امامت {عامه}

آيات و احاديث پيرامون {امامت عامه }

امامت .

قرآن :.
((و آنـان كـه مـى گـويـند: اى پروردگار ما! از همسران وفرزندانمان دلهاى ما را شاد دار و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان )).
ـ امام على عليه السلام او (پيامبر صلى اللّه عليه و آله ) را فرستادتا به حق فرا خواند و بر آفريدگان گـواه بـاشـد او پـيامهاى پروردگارش را رساند و در اين راه نه سستى كرد و نه كوتاهى ورزيد و درراه خدا با دشمنان او جنگيد بى آن كه ناتوانى به او راه يابد يا آن كه عذر و بهانه آورد او پيشواى پرهيزگاران و ديده رهيافتگان است .
ـ تـا آن كـه كـرامـت خداوند سبحان (مقام پيامبرى ) به محمد صلى اللّه عليه و آله رسيد پس , آن حـضـرت را از بـهـترين خاندان و گرامى ترين دودمان بركشيد (درخت دودمان ) او را شاخه هايى اسـت بـلـنـد و بـرافـراشـتـه و دسـت كـسـى به ميوه آن نرسد اوپيشواى پرهيزگاران است وديده رهـيـافـتـگان رفتارش ميانه روى و اعتدال است و طريقه اش راهنمايى و هدايت سخنش حق را از باطل جدا سازد و حكم و داوريش به عدل و داداست .

امامت مايه كمال دين است .

قرآن .
((امـروز ديـنـتـان را براى شما كامل كردم و نعمتم را بر شماتمام گردانيدم و اسلام را دين شما برگزيدم )).
ـ امام رضا عليه السلام در حجة الوداع كه سال آخر عمر پيامبر صلى اللّه عليه و آله بود آيه ((امروز دينتان را براى شما كامل كردم )) نازل شد امر امامت , از جمله كمال دين است .
ـ امام باقر عليه السلام فريضه اى از پس فريضه اى نازل مى شد و ولايت آخرين فريضه بود و خداوند عـزوجل آيه ((امروز دينتان را براى شما كامل گردانيدم )) را فرو فرستاد خداى بزرگ مى فرمايد: بعد از اين ديگر فريضه اى بر شما نازل نمى كنم چرا كه فرايض شما را كامل كردم .
ـ ابـو هـريـره : در روز غـديـر خم ـ هجدهم ذيحجه ـ پيامبرصلى اللّه عليه و آله فرمود: هر كه من مـولاى اويم , پس على مولاى اوست آن گاه خداوند اين آيه را فرو فرستاد: ((امروز دينتان را براى شما كامل گردانيدم )).

امامت شالوده اسلام است .

ـ امام رضا عليه السلام امامت ريشه بالنده اسلام و شاخه برافراشته آن است .
ـ امـام بـاقر عليه السلام اسلام بر پنج پايه استوار است : نماز, زكات , روزه , حج و ولايت و براى هيچ چيز به اندازه ولايت فرياد زده نشده است .
ـ اسلام بر پنج چيز استوار است : نماز, زكات , حج , روزه و ولايت زراره مى گويد: پرسيدم : از ميان آنها كدام برتر است ؟
فرمود:ولايت برتر است , زيرا ولايت كليد آنهاست و صاحب ولايت , راهنماى به سوى آنها.

امامت ريشه همه خوبيهاست .

