قرمزی، ورم، درد زیاد، تب و چرک کردن زخم نشان دهنده عفونت آن است و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
اگر مایع زردرنگ یا مایل به سبز از زخم بیرون بیاید و یا اینکه پوست اطراف زخم قرمزرنگ، گرم، متورم و دردناک شود نشان می دهد زخم عفونت کرده است و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
وجود هر نوع رگه های قرمزرنگ در پوست اطراف زخم، نشان دهنده عفونت دستگاهی از بدن به نام دستگاه لنفاوی است که مایعات را از بافت ها بیرون می کشد.
عفونت سیستم لنفاوی خطرناک است، به خصوص اگر همراه با تب باشد.
لذا مشاهده خطوط قرمز رنگ اطراف زخم نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
زخم های ناشی از سوراخ شدن چقدر متفاوت هستند؟
سوراخ شدن پوست توسط یک جسم نوک تیز باعث ایجاد یک حفره کوچک و زخم می شود.
برخی از این زخم ها بسته به علت و منشأ ایجاد کننده آن، خیلی عمیق هستند.
معمولا زخم های ناشی از سوراخ شدن پوست، خیلی خون ریزی نمی کنند، ولی درمان آنها برای جلوگیری از عفونت لازم است.
بیشتر زخم های سوراخ شدگی، عفونت نمی کنند، ولی اگر قرمزی، ورم و یا خونریزی زخم ادامه داشت، بایستی نزد پزشک رفت
در این نوع زخم ها به علت ورود میکروب ها و خار و خاشاک به عمق بافت و بسته شدن سریع محل زخم، یک محیط مطلوب برای رشد میکروب ها فراهم می شود و زخم عفونت می کند.
به عنوان مثال فرو رفتن یک عدد میخ به درون پا می تواند باعث آسیب استخوان و ورود میکروب ها به استخوان شود. خصوصا اگر یک جسم نوک تیز توسط کفش کتانی وارد پا شود، این خطر بیشتر است.
قسمت اسفنجی کفش های کتانی، محل خوبی برای رشد باکتری هاست که می تواند باعث عفونت جدی در پاها شود.
کمک های اولیه برای زخم های سوراخ شدگی شامل شستن کامل محل زخم با آب و صابون است.
تمیز کردن چنین زخم هایی خیلی سخت است. اگر محل زخم باد کرده باشد، می توان با گذاشتن یخ روی آن، ورم را کم کرد.
یک نوع پماد آنتی بیوتیک روی محل زخم بمالید (می توانید برای خرید این پماد از دکتر داروساز داروخانه سوال کنید) تا عفونت نکند.
سپس روی زخم را پانسمان کنید (با گاز استریل و باند و یا چسب زخم) تا میکروب و آلودگی وارد زخم نشود.
محل زخم را تمیز کنید و روزی سه بار پانسمان زخم را عوض کنید و مراقب علائم عفونت زخم باشید.
هر موقع پانسمان زخم کثیف و یا خیس شد، آن را عوض کنید.
افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند و زخم های عمیق سوراخ شدگی بایستی توسط پزشک رسیدگی شوند.
اگر بیرون آوردن جسم خارجی از داخل زخم (مثل میخ یا تراشه چوب و...) سخت است، ممکن است به داخل استخوان فرو رفته باشد و نیاز به درمان پزشکی دارد.
بیشتر زخم های سوراخ شدگی، عفونت نمی کنند، ولی اگر قرمزی، ورم و یا خونریزی زخم ادامه داشت، بایستی نزد پزشک رفت.
سوراخ شدن پاها توسط یک جسم نوک تیز مثل میخ یا شیشه، جای نگرانی دارد. لذا برای کاهش خطر سوراخ شدن پاها بایستی کفش پوشید، خصوصا اگر فرد مبتلا به دیابت باشد و یا به هر دلیلی دچار بی حسی پاها باشد، مثلا بیماران دیابتی بایستی از کفش و صندل جلو بسته و نوک پهن استفاده کنند و حتی در خانه صندل روفرشی بپوشند تا پاهایشان زخم نشود.
سایر علل سوراخ و زخم شدن پوست عبارتند از : گاز گرفتن بدن توسط حیوان و یا انسان، تراشه چوب و ابزار و ماشین آلات، خارگل و گیاه، میله بافتنی و ... .
