قلبی.
همچنین این محققان دریافتند که یک نوع باکتری به نام کورینه باکتریم پزودو دیفتریتیکوم یا برخی فرآورده های مولکولی که این باکتری تولید می کند، می تواند برای مقابله با عفونت باکتری استافیلوکوک اورئوس مفید باشد.
اطلاعاتی درباره استافیلوکوک اورئوس
استافیلوکوک اورئوس (Staphylococcus aureus)، کوکسی گرم مثبت بی‌هوازی اختیاری است که مهم ترین گونه در جنس استافیلوکوک از نظر پزشکی محسوب می‌شود. گاهی اوقات به این باکتری، استافیلوکوک طلایی نیز می‌گویند. اورئوس در زبان لاتین به معنای طلایی است.
این باکتری ممکن است به شکل فلور عادی پوست یا بینی وجود داشته باشد. این طور تخمین زده می‌شود که 20 درصد از مردم به مدت طولانی، ناقل باکتری باشند. استافیلوکوک اورئوس، یکی از موفق ترین باکتری‌های بیماریزاست.
این باکتری به دلیل تولید رنگدانه طلایی کاروتنوئیدی به نام استافیلوزانتین (staphyloxanthin)، کلونی‌های زردرنگی را ایجاد می‌نماید. این رنگدانه در بیماریزایی نقش دارد، زیرا به عنوان ماده آنتی اکسیدان عمل کرده و موجب در امان ماندن باکتری در برابر رادیکال‌های آزاد اکسیژن می شود.
رادیکال‌های آزاد اکسیژن توسط سیستم ایمنی (گلبول‌های سفید) بدن میزبان برای کشتن باکتری‌ها تولید می‌شوند.
استافیلوکوک اورئوس، گستره وسیعی از عفونت‌ها از عفونت‌های ساده پوستی (مانند جوش دانه، کورک، کفگیرک، گل مژه و آبسه) گرفته تا بیماری‌های تهدید کننده زندگی (مانند پنومونی، مننژیت، استئومیلیت، اندوکاردیت، سندرم شوک سمی و سپتی سمی) را ایجاد می‌نماید.
استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از 5 عامل شایع ایجادکننده عفونت های بیمارستانی به ویژه عفونت‌های زخم پس از جراحی است.
پس از کشف پنی سیلین، در ابتدا از این دارو برای درمان عفونت‌های استافیلوکوکی استفاده می‌شد، اما روز به روز به مقاومت آنتی بیوتیکی علیه پنی سیلین افزوده شد. علت این پدیده تولید پنی سیلیناز توسط باکتری بود که پنی سیلین را تجزیه می‌کند.
بنابراین از آنتی بیوتیک‌های جدیدتر یعنی پنی سیلین‌های مقاوم به پنی سیلیناز (مانند اکساسیلین و متی سیلین) استفاده شد.
متأسفانه این باکتری به مرور به این آنتی بیوتیک‌ها نیز مقاوم شده است. از این آنتی بیوتیک‌ها به همراه جنتامایسین برای درمان عفونت‌های جدی مانند اندوکاردیت استفاده می‌شود.
