قرآن .
((و چـون پروردگارت به فرشتگان گفت : من در زمين خليفه اى مى آفرينم , گفتند: آيا كسى را مى آفرينى كه در زمين فساد كند و خونها بريزد حال آن كه ما به ستايش تو تسبيح مى گوييم و تو را تقديس مى كنيم ؟
گفت : آنچه من مى دانم شما نمى دانيد)).
((جن و انس را نيافريدم مگر تا مرا پرستش كنند)).
((اگر پروردگار تو خواسته بود, هر آينه همه مردم را يك امت مى كرد, ولى همواره گونه گون خواهند بود مگر آنهايى كه پروردگارت بر آنها رحمت آورده و آنها را براى همين بيافريده است )).
ـ امام على عليه السلام به خدا پروايى فرمان داريد و براى نيكوكارى و فرمانبردارى (از خدا) آفريده شده ايد.
ـ امـام صـادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش زنديق كه خدا چرا خلايق را آفريد حالى كه به آنها نياز ندارد و از آفريدن آنهاناگزير نيست و بازيچه كردن ما نيز شايسته او نيست ؟
ـ : آفريدگان را بيافريد تا حكمت خود را نشان دهد و علم خود را به كار زند وتدبير خويش را بگذراند.
ـ امـام على عليه السلام ـ در هنگام فرا خواندن مردم به جهاد ـ خداوند با دين خود شما را گرامى داشت و براى پرستش خويش شما را بيافريد, پس در اداى حق او بكوشيد.
ـ خـداى تـعالى مى فرمايد: فرزند آدم ! تو را نيافريدم تا سودى كنم بلكه آفريديمت تا تو از من سود برى پس , به جاى هر چيز مرا برگزين , زيرا من ياور تو به جاى هر چيزهستم .
ـ امام حسين عليه السلام اى مردم ! خداى عزوجل بندگان را نيافريد مگر تا او را بشناسند چون او را شـنـاخـتـنـد بپرستندش و چون اورا بپرستند از پرستش جز او بى نياز شوند مردى عرض كرد: فرزند پيامبر خدا! پدر و مادرم فدايت بادا! شناخت خدا چيست ؟
فرمود: شناخت اين است كه مردم هر زمانى امام وپيشواى واجب الطاعه خود را بشناسند.
ـ امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه ((جن و انس را نيافريدم مگر تا مرا بپرستند)) ـ : آنان را براى عبادت آفريد.
ـ عـلـى بن ابراهيم ـ نيز از آن حضرت ـ : آنان را براى امر و نهى و تكليف آفريد آنان را نيافريد تا به زور عبادت كنند بلكه براى آزمايش آفريد تا به وسيله اوامر و نواهى خود ايشان را بيازمايد.
ـ امام صادق عليه السلام در تفسير آيه ((پيوسته گونه گونند مگر آن كس كه خدايت بر او رحمت آورد و بـراى هـمـيـن آنان راآفريده است )) ـ : آنان را بيافريد تا كارى كنند كه مستوجب و سزاوار رحمت خدا شوند و خداوند بر ايشان رحمت آورد.
ـ امـام عـلـى عـليه السلام آنچه آفريد نه براى افزودن بر قدرتى (از خود) بود و نه به خاطر بيم از پـيـشـامـدهـاى زمان و نه براى آن كه در مصاف با همتايى جنگجو و شريكى كه در مال خود بر او بـرترى مى جويد و مخالفى كه در تبار خود بر او فخر مى فروشد, يارى طلبد, بلكه آنان آفريدگانى هستند پرورده و بندگانى بيمقدار.
ـ امام صادق عليه السلام خداوند تبارك و تعالى آفريدگان خود را بيهوده نيافريد و آنان را به خود رها نكرد بلكه آفريدشان تاقدرت خويش را نشان دهد و تكليف طاعت خود را به دوش آنها نهد تا با آن سزاوار خشنودى او شوند آنان را نيافريد تا از آنهاسود برد و يا زيانى را به وسيله آنها از خود دور سازد بلكه آفريدشان تا به ايشان سود رساند و به نعمت جاودان برساندشان .
ـ در تـفـسير آيه ((و همواره گونه گونند مگر آن كس كه پروردگارت به وى رحم آورد و براى هـمـيـن آنها را آفريدم )) ـ : آنان راآفريد تا كارى كنند كه مستوجب رحمت خدا شوند و او بر آنان رحمت آورد.
ـ مـردى از امام صادق عليه السلام پرسيد: ما براى شگفتى [ ديگران ] آفريده شده ايم ؟
فرمود: مگر تو براى خدا چه هستى ؟
.
عـرض كـرد: بـراى نـابـود شـدن آفريده شده ايم ؟
فرمود: خاموش پسر برادر! براى ماندن آفريده شده ايم .