ـ امام كاظم عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از آيه ((بگو: پروردگارم بديهاى آشكار و نهان را حرام و ناروا دانسته است )) ـ : قرآن ظاهرى دارد و باطنى تمام آنچه را كه خداوند درقرآن حرام فرموده ظـاهـر اسـت و باطن آنها پيشوايان ستمگرند و همه آنچه را كه خداوند در كتاب خود روا شمرده همان آن ظاهراست وباطن آنها امامان حق هستند.
ـ امـام صـادق عليه السلام ما ريشه همه خوبيها هستيم و هر نيكى ثمره شاخه هاى ماست از جمله نـيـكيهاست : توحيد, نماز, روزه ,فرو خوردن خشم , گذشت از كسى كه بدى كند, ترحم به فقير, رسـيـدگـى بـه همسايه و اعتراف به فضل اهل فضل دشمن ما ريشه همه بديهاست و هر زشتى و بـدكـارى ثـمـره شاخه هاى اوست , از جمله : دروغ , بخل , سخن چينى , بريدن از خويشاوندان , ربا خوارى , به ناروا خوردن مال يتيمان , تعدى از حدودى كه خدا دستور داده است , ارتكاب زشتيهاى آشـكـار و نهان , زنا, دزدى و هر زشتى ديگرى از اين دست پس دروغ مى گويد, كسى كه بگويد با ماست و به شاخه هاى دشمن ما چنگ آويزد.

امامت راه خداوند است .

قرآن .
((بـگـو: در بـرابـر ايـن رسـالـت پاداشى از شما نمى خواهم ,تنها دوست داشتن خويشاوندان (مرا مى خواهم ))).
((بگو: هر مزدى كه از شما طلبيده ام از آن خودتان باد)).

((بـگـو : مـن از شما هيچ مزدى نمى طلبم مگر كسى كه مى خواهد به سوى پروردگارش راهى بيابد)).
ـ امـام مـهـدى عليه السلام ـ در دعاى ندبه ـ : آنها بودند راه رسيدن به تو و طريق دست يافتن به رضوان و خشنوديت .
ـ امام باقر عليه السلام دوست داشتن ما خاندان , رشته كار دين است .
ـ امام باقر عليه السلام يا امام صادق عليه السلام خداوند عمل بنده اى را كه درباره ما خاندان شك و ترديد كند نمى پذيرد.
ـ پـيـامـبر خدا صلى اللّه عليه و آله سوگند به آن كه مرا بحق پيامبر كرد, اگر كسى با كار هفتاد پـيـامـبـر خـدا را ديـدار كند اما ولايت اولوالامر ما خاندان را به همراه نداشته باشد, خداوند از او نه توبه اى مى پذيرد و نه فديه اى (يا نه واجبى مى پذيرد و نه مستحبى ).
ـ پـايـبـنـد دوسـتى ما خاندان باشيد زيرا سوگند به آن كه جان محمد در دست اوست , كار هيچ بنده اى به حال او سودمند نيفتد مگربا معرفت و ولايت ما.
ـ امـام صـادق عـلـيـه السلام اگر بندگان , پيشواى ستمگر را كه از جانب خدانيست به زمامدارى گيرند, خداوند كارهاى شايسته اى راكه انجام مى دهند نخواهد پذيرفت .
ـ پـيـامـبر خدا صلى اللّه عليه و آله سوگند به خدا كه اگر كسى در ميان ركن و مقام پيوسته به نماز ايستد اما با كينه شما اهل بيت خدارا ملاقات كند به دوزخ درآيد.
ـ امام باقر صلى اللّه عليه و آله هر كه در راه عبادت خداى تعالى خود را به رنج و زحمت افكند, اما امامى از جانب خدا نداشته باشد, كوشش او پذيرفته نشود, گمراه و سرگشته است و خدا كارهاى او را زشت مى شمارد و به گوسفندى مى ماند كه چوپان و رمه خود را گم كرده باشد.

تفسير امامت به نور.

ـ امـام كـاظم عليه السلام امامت نور و روشنايى است , همان كه خداى عزوجل فرموده : ((به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم ايمان آوريد)) فرمود: نور همان امام است .
ـ امام باقر عليه السلام , در تفسير اين آيه ((پس به خدا و پيامبرش و نورى كه فرو فرستاديم ايمان آوريـد)) فـرمود: به خدا قسم اين نور, همان امامان از خاندان محمد صلى اللّه عليه و آله هستند تا روز قيامت به خدا سوگند ايشان هستند همان نورى كه خداوند فروفرستاده است هم ايشانند به خـدا سـوگـنـد نـور خـدا در آسمانها و زمين به خدا قسم نور امام در دلهاى مؤمنان از خورشيد درخشان روز, تابان تر است .

