آرنج یک مفصل پیچیده مرکب از استخوان‌های اولنا، رادیوس و هومروس است که حرکات خم شدن و چرخشی را امکان‌پذیر می‌سازد. اگرچه این مفصل ثبات نسبی خوبی دارد، ولی باز هم در معرض آسیب‌های ورزشی بویژه آسیب‌های ناشی از بیش‌کاری (overuse) است. هر ورزشی که یک ورزشکار را در معرض فلکسیون و اکستانسیون مکرر آرنج یا سوپیناسیون و پروناسیون متوالی مچ دست قرار دهد، می‌تواند با آسیب‌های این ناحیه همراه باشد. بنابراین آسیب‌های آرنج بویژه در ورزش‌های بالای سر (overhead) نظیر هندبال، بیس‌بال، وزنه‌برداری و همچنین در ورزش‌های راکتی نظیر تنیس و بدمینتون شیوع بالایی دارند.
اپی کوندیلیت لترال یا آرنج تنیس‌بازان (Tennis Elbow)
درد خارجی آرنج شکایت بسیار شایعی است که هم در جمعیت ورزشکار و هم در جمعیت غیر ورزشکار دیده می‌شود. در واقع این عارضه در غیرتنیس‌بازان بیشتر از بازیکنان تنیس رخ می‌دهد. شایع¬ترین علت، استفاده بیش از حد از اکستنانسور‌های مچ دست می‌باشد.
پاتولوژی ابتدایی، تاندینوزیس در اکستنسور کارپی رادیالیس برویس است که معمولاً در فاصله١ تا ٢ سانتی‌متر پایین¬تر از محل چسبیدن اکستانسورهای مشترک به اپی¬¬کوندیل لترال رخ می‌دهد، به همین علت به این بیماری «تاند‌ینوپاتی اکستانسورها» هم گفته می‌شود.
شروع درد می¬تواند حاد یا تدریجی باشد. درد معمولاً منتشر بوده و از اپی‌کوندیل خارجی آرنج به قسمت پشت و بالای ساعد تیر می‌کشد؛ اما برخی اوقات درد به صورت موضعی‌تر توصیف می‌شود. تاریخچه تغییر شدت کار یا ورزش، تغییر اندازه راکت و ... می‌تواند به تشخیص علت کمک کند.
تست‌هایی که می‌توانند به تشخیص آرنج تنیس بازان کمک کنند عبارت از اکستانسیون مچ دست در برابر مقاومت ، اکستانسیون انگشت میانی در برابر مقاومت و تست Cozen هستند.
در درمان این عارضه می‌توان از موارد زیر استفاده نمود:
● یخ و داروهای ضد درد در موارد حاد
● الکتروتراپی
● بریس(Counterforce brace)
● تمرینات کششی اکستانسورهای مچ دست
● تکنیک‌های بافت نرم از قبیل ماساژ سایشس عرضی
● فیزیوتراپی، شامل تقویت کانسنتریک و اکسنتریک اکستانسورهای مچ دست
● شناخت و اصلاح عوامل ایجاد کننده
● تزریق کورتیکوستروئید در موارد عدم پاسخ به موارد فوق
● جراحی، تنها در مواردی که با درمان های حمایتی بهبودی ایجاد نشود