برترى امامت بر نبوت .

قرآن .
((و (بياد آر) هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش به كلماتى آزمود و او آنها را به انجام رسانيد, خدا فرمود: من تو را پيشواى مردم گردانيدم )).
ـ امام صادق عليه السلام خداوند تبارك و تعالى ابراهيم را به بندگى گرفت پيش از آن كه اورا به پيامبرى برگزيند, و او را به نبوت رساند پيش از آن كه به رسالت گزيند و او را رسول خود ساخت پيش از آن كه به دوستى برگزيند و او را دوست و خليل خود گردانيد پيش از آن كه امامش قرار دهد و چون همه اين مقامات را در او گرد آورد فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم .

ناگزيرى از حجت (نياز به رهبر الهى ).

قرآن .
((جز اين نيست كه تو بيم دهنده هستى و هر قومى رارهبرى است )).
((بر ايشان سخن در سخن پيوستيم , باشد كه پند پذير گردند)).
ـ امام صادق عليه السلام چون ثابت كرديم ما را آفريدگار و صانعى است كه از ما و همه آفريدگان والاتـر است آن گاه ثابت شودكه در هر عصر و زمانى فرستادگان و پيامبران , با دلايل و براهينى كـه بـراى اثـبات حقانيت خود آورده اند, مبعوث شده اند تا زمين خدا از حجتى كه با خود دانش يا نشانه اى گواه بر درستى گفتار و روايى عدالتش دارد, خالى نباشد.
ـ زمـيـن هـيـچـگـاه خـالى از امام نيست , تا اگر مؤمنان چيزى (به دين ) افزودند آنها را (از اين كجراهه ) برگرداند و اگر چيزى كاستندآن را كامل كند.
ـ امـام باقر عليه السلام يا امام صادق عليه السلام خداوند زمين را بدون عالم نگذاشته است , و اگر اين نبود حق از باطل شناخته نمى شد.
ـ امام صادق عليه السلام زمين از همان گاه كه پديد آمده , از حجتى عالم كه هر حقى را مردم به دست فراموشى بسپارند زنده مى كند, تهى نبوده است , آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود: ((مى خواهند با دهانهاى خود نور خدا را خاموش كنند )).
ـ زمـيـن هـيـچـگـاه بـدون عـالمى كه مردم به او نيازمندند و او از آنان بى نياز و حلال و حرام را مى شناسد , رها نمى شود.
ـ امـام بـاقـر عليه السلام وقتى يكى از شما مى خواهد چند فرسنگ راه بپيمايد براى خود به دنبال راهـنـما مى گردد, و تو به راههاى آسمان نا آشناترى تا به راههاى زمين , پس , براى خود به دنبال راهنما باش !.
ـ امـام رضـا عـليه السلام , در پاسخ به پرسش ازاولوالامر و فرمان به پيروى از آنها فرمود: به دلايل بسيارى , از جمله : چون براى مردمان حد و مرزى مشخص نهاده شده و موظفندكه از آن مرز فراتر نـرونـد زيـرا مـوجب تباهى ايشان مى شود, اين كار به سامان و انجام نرسد مگر فردى امين بر آنها گمارده شود.
و ديـگـر ايـن كـه : ما هيچ گروه و هيچ ملتى و آيينى را نمى يابيم كه مانده و زيسته باشند مگر با برخوردارى از سرپرست و پيشوا,زيرا در كار دين و دنياى خود از او ناگزيرند جز بدو پابرجا نيستند .
و ديـگـر ايـن كه : اگر برايشان پيشوا و سرپرستى درستكار و نگهبان و امانتدار گمارده نمى شد, آيين , كهنه و فرسوده شده , دين ازميان رفته و سنت دگرگون شده بود.
ـ از امـام بـاقر عليه السلام , درباره علت نياز مردم به پيامبر و امام پرسيده شد فرمود: چون دنيا به درسـتـى و پـاكـى او پـايدار است , به اين صورت كه خداوند عزوجل با وجود پيامبر يا امام در روى زمين عذاب را از خاك نشينان بر مى دارد.

حجت , امامى است شناخته شده .

ـ امام صادق عليه السلام حجت خداى عزوجل برخلقش بر پا نگردد مگر به وجود امامى كه شناخته شده باشد   ((14)) .
ـ امـام بـاقـر عـليه السلام حجت خدا بر خلقش تمام نشود مگر به وجود امامى زنده كه مردم او را بشناسند.
ـ از امـام صـادق عليه السلام پرسيده شد آيا زمين بدون عالم زنده و آشكار مى ماند؟
فرمود: در آن صورت خداوند عبادت نخواهدشد.
ـ امـام صـادق عـليه السلام هر كه بميرد و امام زنده و آشكارى نداشته باشد به مرگ جاهلى مرده است .

گاه حجت در بيم وگمنامى به سر مى برد.

ـ امـام عـلـى عـلـيـه السلام بار خدايا! آرى , زمين ازكسى كه حجتهاى خدا را بر پا دارد ـ آشكار و سرشناس يا بيمناك و گمنام ـ تهى نيست , تا حجتها و برهانهاى خداوند از بين نرود.
ـ بـار خـدايـا! تـو را لاجـرم در زمين خود حجتهايى بايد, حجتى از پى حجتى تا پيروان اولياى تو پـراكـنـده نـشوند چه آشكار ولى نافرمان روا, يا پنهان شده و بيمناك و در انتظار اگر به روزگار تـسـلـط بـاطل آنان در سكوت به سر مى برند و از ديده مردم پنهانند, ,هرگز پرتو دانش و تربيت ايشان پوشيده نمى ماند.
ـ بار خدايا! من خوب مى دانم كه علم بتمامى جمع نمى شود نمى ماند و مباحث آن تمام نمى شود, چه آن كه تو زمينت را از حجت بر بندگانت تهى نمى گذارى ـ خواه اين حجت آشكار و فرمان روا و خواه بيمناك و گمنام باشد كه فرمانش برده نمى شود ـ تا مباداحجت تو از ميان برود و دوستان تو پس از آنكه هدايتشان كردى گمراه شوند.
ـ امام صادق عليه السلام از همان زمان كه خداوند آدم را آفريد, زمين از حجت خالى نبوده , حجتى آشكار و شناخته شده يا پنهان و در پرده .
ـ امام باقر عليه السلام زمين , بدون امام ـ آشكار يا نهان ـ باقى نمى ماند.

اگر امام نباشد زمين در هم فرو رود.

ـ امام صادق عليه السلام اگر زمين بدون امام مى ماند, به يقين در هم فرو مى ريخت .
ـ امام باقر عليه السلام اگر براى لحظه اى وجود امام از زمين برداشته شود, زمين ساكنان خود را چنان درهم و پريشان كند كه درياساكنانش را.
ـ در وصـف ائمـه ـ : خـداونـد عزوجل ايشان را اركان زمين قرارداد تا زمين اهل خود را نلرزاند و ايشان را ستونهاى اسلام وپاسداران راه هدايت خود كرد.
ـ امام صادق عليه السلام زمين حتى يك روز بدون امامى از ما كه امت بدو پناه برد, باقى نمى ماند.
ـ در زمـيـن هميشه حجت هست , زيرا مردم را اصلاح نكند مگر حجت و زمين را به سامان نياورد مگر حجت .

فراخواندن هرامتى با امام وپيشواى آن .

قرآن .
((روزى كه هرگروه ازمردم را به پيشوايانشان بخوانيم )).
((آنـان پـيرو فرمان فرعون شدند حال آن كه فرمان فرعون به صواب راه نمى نمود در روز قيامت پيشاپيش قوم خود بيايد, همه را به آتش درآورد و وارد شدن به بدجايگاهى است )).
ـ امـام صـادق عليه السلام در روزقيامت از سوى خداى بزرگ ندا آيد كه هر كس در سراى دنيا به امـامـى اقـتـدا كـرده بـايد در پى او به همان جا رودكه او را مى برند در اين هنگام پيروى شدگان ازپيروان خود بيزارى مى جويند.
ـ پـيـامـبـر خـدا صـلـى اللّه عـلـيـه و آلـه , در بـاره ايـن آيـه ((روزى كـه ـادـتــقـا ى ـمـاـمـا هرگروه ازمردم رابه پيشوايانشان بخوانيم )) فرمود: هر گروه را به نام امام زمان خود و كتاب خدا و سنت پيامبرشان مى خوانند.
ـ امام صادق عليه السلام هيچ قومى نيست كه در دنيا به امامش اقتدا كرده باشد مگر آن كه در روز قيامت او آنان را نفرين مى كند وآنان او را , مگر شما و كسى كه چون شما باشد.
ـ امـام حـسين عليه السلام , درباره آيه ((روزى كه هر گروه از مردم را به پيشوايانشان بخوانيم )) فـرمود: يك امام به راه راست فراخوانده و پيروانش دعوت اورا لبيك گفته اند و امامى به گمراهى خـوانده و پيروانش به دعوت او پاسخ ‌داده اند آنان دربهشتند واينان دردوزخ و اين است سخن خدا عزوجل كه : ((گروهى در بهشت هستند و دسته اى در دوزخ )).
ـ امام سجاد عليه السلام پروردگارا! تو در هر زمان از دين خود به وسيله امامى پشتيبانى كردى كه او را نـشانه راه براى بندگانت وچراغ راهنما براى سرزمينهايت قرار دادى و اين پس از آن بود كه ريسمان او را به ريسمان خودت پيوند زدى و او را وسيله رسيدن به رضوان و خشنوديت قرار دادى .

شناخت امام .

ـ امـام صادق عليه السلام , درباره آيه ((و هر كه راحكمت داده شود )) فرمود: حكمت فرمانبرى از خدا و شناخت امام است .
ـ امـام بـاقـر عليه السلام , در تفسير آيه ((آيا كسى كه مرده بود و او را زنده گردانيديم و براى او نورى قرار داديم )), فرمود: ((مرده ))كسى است كه چيزى نمى داند و ((نور)) امام و پيشوايى است كه به او اقتدا مى شود.
ـ امـام حـسـيـن عـلـيـه السلام ـ هنگامى كه درباره شناخت خدا از او سؤال شد ـ : شناخت مردم هرزمان ازامامى است كه بايد از اوفرمان برند.
ـ امـام صادق عليه السلام ماييم آن گروهى كه خداوند فرمانبرى از ما را واجب كرده است شما به كسى اقتدا مى كنيد كه به يقين مردم درنشناختن او معذور نيستند.
ـ امـام عـلى عليه السلام مراقب باشيد از كسى اطاعت كنيد كه براى نشناختنش عذرتان پذيرفته نيست .

پيامد شناختن و نشناختن امام .

ـ امام باقر عليه السلام تنها كسى خداى عزوجل را مى شناسد و مى پرستد كه خدا را و امام خود از ما اهل بيت را بشناسد.
ـ امام صادق عليه السلام هر كه ما را بشناسد مؤمن است و هر كه منكر ما شود كافر.
ـ امام باقر عليه السلام , در تفسير آيه ((به كسى ماند كه در تاريكيهاست و از آنها خارج نمى شود)), فرمود: كسى است كه امام را نشناسد.
ـ امـام صـادق عـلـيـه السلام امام راهنماى ميان خداوند عزوجل و آفريدگان اوست , هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه منكرش شود كافر.